Het heengaan van Wederganger vonden we in 2018 best sneu, maar gelukkig herrees een deel van de line-up al snel in de vorm van Bezwering als een feniks uit diens smeulende assen. Hun vuurdoop vond in november vorig jaar plaats tijdens Unholy Congregation fest en naar aanleiding van deze seance werden reeds twee veelbelovende voortekenen gelost. Nu verschijnt via het toonaangevende Ván Records het volwaardige, smakelijk getitelde en door Karmazid van fantastisch artwork voorziene debuut “Aan de wormen overgeleverd” waarop – naast de twee eerder geloste omens – nog zeven nieuwe decomposities prijken. “Vredeloos” trapt het zaakje op gang en handelt over het schrijnende vooruitzicht van de outlaw op een rusteloos hiernamaals. De mid-tempo undeath metal van de Gelderse ondoden schurkt in deze opener best tegen het moderner werk van een Satyricon aan, alleen veel overtuigender gebracht. “Nagezeten” vertelt over een verdwaalde zwerver die in het bos opgejaagd wordt wat zich vertaalt in meer rusteloze en uptempo passages. Het navolgende “Rouwstoet” volgt het lome tempo van de heerlijk bedwelmende gitaarmelodie en plechtstatige rouwende heldere zang van Alfschijn die de stoet traag door de ijskoude regen voorstuwt totdat de serene atmosfeer plotseling in duivelse toestanden omslaat en er voortaan getreurd kan worden om de rouwenden. Sowieso het hoogtepunt van de plaat! De helse finale van dit beklijvende nummer wordt verder doorgetrokken in het felle “Uitgeteerd” dat toepasselijk handelt over de eersten die stierven aan een epidemie en de anderen met zich meesleurden in het graf. Ik werkte aan deze review tijdens het hoogtepunt van de Corona-crisis en hoopte stiekem dat de horroreske taferelen van dit nummer geen werkelijkheid zouden worden. In “Aan gene zijde” wordt zowel middels de typerende heldere zang als sappige screams een dialoog met de doden aangegaan. Het resulteert in een catchy song met rockende ritmes. Het dynamische “Terror terroris” kent een meer historische aanpak en roept de geest van de wrede Gelderse veldmaarschalk Maarten van Rossum aan wat resulteert in een blitzkrieg einde alvorens met “Geen bloemen op mijn graf” opnieuw terug te keren naar de tragedie van de vergeten doden. Een gevoel dat uitgedragen wordt door de vele doomy treurige gitaarleads, hoewel het spelen met verschillende ritmes ook nu weer voor de nodige variatie en dynamiek zorgt waardoor dit allesbehalve een zielepotige bedoening is. Het over de vloek van helderziendheid handelende meer atmosferische “Het tweede gezicht” komt traag en instrumentaal op gang maar weet zich uiteindelijk toch een feller gezicht aan te meten waarbij heldere vocalen de ziedende black metal vergezellen. “Waanzinskolk” heeft zijn naam niet gestolen en gedijt langzaamaan verder om uiteindelijk in een krankzinnige finale uit te monden. Het nummer vormt een treffend sluitstuk voor deze negen-nagels-tellende doodskist waarin het stoffelijk overschot van Bezwering aan de wormen overgeleverd ligt weg te rotten maar regelmatig halfvergaan ontwaakt om ons de stuipen op het lijf te jagen.
JOKKE: 85/100
Bezwering – Aan de wormen overgeleverd (Ván Records 2020) 1. Vredeloos 2. Nagezeten 3. Rouwstoet 4. Uitgeteerd 5. Aan gene zijde 6. Terror terroris 7. Geen bloemen op mijn graf 8. Het tweede gezicht 9. Waanzinskolk
Wederganger is dood. Lang leve Bezwering. Onder de indruk van het recente live debuut van deze nieuwbakken Gelderse formatie op Unholy Congregation Fest en de eerste twee voortekenen die zich op tape manifesteerden, doorploeterde ik de Gelderse drek om aan Alfschijn’s mouw te trekken. (JOKKE)
Twee weken geleden speelden jullie de eerste Bezwering show op het Belgische Unholy Congregation fest. Tevreden over hoe de show en de avond verliep? Ja, we kijken terug op een geslaagde eerste manifestatie. We hebben al een poos toegewerkt naar het moment waarop we voor het eerst onze schepsels ten gehore zouden brengen en het was tijd om de geest uit de fles te laten. Het voelde goed en het smaakt naar meer! Binnenkort volgt in het Gelderse Ede onze tweede show.
