Het spijt ons u te moeten informeren dat Bezwering uit het dodenrijk is opgestaan en deze wedergangers als missie hebben meegekregen de verdorven wereld met hun ondode metaalklanken te bestoken. “Aan de wormen overgeleverd” was twee jaar geleden een geslaagd debuut dat een band liet horen die na de teraardebestelling van Wederganger niet bij de maden bleef zitten en stoïcijns doorzette. Uit het niets is daar nu plots “Dodenkroning” waarop wederom de duistere kantjes van Germaanse mythologie en folklore van Gelderland verkend worden en in tien welriekende composities gegoten worden.

De plechtstatige, dragende en uit de duizenden herkenbare heldere zang van Alfschijn is natuurlijk nog steeds een belangrijk element in het ondode zwartmetaal van het kwintet. Alfschijn laat zijn cleane zang dan ook in elk nummer over de ten dode opgeschreven mensheid schallen waarbij het contrast met de krijszang van bassist Onzalige voor een goede dynamiek zorgt. De zang ligt vrij hard vooraan in de mix en wanneer de raspende screams hun opwachting maken, moet ik daardoor regelmatig aan het ruwere werk van Enslaved denken. Ongeacht de zangstijl zijn de zwartgallige poëtische Nederlandstalige teksten ook zonder tekstvel in de hand best goed te verstaan. “Ik snak al eeuwen naar de zeis. Er komt geen einde aan mijn reis. Door de tijden. Blijven lijden.” horen we in afsluiter “Lijf nog lijk“, een nummer dat al eerder op een split met The Rite passeerde.

Wat opvalt is dat de muziek op “Dodenkroning” soms al eens wat meer naar penetrante disharmonieën en atonale wanklanken durft te ruiken vergeleken met het debuut waarbij meerdere songs door best catchy te noemen zang- of gitaarmelodieën gedragen werden. Het begint al met de krakende feedback van opener “Wereldbrand“. We horen de spookachtige handtekening van MJWW’s ander project Erscheinung dan ook regelmatig op deze tweede plaat rondwaren. Het maakt Bezwering anno 2022 bijgevolg een stukje minder toegankelijk en wat zwaarder op de maag liggend.

Voorts voelen we al eens een warmbloedige Southern gloed doorheen bepaalde melodieën vloeien, zoals het geval is bij ondermeer “Nijd“, “Wolvengang” en vooral “Voorgoed gekweld“, het meest atypische nummer op “Dodenkroning“. De distortionpedaal blijft hier onaangeroerd en de geest van het nummer doet al eens denken aan de sfeer van een reeks als “True blood“. Sommige composities op het debuut hadden een black ’n roll vibe die ook nu weer present tekent in bijvoorbeeld het opzwepende “Ondergrond” of “Ontaarding“, het meest catchy nummer van “Dodenkroning” dat meerdere bezwerende leadmelodieën bevat. In songs als “Nijd“, “Vuurzucht” en “Wereldbrand” wordt dan weer serieus van jetje gegeven en klinkt Bezwering kwaadaardiger en duivelser dan ooit.

“Dodenkroning” is een album dat de nodige aandacht en tijd vraagt om volledig te doorgronden. Het was dan ook pas na meerdere luisterbeurten dat de bezetenheid en dodenverering van deze plaat zich volledig meester van mij maakten. Rusteloze zielen met een zwak voor deze band met uniek lijkbleek smoelwerk weten wat vragen aan de Kerstman; althans als je (nog) CD’s koopt want de vinylversie staat pas in 2023 op de planning.

JOKKE: 84/100

Bezwering – Dodenkroning (Ván Records 2022)
1. Wereldbrand
2. Nijd
3. Ontaarding
4. De wil van het kwaad
5. Vuurzucht
6. Wolvengang
7. Ondergronds
8. Het leven ontstegen
9. Voorgoed gekweld
10. Lijf nog lijk