Op 5 februari verschijnt “Slonk”, de vierde langspeler van Alkerdeel, wat zoals steeds iets om naar uit te kijken is. Niet alleen muzikaal weten we de band uit het Meetjesland enorm te waarderen, we zijn bij Addergebroed ook fan van hun tongue in cheek-insteek en de grafische aanpak. Het plan was een face-to-face interview te doen met zanger/grafisch vormgever/tekstschrijver Pede en dit – gehesen in een veel te strakke speedo – in de openluchtjacuzzi die in gitarist Pui’s hof staat. Eén of ander virus gooide echter roet in het eten dus deden we onze babbel (die in november 2020 plaats vond) virtueel met een lekker biertje in de hand. Zodra Pede op gang getrokken wordt, staat zijn babbel amper stil wat resulteerde in een gesprek van meer dan twee uur. Het werd niet alleen het langste interview voor deze site tot op heden – dat we om die reden in drie delen opsplitsen – maar ook één van de grappigste en vree wijze parlés uit onze geschiedenis. In deel één hadden we het o.a. over dialect, oude tapekes, en improvisatie en mochten we jullie het nummer “Zop” exclusief voor de Lage Landen voorschotelen. Dit tweede deel gaat ondermeer over humor in black metal. (JOKKE)
Verklarende woordenlijst:
azo = zo
babbel = mond
beestjen = insect
beu = vervelend, irritant
botten = laarzen
den boel = alles
duust = duizend
eulder = hun
eulder kapkes = hun monnikspijen
gepeist – nagedacht
giftigen boel = giftig product
hij wist het sebiet = hij herkende het meteen
ik vind dat super mottig = ik moet daar niets van hebben
kieken = kip
meirelaar = merel
nen toek op uw muil = een vuistslag in uw gezicht
peinzen = nadenken
pimpampoentje = lieveheersbeestje
scheef op mijne velo = dronken op mijn fiets
tapekes = cassettebandjes
voor dood = tot het uiterste
vree = erg
wijs = tof
Humor is Alkerdeel duidelijk niet vreemd. Denk maar aan de oranje bandshirts met de afbeelding van een schetenlatende duivel, jullie post-repetitie dagboek waarin jullie vaak een laconieke inkijk in het bandgebeuren geven of jullie geniale bandfoto met een knipoog naar het gezelschapsspel Spookslot. Moeten black metal en humor kunnen samen gaan?
Tuurlijk! Je kan je om te beginnen natuurlijk al afvragen wat black metal is en ik heb de laatste jaren de indruk dat alles weer terug naar die orthodoxe stroming aan het evolueren is. Voor ons is dat totaal irrelevant. Ik stel me soms ook persoonlijk de vraag of die gasten van Watain of TT van Abigor effectief zijn zoals de manier waarop ze zich voorstellen. Los daarvan: moet black metal satanisch zijn? Tuurlijk zijn wij niet satanisch. Zijn we dan geen black metal? Ah nee dan hé volgens die gasten hé.
Maar als je naar satanisme kijkt, kan je je ook afvragen wat dat dan juist inhoudt, want daar zijn zodanig veel stromingen in. Je hebt de meer ideologische stroming, die beter gefundeerd is, maar je hebt ook dat middeleeuws satanisme van de duivel met zijn gelakte hoefkes en zijn staart, maar dat is uitgevonden door mensen. Het beeld dat christenen hadden van de duivel die kinderen vermoordt, is ook gecreëerd door de Kerk om een machtspositie te creëren. Iedere religie is door mensen uitgevonden, hoewel sommigen dat zullen tegenspreken. Ik geloof niet in religies, ik heb daar geen wetenschappelijke basis voor. Ik kijk naar de wereld en hoe de geschiedenis in mekaar zit en dan is mijn conclusie dat alles wat religies vertellen, ontsproten is aan het menselijk brein. Ik wil daarmee zeggen dat mensen die menen dat wij geen black metal zijn, zeker de waarheid niet in pacht hebben. Humor in black metal kan dan ook perfect, want wij vinden dat en wij hebben dan ook het recht om dat te zeggen. Je kan ook zeggen dat de duivel niet dienen evil deprimo hoeft te zijn, maar ook diegene kan zijn die fuck zegt tegen alle domga’s waar religies op gebaseerd zijn. Doe je eigen ding, doe wat je wilt, een grote middelvinger. En dat is volledig ons ding. Met humor maak je het leven ook dragelijker hé.
Krijg jullie daar soms negatieve reacties op?
Ik kan mij niet meteen zo’n voorval herinneren. Ik kan mij wel voorstellen dat sommigen ons daarom niet cool vinden of dat in vraag stellen. Ik herinner me wel de vele goeie reacties die we daarop, direct of indirect, krijgen.