Niet alleen ikzelf maar velen met mij waren heel benieuwd naar Bezwering. Dat komt natuurlijk door het verleden van enkele leden in het geweldige Wederganger. Die band leek me best wat potten te breken in binnen- en buitenland, maar na vijf jaar hielden jullie het plots voor bekeken. Vanwaar die beslissing om de handdoek in de ring te gooien? De magie binnen de groep was verdwenen. Ik kijk terug op vijf jaren van geweldige waanzin maar het was uiteindelijk de enige juiste stap. Uit het composterende lijk van Wederganger bloeit inmiddels allerhande nieuwe narigheid op. Zo staan Botmuyl en Gluyperd op het punt om met Hellehond hun eerste album met gore old school black uit te brengen en sluimeren er meerdere nieuwe samenwerkingen tussen oude bekenden.
Toen de oprichting van Bezwering wereldkundig werd gemaakt, leek het alsof dit niet écht een nieuwe band was, maar eerder een doorstart van Wederganger aangezien songschrijver MJWW, de karakteristieke jouw diepe heldere vocalen en de slogan “undeath metal” nog steeds van de partij zijn. Waarom werd toch niet verder gegaan onder de noemer Wederganger? Bij het pact dat we tijdens de oprichting van Wederganger hebben gesloten, is gezworen om Wederganger op te lossen als de chemie binnen de band ooit zou verdwijnen. Aldus geschiedde. Na het heengaan van Wederganger bleef de ondode thematiek me bezighouden en kwam ik in contact met gitarist Plaag van de band Afgunst. Ook MJWW bleek de roep van het graf te blijven horen, waarop we besloten een entiteit in die geest in het leven te roepen onder de naam Bezwering.
In de vorm van een gelimiteerde tape lieten jullie reeds twee nummers los. Hoe zijn de reacties tot dusver? Ik heb er eerlijk gezegd nog weinig van vernomen aangezien hij pas een paar dagen uit is, maar we gaan het ongetwijfeld horen de komende tijd…
Op zich vind ik deze twee nummers grotendeels in het verlengde van het Wederganger-materiaal liggen. Na afloop van jullie live debuut, waar vanzelfsprekend meerdere nummers gespeeld werden, vond ik het materiaal wel nét iets meer punch hebben vergeleken met Wederganger. Zien jullie zelf een muzikaal verschil tussen beide bands en vrezen jullie niet dat iedereen voortdurend Bezwering gaat blijven vergelijken met Wederganger? Een aantal nummers is ontstaan uit ideeën die MJWW en ik in de nadagen van Wederganger hadden maar die destijds niet tot wasdom zijn gekomen, en een aantal is volledig voortgekomen vanuit de nieuwe kern van Bezwering. Er zit ontegenzeggelijk flink wat Wederganger-DNA in Bezwering maar de dynamiek tussen Plaag, Onmens, Onzalige, MJWW en mijzelf zorgt ervoor dat Bezwering naar mijn smaak hooguit een bastaardnakomeling maar zeker geen tweelingbroer van Wederganger te noemen is. De luisteraar mag zich hier vanzelfsprekend een eigen mening over vormen maar om eerlijk te zijn vind ik het niet zo heel interessant wat men er allemaal van vindt.
De twee nummers “Rouwstoet“ en “Nagezeten“ zijn voortekenen van een later te verschijnen plaat. Kunnen jullie al wat meer details loslaten over deze langspeler? Deze twee nummers zullen ook op het album te horen zijn. Alles is reeds opgenomen en de hoes wordt op dit moment in gereedheid gebracht. Te wachten staat de luisteraar een negental liederen die een scala aan afschuwelijkheden bezingen, voornamelijk geïnspireerd door ondood maar ook door andere vormen van folkloristisch kwaad. De hoop is dat we dit gedrocht in de eerste helft van het volgend jaar los kunnen laten op de mensheid.
De tape en jullie merch zijn (vooralsnog) enkel te koop tijdens live seances. Is dit om de no lifes tegen te gaan die zich op alles wat gelimiteerd is smijten zonder écht om de muziek te geven en hun aankopen nadien op Discogs aan woekerprijzen verkopen? Het gespuis dat er dergelijke praktijken op nahoudt het zo moeilijk mogelijk maken speelt ook een rol, maar de hoofdreden is dat geen van ons zich geroepen voelt om als postorderbedrijf te fungeren.
Ik merkte rondom mij dat veel mensen hoopten dat het vocaal duel tussen heldere zang en het black metal-gekrijs nog steeds van de partij zouden zijn. Hoewel de geweldige verrotte strot van Botmuyl niet langer van de partij is, speelt Bezwering nog steeds met dit contrast. Op het podium resulteert dat voor jou in enkele (on)dode momenten die je echter perfect weet op te vangen door je middels theatrale gebaren in de muziek in te leven. Is het altijd even gemakkelijk om live in die stemming te geraken? Zijn er pre-show rituelen om in de juiste stemming te geraken? Het vergt voor mij persoonlijk geen aanloop, het moment waarop ik het podium betreed laat ik alles wat zich daarbuiten speelt achter me en is er niets anders dan datgene waar ik over zing wat er op dat moment door me heen vloeit en wat me beheerst. Ik doorleef simpelweg de verhalen en de sferen. Tijdens het oefenen gaat dit niet veel anders, zo gauw de nummers gespeeld worden is het klaar met het geouwehoer eromheen en is het bittere ernst.
