into endless chaos records

Evil Warriors – Schattenbringer

Nieuwe EP van Evil Warriors dacht ik zo op het eerste gezicht. Drie nummers en een titelloze outro prijken er op “Schattenbringer“, maar die outro blijkt een nummer van tweeëntwintig minuten te zijn, waardoor “Schattenbringer” met een speeltijd van driekwartier dus ook gerust als een langspeler kan bestempeld worden. En toch snap ik wel waarom de band met (ex-)leden van o.a. I I, Antlers en YounA deze release als een EP beschouwt. Er wordt namelijk wat met het bandgeluid geëxperimenteerd, want daar waar Evil Warrior op voorganger “Fall from reality” vrij rechttoe-rechtaan klonk, hebben de abstracte elementen van de albumcover nu hun weg gevonden in het bandgeluid. Zo doet opener “Fliege” met zijn Oost-Europese melancholie à la Drudkh gecombineerd met een psychedelische, licht atonale insteek, wat aan Turia denken. Destemeer daar de vocalen ook abstract ingevuld zijn en niet veel meer dan losse oerkreten lijken te zijn die echter wel het buikgevoel laten spreken. Domper op de feestvreugde is de sound van de basdrum die veel te bassig is en het evenwicht verstoort. In “Wahrheit” borduurt Evil Warriors nog verder op het geluid van de opener en heeft een melodieuze hypnotiserende leadpartij het de eerste minuten voor het zeggen. Tweeënhalve minuut voor het einde van deze negen minuten durende compositie lijkt het alsof het einde wordt ingezet, maar toch weet het kwartet het geheel terug aan de zwier te krijgen. Het titelnummer kan me aanvankelijk niet echt overtuigen, maar zodra de atonale leadpartij opduikt, wordt ik terug in deze compositie gezogen die hier een licht psychedelisch randje krijgt. De titelloze hekkensluiter start als een soort ode aan Pink Floyd maar de dronende soundscapes en echoënde gitaren lijken nergens heen te gaan. Halfweg slaat de verveling bij de drummer duidelijk toe en besluit die wat op zijn ride-cymbaal te tokkelen. Het doet vermoeden dat er iets op til is, maar dit verlangen naar een zwartgeblakerde catharsis wordt al snel opnieuw de kiem ingesmoord. Er was al geen inspiratie voor een titel en ook muzikaal is dit 20 minuten lang geneuzel en geëxperimenteer met als enige doelstelling de speelduur aan te dikken. Dit maakt het moeilijk om “Schattenbringer” naar waarde te schatten. Enerzijds ben ik wel getriggerd door de nieuwe elementen die Evil Warriors in de eerste drie nummers aanboort, maar aangezien de helft van de EP me niet weet te boeien, resulteert dit uiteindelijk toch in een vrij magere ‘zeven’.

JOKKE: 70/100

Evil Warriors – Schattenbringer (Into Endless Chaos 2020)
1. Fliege
2. Wahrheit
3. Schattenbringer
4. –