(c) Sylvie Huybrecht
In het Bezwering logo zit een afbeelding verwerkt van een hand dat als het ware uit een graf uitsteekt. Je maakt live ook regelmatig een gelijkaardig gebaar wat een gave link is naar het logo. Verder zien we ook twee dierenschedels waarvan er in een concertsetting ook één op het podium staat. Verder kleden jullie je seances nog aan met (de tegenwoordig haast obligate) kandelaars en zijn jullie tronies verstopt onder hoodies. Indien het visuele “subtiel” blijft heb ik daar geen probleem mee, maar bij bands als Cult Of Fire en Batushka werd het stilaan een circus. Hoe belangrijk is deze podiumaankleding en het visuele aspect voor een band als Bezwering? Uiterst. Het ultieme doel van een optreden is om de perfecte sfeer neer te zetten, en alles wat er zich bevindt en afspeelt op het podium staat in dienst daarvan. De hele ervaring wordt vanzelfsprekend door meer dan alleen klanken bepaald. Elke handeling, elk object, elke kleur en elke geur om ons heen heeft een betekenis en roept bewust of onbewust een associatie en een stemming op. Dit is geen betekenisloze brocante. Alles wordt doelbewust ingezet om de geest van de toeschouwer en toehoorder te manipuleren in de richting van de sfeer die we hebben willen.
Als ik me niet vergis, hoorde ik live ook een Wederganger-nummer voorbijkomen. Is dat enkel het plan voor de beginperiode van Bezwering te overbruggen of willen jullie het verleden van die band ook in de toekomst nog levendig (of beter gezegd ondood) houden? We beschouwen die nummers als covers die we, net als andere nummers van bands waar we op de een of andere manier schatplichtig aan zijn, op passende momenten ten gehore zullen brengen maar die zeker geen vast onderdeel van onze set zullen uitmaken.
Hebben jullie nog veel shows gepland de komende tijd? Nee, we hebben voor nu alleen een optreden met Vaal in Ede staan. We gaan voor kwaliteit boven kwantiteit, zowel qua bands als locaties. We hopen de komende tijd paden te kruisen met bands uit de sterke Vlaams/Waalse scene, die is wat ons betreft toonaangevend!
Naast Bezwering ben je nog actief in tal van andere bands waarvan sommigen nog maar een klein teken van leven hebben uitgebracht. Zo is er het nieuwe Gaistaz, waar ook Bezwering’s Onzalige deel van uitmaakt. Het vocale contrast is ook bij deze band aanwezig, maar muzikaal gezien tapt Gaistaz eerder uit het doom-vaatje. Wat staat er in navolging van de eerste tape met twee nummers verder nog op de planning voor Gaistaz? Dat is moeilijk te voorspellen. De visie en de creatieve energie zijn er, maar vooralsnog zal Gaistaz alleen een studio-project blijven waarvan op dit moment niet te zeggen is wanneer het weer muziek zal voortbrengen.
Verder is er nog de pagan metal-band :Nodfyr: waarvan in 2017 de EP “In een andere tijd verscheen”. Sindsdien is het stil rond deze band. Was het een éénmalig iets of kunnen we weldra meer materiaal van deze band verwachten? De kolen branden en het vuur zal naar verwachting volgende jaar weer oplaaien! Het album nadert voltooiing maar onze betrokkenheid bij diverse andere projecten maakt dat dit allemaal wat langer duurt dan gehoopt. We hebben inmiddels twee optredens gedaan en zijn voornemens om vaker de podia te betreden!
Tenslotte verscheen van Knoest dit jaar de eerste langspeler “Dag”, voor mij persoonlijk de band die me van je projecten het minst aanspreekt. Is Knoest een volwaardige band in die zin dat er nog meer platen en misschien ook live shows zullen volgen? Ik sluit niet uit dat er ooit nog een teken van leven gaat komen, ik hoop van wel maar voor nu kan de albumtitel ook opgevat worden als een afscheidsgroet.
Om af te sluiten, nog even terugkeren naar Bezwering. Een bezwering is een rituele handeling om een situatie te beïnvloeden. Het kan enerzijds gaan om een formule om kwade geesten of de duivel af te weren en anderzijds om spreuken die worden uitgesproken door tovenaars en heksen om een vervloeking (zwarte magie) of bescherming (witte magie) over iemand uit te roepen. Wie of wat zouden jullie willen vervloeken? De uiterst schaarse zaken die ons dwarsbomen en die we niet met onze eigen woorden en daden uit de weg kunnen ruimen. Vervloeking is een wapen dat je niet bot moet maken.
Laat je niet misleiden door het black metal uitziende logo dat Christophe Szpajdel voor Gaistaz ontwierp, want wat deze Nederlanders laten horen valt volgens hen eerder in het “doom”-hokje te plaatsen. “Supernatural doom metal” menen ze zelf. Twee nummers werden op een eerste op zesenzestig stuks gelimiteerde tape uitgebracht. Ik heb nummer éénenzestig weten bemachtigen. Gaistaz’ kijk op doom resulteert gelukkig niet in de cleane, afgelikte variant, maar heeft een zekere bovennatuurlijke necro feel over zich. De riffs van Krem klinken lekker ruw en duister. Aan “Altijd hier” zit ook een psychedelisch en ritueel kantje, wat de twaalf kaarsen in het logo dan weer hinten. Een Urfaust is hier niet zo veraf. Wanneer de plechtstatige heldere vocalen een uitzichtloos bestaan portretteren, wordt meteen duidelijk dat Alfschijn hier de vocalen voor zijn rekening neemt. Jullie kennen hem waarschijnlijk wel van Wederganger (RIP), Bezwering, :Nodfyr: en Knoest. Wat een unieke stem heeft die man toch! Sporadisch gooit Krem een krijs in de strijd wat voor een aangenaam contrast zorgt en opnieuw een link legt met black metal. “De tocht omlaag” neigt meer naar pure doom. Het uitzicht is kleurloos maar toch bombastisch dankzij majestueus toetsenwerk van Baluw. Gaistaz levert een – in mijn ogen – vrij frisse aanpak van het doom genre. De interesse is gewekt.
JOKKE: 82/100
Gaistaz – Gaistaz (Eigen beheer 2019) 1. Altijd hier 2. De tocht omlaag
Het Gelderse Wederganger wist, ondanks zijn korte bestaan van vijf jaar, middels één langspeler en verscheidene kleinere releases best een diepe indruk na te laten in de Nederlandse, en bij uitbreiding, internationale black metal-scene. Maar plots wordt in 2018 de stekker uit de band getrokken. Even later komt echter het nieuws dat de band halfvergaan ontwaakt is en in de vorm van Bezwering een nieuwe doorstart maakt. Woordenschrijver Alfschijn en zijn karakteristieke zware heldere stem zijn nog aanwezig, net als geluidencreëerder MJWW. Schreeuwlelijk Botmuyl is in geen velden of wegen meer te bespeuren. Ook de live vellenmepper Onmens is nog van de partij. Nieuwe bloed in de vorm van Onzalige en Plaag completeren de line-up. Wederganger’s unieke sound was het resultaat van catchy nummers waarover Alfschijn en Botmuyl, twee gedegen frontmannen en zangers, een vocaal duel uitvochten. Wie vreesde dat door het vertrek van Botmuyl, die binnenkort opnieuw van zich laat horen in de vorm van Hellehond, het black metal-aandeel in de minderheid zou zijn, kan gerust op beide horen slapen. Althans op basis van deze twee liederen van het aankomende album die beschikbaar zijn op een tot drieënnegentig stuks gelimiteerde tape. Op kant “lijkbleek” prijkt het nummer “Rouwstoet” dat zich in de eerste helft voornamelijk voortstuwt middels een catchy riff waarover het weegeklaag van Alfschijn gedrapeerd is. Wanneer de break zich echter aandient, verandert het nummer in een razend hakkend black metal epos inclusief demonische salpeterzang. Ook “Nagezeten“, dat de “maanloos” kant van de tape inneemt, laat horen dat de genialiteit van Wederganger niet begraven is, maar nog steeds ondood verder leeft in Bezwering. De band speelt hier met het spanningsveld tussen snelle drums en trage cleane gitaarriffs, black metal tremolo’s en up tempo rockende ritmes. Halfweg volgt een seance waarin geesten op vertellende wijze opgeroepen worden. Tijdens de bands recente live debuut op Unholy Congregation, werd duidelijk dat deze Geldermannen nog heel wat lekkers in petto hebben. Wederganger is dood. Lang leve Bezwering!