YounA – Zornvlouch

Een groot deel van het karakter van de black metal die het uit Leipzig afkomstige YounA in opener “Knochen zu Asche, Kronen zu Rost” over ons uitstort, wordt bepaald door de veelvuldige spoken word samples die doorheen de woeste zwartmetalen klanken verweven zijn. Het zorgt voor een cinematografisch, apokalyptisch gevoel. Alastor, de man achter dit éénmansproject die ook actief is bij o.a. I I en Evil Warriors, weet op zijn eerste volwaardige langspeler “Zornvlouch” echter ook meerdere venijnige riffs uit zijn gitaar te persen. In “Tievelswizzan” voelen de aanslagen op het chinacymbaal als een gesel op je naakte rug aan en de helse riffs van het titelnummer laten bloedrode striemen na terwijl Alastor in zijn blaffende moedertaal de ene na de andere vloek over je uitstort. Fijngevoeligheden zijn niet aan deze man besteed, dat moge duidelijk wezen! In “Vreveler” lijkt het alsof we getuige zijn van een satanische hoogmis. De sacrale rituele zangen, vergezeld van percussie en gaandeweg ook van een ronkende basgitaar en uiteindelijk een pakkende en meeslepende gitaarmelodie, sporen ons aan onze ziel aan de duivel te verkopen…voor zo ver dat al niet gebeurd is. Met “Tievelsühtic” en diens helse aanvangslead is het opnieuw menens en krijgen we een aframmeling van jewelste die onze botten doet kraken. Opzwepende heldere gezangen voeden het strijdvaardig karakter van dit nummer en zuigen ons mee het strijdgewoel in om – desnoods met blote hand – de schedel van onze vijand in te kloppen. “Verdrieß und Verderben” is van hetzelfde laken een broek maar bevat aan het einde bevreemdende diepe keelklanken die een mysterieuze toets toevoegen en een naadloze overgang vormen naar “Urgewalt“, een bijna acht minuten durende compositie die Alastor geschikt achtte om “Zornvlouch” mee af te sluiten. We troffen het nummer ook al op de gelijknamige EP uit 2019 aan, maar kunnen de man geen ongelijk geven dat hij dit beest van een nummer hier een tweede leven geeft, want er zijn nog steeds veel mensen die niet meteen tot de aanschaf van EP’s overgaan. Genadeloos, maar met een epische toets, melodieuze grandeur en spetterende gitaarsolo wordt “Zornvlouch” uitgeleid. YounA zal liefhebbers van woeste, maar dynamisch gearrangeerde black ontegensprekelijk kunnen bekoren.

JOKKE: 82/100

YounA – Zornvlouch (Into Endless Chaos 2020)
1. Knochen zu Asche, Kronen zu Rost
2. Tievelswizzan
3. Zornvlouch
4. Vreveler
5. Tievelsühtic
6. Verdrieß und Verderben
7. Urgewalt

Evil Warriors – Fall from reality

De bandnaam Evil Warriors klinkt door haar heavy/thrash metal connotatie nu niet meteen als een band die ik wel zou kunnen smaken. Het was echter het feit dat Evil Warriors bestaat uit leden die ook actief zijn bij Antlers, I I en Bloody Vengeance dat mijn aandacht gewekt was. In Leipzig loopt er blijkbaar een groepje kameraden rond die in allerlei bands spelen (de reeds aangehaalde namen en Black Salvation, No Empathy en Vidargängr) waarvan dit Evil Warriors de oudste, nog steeds actieve entiteit is. Tien jaar na oprichting presenteert het trio ons haar tweede langspeler getiteld “Fall from reality” waarop met “Excess” en “Pillow of cold water” twee songs te horen zijn die ook op debuut “Expressions of endless dreams” uit 2011 prijkten. De plaat is gezegend met een hoes die lijkt op een plas kots waar je allerlei abstracte figuren in kan ontdekken. De muziek van Evil Wariors klinkt echter allesbehalve abstract. Integendeel, dit is zwartmetaal van de no-nonsense en rechttoe-rechtaan soort. Doorspekt met een gezonde dosis Zweedse elementen ragt het trio driekwartier lang dat het geen naam heeft waarbij vooral de snare van Exesor klinkt als een mitrailleursalvo. De gortdroge screams van zanger/gitarist Beast kunnen dan weer vanop honderd meter afstand de verf van je muren doen bladderen. In snelheidskrakers zoals opener “Fall from reality“, “Reincarnation” en “Mania and passion” staat de zweep strak gespannen, terwijl in de zeven minuten van “Idleness and doom” ademruimte wordt ingebouwd door het tempo even te laten zakken. Echter moet dat allemaal niet te lang duren bij deze kwaadaardige strijders, want het liefst gaan ze full speed ahead! Voor subtiliteiten is er hierdoor amper ruimte waardoor na verloop van tijd de snelle nummers onderling inwisselbaar worden, hoewel in de heerlijke afsluiter “All the stars” de basgitaar wel de nodige nuance weet te brengen dankzij de geslaagde mix van Tempel Of Disharmony. Old school snelheidsmaniakken zullen dit wel kunnen smaken. Verstand op nul en gaan!

JOKKE: 77/100

Evil Warriors – Fall from reality (War Anthem Records/Endless Chaos Records 2018)
1. Fall from reality
2. Excess
3. Pillow of cold water
4. Reincarnation
5. Idleness and doom
6. Mania and passion
7. Worthless wretch
8. All the stars