Muziekliefhebbers der Lage Landen, markeer zaterdag 9 november met stip in uw agenda, en zak massaal af naar Oudenaarde voor een onheilige bijeenkomst aan black en ander extreem metal-geweld dat de Vlaamse Ardennen ongetwijfeld op haar grondvesten zal doen daveren. We laten Filip l’Hommelet, net terug van een meerdaags bezoek aan het Noorse Beyond the Gates festival en de bezieler achter ons eigenste Unholy Congregation festival aan het woord. (JOKKE)
Dag Filip, hoe is de idee voor een festival als Unholy Congregation ontstaan? Eigenlijk speel ik al jaren met de idee om iets te organiseren. Ik ga sinds eind jaren ’90 regelmatig naar optredens en ik had altijd al een idee om iets te doen. Om een bandje op te richten was ik niet gemotiveerd genoeg en om zelf iets te organiseren was er toen te weinig durf (te groen achter de oren) en te weinig tijd. Uiteindelijk ben ik na wat omwegen webmaster van de Hades Almighty-website geworden. Dat was begin jaren 2000. Heel veel werk had ik niet want de band was in een verlengde winterslaap beland. Rond 2008 speelde ik even met het gedacht om iets op te zetten met als bands Hades Almighty (waar ik ondertussen bevriend mee was) en Kampfar. Er zijn toen wat mails over en weer gegaan maar een optreden is daar nooit uit gevloeid. Wel is dan ergens rond 2014 Ask (drummer van Kampfar), zanger bij Hades Almighty geworden. Ondertussen had ik Hades in 2010 in Bergen, Noorwegen nog eens live gezien en dan in 2011 en ik denk 2014 in Arnhem op Aurora Infernalis. Binnen mijn professioneel leven had ik tegen 2016/2017 enkele belangrijke beslissingen genomen. En eind 2017 begon het idee weer te groeien. Deels ook omdat ik er niet in slaagde om een nieuwe editie van Aurora Infernalis – met wiens oprichter ik ondertussen bevriend geworden was – op gang te krijgen. Het startpunt was dan om iets te doen rond uiteraard Hades Almighty, want ik wou hen eindelijk nog eens in België en Alfahanne, die ik rond die periode had leren kennen en waarvan ik wist dat er connecties waren met Bergen, Noorwegen. Wat ik van hen zag en hoorde was best indrukwekkend en enkele Belgische vrienden van me hadden die in Noorwegen op Hole In The Sky (dacht ik) al zien spelen. Ik had dus twee bands en daarrond ben ik beginnen bouwen. Het idee was om een gevarieerde line-up neer te zetten, een mix van binnen- en buitenlandse acts en bovenal ook bands die je geen 35 keer per jaar ziet langs komen. Uiteraard neem je dan altijd wel een beetje een risico maar dat kon me eigenlijk weinig schelen voor de eerste editie, ik zou iets op poten zetten naar mijn idee. Uiteindelijk ben ik dan echt van start gegaan rond eind mei.
Heb je hiervoor al ervaring opgedaan bij de organisatie van andere festivals of muzikale events? De enige “ervaring“ die ik heb, was op de laatste Aurora Infernalis-editie chauffeur spelen voor o.a. Zemial en Arcturus. Daar kreeg ik een eerste blik achter de schermen van hoe het er op een indoor festival aan toe gaat. Voor de rest was het gewoon een kwestie van ogen open doen wanneer ik naar optredens en festivals ging en daar proberen dingen van op te pikken. Ik had ook veel aan de gesprekken met Reinier (van Aurora Infernalis) en Marijn (van het fantastische Thronefest).
Hoeveel mensen zijn er betrokken bij de uitwerking van een festival als Unholy Congregation? Het grootste deel van de uitwerking van de eerste editie heb ik alleen gedaan. Bands en zaal kiezen, catering, geluid en licht, alles van social media. Na verloop van tijd is mijn beste vriend Jeroen er ook bij gekomen. Eerlijk is eerlijk, ik denk niet dat het zo goed zou gelopen zijn zonder hem. Samen zijn we beginnen zoeken naar versterking, vrijwilligers, … en uiteindelijk denk ik dat we met een crew van een 25-tal mensen waren. Een crew die alles op rolletjes heeft laten lopen. Waarvoor nog steeds mijn welgemeende dank!
Hoe kijk je terug op de eerste editie van Unholy Concregation die vorig jaar in november plaats vond? Ik ben heel tevreden met de eerste editie. Achteraf eigenlijk alleen maar positieve kritiek gekregen van bands, crew en attendees. Uiteraard waren er kleine hiccups (zoals wat sound-probleempjes en een lichtshow die beter kon). Maar ik was best fier op het verloop van de ganse avond. Op organisatorisch vlak had ik het gevoel dat alles goed verlopen is ook al hebben mijn voeten toch nog tot een week of 3 na het festival last gehad van het vele rond lopen.
Persoonlijk vond ik het een geslaagde editie met als sterkste punt de gevarieerde line-up met een goede mix aan Belgische bands en internationale acts, die je bovendien maar zelden in onze contreien ziet. Minpunt vond ik de akoestiek die niet altijd in orde was en bijvoorbeeld de beleving van het Hades-optreden vergalde (maar dat kan ook komen door het ontbreken van een tweede gitarist). Zaal De Qubus in Oudenaarde voelt bovendien wat als een koude industriële venue aan. Zijn er lessen die je uit de eerste editie getrokken hebt en die gaan veranderen? Merci voor je leuke commentaar op de line-up. Daar ging ik ook voor: gevarieerd, een mix van binnen- en buitenlandse bands en enkele exclusieve zaken. Hetroertzen speelde “Exaltation of wisdom” pas voor de tweede keer volledig live en de vorige keer was geloof ik in 2010. Voor Urarv was het hun eerste optreden in de Benelux. Idem voor Alfahanne. Voor Darkest Mind was het zelfs hun eerste optreden tout court. Wat betreft Hades, ben ik persoonlijk van mening dat een tweede gitarist nodig is. Maar dat neemt niet weg dat er inderdaad een issue was met de akoestiek die vooral bij Hades dan parten speelde. En dat heeft uiteraard te maken met De Qubus zelf. Het is koud en industrieel maar goed, het is een black metal-fest. Thronefest gaat ook door in een gelijkaardig gebouw dus qua type gebouw moet het niet echt anders. We hebben er voldoende ruimte voor de merch, de backstage is tip-top en er is ruime parkeergelegenheid (tot 400 wagens). Qua verandering gaan we hoogstwaarschijnlijk met een andere firma in zee gaan voor geluid/licht. We gaan speciale aandacht hebben voor de akoestiekproblemen en voor de lichtshow. Verder gaan we ook zorgen voor wat meer handen bij het afsluiten van het festival. Verleden jaar hebben we nog tot 4u staan opruimen en kuisen met slechts 4 man. Geen aanrader.
Tijdens het optreden van Urarv bleek nog maar eens wat een sterke frontman Bjørn “Aldrahn” Dencker niet is. Aanvankelijk is het altijd even met de wenkbrauwen fronsen, maar uiteindelijk komt hij wel altijd met zijn extravagante performance weg. Wat vond jij van hun show en wat was jouw persoonlijk hoogtepunt? I love Aldrahn. Die man is geniaal. Die trekt zich niks aan van wat er “in” of “true” is. De occulte symboliek op hun album covers zijn allemaal zelf uitgevonden doodles die een beetje de spot drijven met bands die zichzelf iets teveel au sérieux nemen. Gewoon zijn eigen ding doen en dat is zalig. Niet iedereen is fan, maar ik zeker en vast. Ik heb eerlijk gezegd genoten van elke minuut die ik gezien heb. Ook achteraf was het fijn om alle videos eens te herbekijken, zeker als dan blijkt dat Ask van Hades me bedankt heeft voor de organisatie tijdens hun optreden… iets wat ik dus gemist heb de avond zelf haha. Als ik er dan toch 1 hoogtepunt moet uitpikken, dan wel het optreden van Alfahanne. Vooraf wat als de vreemde eend in de bijt aanzien, maar achteraf bleek dat ze toch heel wat fans voor zich gewonnen hebben. Zelfs nu nog kom ik mensen tegen die naar dat optreden verwijzen en danig onder de indruk waren. Komt nog eens bij dat het een enorm sympathieke bende is ook. En ze hebben net een nieuwe single “Atomvinter” met Hoest van Taake op guest vocals uit!
Was het meteen na afloop duidelijk dat er in 2019 al een vervolg op zou komen? Niet meteen. Ik had me voorgenomen om eerst eens rustig alles te evalueren. Het was eigenlijk ook niet de bedoeling om er een vervolg aan te breien. Maar alle positieve commentaren gaven me toch een licht duwtje om misschien aan een tweede editie te beginnen. Er waren immers toch wel nog enkele bands die ik (nog) eens in België wou zien. Voor de tweede editie waren er enkele voorwaarden: ik zou er eerder aan beginnen (5 maand op voorhand is krap), ik zou zorgen voor een opkuiscrew (work in progress) maar bovenal, ik moest en zou Vemod boeken. Uiteindelijk is dat nog een proces van enkele maanden geweest om pas begin mei het definitieve ja-woord te krijgen. Ondertussen had ik ook al Helheim gecontacteerd omdat ik wel voelde dat het met Vemod in orde zou komen.
Hoe loopt de kaartverkoop ondertussen? We hebben nog geen grote bekendheid dus een voorverkoop waarbij bijna alle kaarten vanaf de eerste aankondiging de deur uit vliegen zit er bijlange nog niet in. Maar we zijn wel op schema om beduidend meer bezoekers dan de eerste editie te hebben. Mede door de drukke zomerperiode en de vele andere shows, gebeurt het gros van de verkoop veelal in de laatste weken. Op dit moment zitten we aan bijna dubbel zoveel tickets als verleden jaar rond dezelfde periode.
Met festivals als Alcatraz, Antwerp Metal Fest, GMM, Throne Fest, Metal Méan, Rock Avelgem, enz. en de honderden clubshows lijkt het Belgisch metal concertlandschap me stilaan verzadigd. Hoe zie jij dat Ik zie wat je bedoelt en ik voel het zelf ook wel zo aan. Het lijkt tegenwoordig wel alsof je elk weekend (en vaak ook in de week) alleen al in West- en Oost-Vlaanderen op 3 of 4 verschillende plaatsen naar shows kunt gaan. En dan mis je er nog een heleboel net over de grens met Frankrijk, of in Antwerpen en Brussel. Van het lijstje dat je opgenoemd heb, is enkel Thronefest voor mij een jaarlijkse afspraak. Metal Méan had ik dit jaar wel willen bij zijn, maar het lag in de balans met Beyond The Gates in Noorwegen en dan was de keuze gauw gemaakt. Festivals als GMM en Alcatraz zeggen me heden ten dage maar weinig meer. Als ik nog eens ga, dan is het zoals enkele jaren geleden om een Emperor te zien spelen. Wat ik probeer, is niet teveel te kijken naar de rest en mijn eigen ding te doen. Dat betekent de voorgenoemde mix van buiten- en binnenlandse acts en exclusieve gigs. Oktober en november zijn ook dit jaar weer heel druk maar ik denk dat onze affiche zich genoeg onderscheidt van de rest om succesvol te kunnen zijn. En succesvol voor mij is in de eerste plaats een goed verlopen avond voor bezoekers, crew en bands.
Je bent er wederom in geslaagd om een aantrekkelijk affiche samen te stellen met lokaal Benelux-talent en enkele Noorse kleppers. Laten we de bands eens één voor één overlopen.Als opener is er de Belgische doom/death metalband Iteru. Waarom zijn zij de ideale opener om het festival in gang te trappen? Ik zag Iteru openen voor Gaahls Wyrd in februari dit jaar en was blown away. De toon was die avond direct gezet en ik hoop dat ze dat trucje nog eens kunnen herhalen 9 november. Het is een vrij nieuwe band maar alle leden hebben reeds een 20-tal jaar ervaring in de Europese death, black en doom-scene. En live weten ze van aanpakken.
Het black metal-duo Doodswens is één van de twee Nederlandse bands die dit jaar op de affiche prijken. De scene bij onze Noorderburen floreert de laatste jaren als geen ander en levert de ene na de andere topband en topplaat af. Waarom viel je keuze net op Doodswens? Ik ben eerder per toeval op Doodswens gestoten. Ik weet niet meer zeker of ik het doorgekregen had van iemand of per toeval tijdens YouTube-bingewatchen. Feit is dat wat ik hoorde heel sterk klonk en ik dan meer info ben beginnen zoeken. Bleken ze een ijzersterk optreden op Roadburn 2019 gehad te hebben én België nog niet aan gedaan te hebben. Ik was heel blij toen ze toezegden.
Het Duitse Crone is met haar duistere rock de vreemde eend in de bijt en vind ik de minst sterke band uit de line-up. Vorig jaar had je met Alfahanne ook een buitenbeentje op de affiche prijken. Vind je het belangrijk om toch niet al té strikt aan het extreme (black) metal-concept vast te houden en op deze manier voor wat afwisseling te zorgen? Ik wou altijd iets doen wat qua stijl aanleunde bij Aurora Infernalis, nadruk op kwaliteit, maar met voldoende eigen identiteit. Op Aurora Infernalis waren ze ook niet te beroerd om af en toe wat van het rechte pad af te wijken. En desondanks dat Crone meer rock is, is er toch nog een link met black metal dankzij hun frontman Phil sG Jonas die ook frontman is van Secrets of the Moon. Crone zit ook onder de vleugels van Prophecy, heeft al gespeeld op Prophecy Fest en hun langspeler “Godspeed” is een donkere én zeer aangename plaat. Elke song vertelt een afzonderlijk (waargebeurd) verhaal met telkens een tragische afloop voor het hoofdpersonage.
Kludde verraste vriend en vijand eerder dit jaar met een dijk van een comeback-plaat. Waarom verdienen deze Oilsjteneers een plekje op de affiche? Louter en alleen al omwille van die nieuwe plaat. Ik had de review van “In de kwelm” gelezen op jullie site en mijn interesse was gewekt. De plaat heb ik ondertussen grijs gedraaid en ik ben Kludde ook nog eens gaan bekijken in Ninove. Het zijn toffe mannen en dit zou wel eens één van de hoogtepunten van de avond kunnen worden.
De Nederlandse black metal-band Bezwering is een soort van wederopstanding van het geniale Wederganger en hun show op Unholy Congregation zal hun eerste ooit zijn. Hoe kom je erbij om een band te boeken (en vrij hoog op de affiche te zetten) die nog geen noot muziek heeft uitgebracht? Ik was enorme fan van Wederganger, ik ken Joris al enkele jaren en hoewel ik minder bekend ben met zijn vorig werk bij bv Heidevolk, was ik helemaal weg van wat Wederganger deed. Het was eigenlijk de bedoeling dat Wederganger op de eerste editie zou staan maar toen ik bij Joris informeerde kwamen ze net naar buiten met het nieuws dat ze gingen splitten. In Bezwering zit het grootste deel van Wederganger en inderdaad, ze hebben nog geen noot muziek uitgebracht maar de stijl ligt in de lijn van Wederganger en ik kon de kans niet laten liggen om hen bij ons neer te zetten. Op 9 november zal er een eerste cassette met 2 songs op de merch-stand liggen. Ik heb al een voorsmaakje gekregen en ik vind het stiekem nog beter dan Wederganger.
Qua buitenlandse bands ligt je voorkeur duidelijk in Noorwegen want de top drie op de affiche is uit het land afkomstig dat voor de meeste mensen nog steeds het meest aan black metal gelinkt wordt. Het Noorse Djevel is een band waarin drie black metal-veteranen het mooie weer maken maar waarbij vooral drummer Faust tot de verbeelding spreekt. Ik veronderstel dat er toch wel een kleine droom in verwezenlijking gaat door deze legendarische black metal-muzikant op je podium te hebben? Mijn (black metal) hart ligt in Noorwegen. Ik ben met die scène opgegroeid. Iemand als Faust op een Belgisch podium krijgen spreekt zeer tot de verbeelding, temeer omdat hij zelf ook enorm enthousiast is over dit optreden. Maar zoals je zegt, mannen zoals Mannevond (Koldbrann) en Trann Ciekals (die bv verantwoordelijk was voor het sublieme demo-materiaal van Ljå, “Skamslaadte engler” is één van mijn favoriete nummers ooit) kennen ook het klappen van de zweep. Ik verwacht best veel van Djevel, zeker na hun laatste release “Blant svarte graner“. Ik was al fan van “Besatt av maane og natt“, maar nu met Faust op drums, is het nog een niveautje hoger gegaan.
Wat vind je van de eerste song die vrijgegeven werd van de op til staande “Ormer til armer, maane til hode”-plaat? “Illoeygd foedt som Satans barn, paa ferd uden spor af menneskeverd“. De titel alleen al belooft al zoveel goeds. De song is echt de stijl van black metal waar ik verzot op ben. Veel (typisch Noorse) sfeer, tempowisselingen, de uitgesponnen riffs. De drums denderen de ganse plaat door en daar bovenop als finishing touch een ijskoude schreeuw. I love it!
Helheim is een band die we vanop de zijlijn volgen en waarvan de ene plaat ons meer kan bekoren dan de andere. Zelf hebben we hun laatste wapenfeit “Rignir” nog niet aan een luisterbeurt onderworpen. Hoe zou jij die plaat omschrijven? “Rignir” is… anders… maar toch weer volledig Helheim. ‘Rignir’ betekent zoiets als ‘het regent’ en daar kennen ze in Bergen alles van (dat kan ik zelf ook beamen, JOKKE). De productie is echt top. Maar je kan het denk ik wat vergelijken met wat Gaahls Wyrd met “Ghosts invited” onlangs uitgebracht heeft. Een soort van evolutie richting meer melodie en gevoel. De grenzen van black metal worden opgezocht en op veel plaatsen ook overschreden. Progressief? Nog niet zo extreem als een Enslaved dat deed, maar het neigt er meer naar toe. Volwassen is ook wel een woord wat in me op komt. Ingetogen ook. Ik ben zeker dat heel wat oude Helheim-fans zullen moeten slikken hebben. Maar dat het goede muziek is, dat staat niet ter discussie. Het is eigenlijk de perfecte plaat voor een natte novemberavond.
Vemod prijkt bovenaan de affiche en lijkt me dé publieksfavoriet. De vorige keren dat ik de band aan het werk zag, hing er iets magisch over hun performance. Nu Whoredom Rife’s drummer tot de band is toegetreden zijn de verwachtingen nog hoger gespannen. Vemod teert wel nog steeds op hun “Venter på stormene”-plaat die ondertussen toch al weer uit 2012 dateert. Stiekem hoop ik in Oudenaarde toch iets van nieuw materiaal te horen. Zit er snel nieuw werk aan te komen dat jij weet? Snel is relatief, maar ze zijn op dit moment bezig met de opnames voor hun nieuwe plaat. Ze zijn nu ook getekend door Prophecy Records en ze mogen in alle rust verder werken aan het nieuwe album om een topplaat af te leveren. Jan Even (guitars) en Eskil (guitars/vocals) zijn sowieso druk bezig geweest met andere bands zoals One Tail, One Head, Dark Sonority, Mare… maar ik heb de indruk dat ze nu toch hun volle aandacht aan Vemod geven. Ze oefenen nu ook veel regelmatiger dan voordien en zijn bezig de setlist finete tunen en dergelijke meer. En de show op 9 november belooft een magische belevenis te worden. De band treedt echt niet vaak op en is selectief in hun performances dus als je ook maar een beetje van Noorse black metal houdt, mag je dit echt niet missen.
Waarom moet iedereen zaterdag 9 november naar Oudenaarde afzakken? Ik geef u 8 simpele redenen: Iteru – loodzwaar en occult Doodswens – old school en furieus Crone – donker en betoverend Kludde – Oilsjters en kwaliteit Bezwering – ondood en bezwerend Djevel – True Norwegian Black Metal Helheim – viking black van de bovenste plank Vemod – pure magie
Een mooie niet-alledaagse affiche met top-black metal! Acht bands voor een aantrekkelijke prijs.