Buiten jullie, Lugubrum en het terziele gegane Witch Trail kan ik ook niet meteen andere bands voor de geest halen die humor met black metal combineren. Je hebt Abbath natuurlijk, maar dat is eerder op het zielige af.
Zeker Lugubrum is onbewust wel een invloed geweest op ons, maar die humor in bandfoto’s komt ook wel van Rik en Nieke en hun Headmeat verleden. Je hebt wel nog die Oostenrijkers van Hagszissa met hun verkleedtoestanden op het podium, Peste Noire en Skitliv waarbij Maniac soms in een Micky Mouse hoodie optrad, maar dat was misschien eerder om te choqueren.
En Aldrahn met Urarv, remember hun performance op Unholy Congregation fest vorig jaar?
Ja, maar ook in zijn tijd met Dødheimsgard. Het was allemaal nog iets serieuzer, maar ik denk dat dat onbewust wel een weg geplaveid heeft voor ons omdat we dat allemaal beestig goe vonden destijds. We hebben er nooit over getwijfeld of humor in onze muziek al dan niet kon. Denk maar aan de show van Isvind destijds in Ruddervoorde waar sommige toeschouwers helemaal scheef hingen van de veel te zware kettingen en grote omgekeerde kruisen. De humor zat er al in, maar ze hadden het zelf niet door. En nu zijn er veel van die te serieuze bands met eulder kapkes zoals Bathushka die daar gelijk een bende paters op een podium staan, maar dan wel achter plastic schermen, haha!
Was die persiflage op de Satyricon “Nemesis divina” bandfoto als hommage aan de eerste platen bedoeld of toch eerder als parodie omdat die laatste paar albums op geen ruk trekken? Je hebt die toch aan Satyr en Frost bezorgd hoop ik?
Haha, nog niet, miscchien moet ik dat eens doen. Eigenlijk is dat toch voor een groot stuk hommage hoor. Ik moet nu meteen aan “kill your idols” denken haha, maar eigenlijk, ik vind die laatste Satyricon plaat eigenlijk niet zo goed, ik vind ze vree slecht eigenlijk, maar ik heb nog wel respect voor Satyr, ook al is het muzikale pad van Satyricon totaal mijn ding niet meer. En ik vond destijds die bandfoto’s van “Nemesis divina” ook gewoon ongelofelijk wijs, ook al had ik toen nog niet door dat dat een opgezette vogel was enzo. Waarom we dat dan eigenlijk doen weet ik eerlijk gezegd niet. Niet om ermee te lachen… misschien was die setting van die foto gewoon een gemakkelijk slachtoffer: een kieken in de lucht steken, een looprek dabei, haha! Dat is erom vragen op een bepaald moment hé. Met foto’s van Darkthrone zou ik dat nooit doen, dat is te gevoelig, daar heb ik dan net weer té veel respect voor. En Arckanum foto’s zijn dan bijvoorbeeld weer te gemakkelijk om na te doen.
Muzikale opvoeding lijken jullie erg belangrijk te vinden. Te pas en te onpas delen jullie op sociale media muziek die jullie goed vinden en drie vierde draafde ook op in het radioprogramma De Pankraker om persoonlijke favorieten te delen. Vinden jullie het echt belangrijk om jullie fans op te voeden?
Dat is zeker geen opvoeding, omdat dat heel hautain overkomt, en dat is zeker niet de bedoeling. Het is eerder om mee te geven in plaats van te zeggen dat dat iets ultiems of de waarheid is. We doen dit meer om muziek van maten te steunen en we zitten op social media, waar iets opportunistisch achter zit, en we creëren op die manier een soort van community gevoel en mensen keren dan weer naar ons. Ik heb ook nooit goed begrepen dat bepaalde mensen muziek voor zichzef willen houden. Misschien is dat dat DIY verleden dat naar boven komt en waarbij je vrienden wilt steunen. En dat is toch ook een pak leuker dan foto’s van jezelf te liggen posten, niet?
Alkerdeel is als band met een zeer standvastige line-up haast één van die uitzonderingen in het huidige muzikale landschap. Kan Alkerdeel verder bestaan als een van jullie er het bijltje bij neergooit? Jullie hebben ooit eens als 1 april grap aangekondigd dat jij was gestopt en vervangen door een zangeres. Ik viel toen bijna van mijn stoel.
Haha, we hebben daar eigenlijk nog nooit over geklapt. Moest ik om één of andere reden stoppen en de anderen zouden willen verder gaan, mogen ze gerust iemand anders aanwerven en zou ik hen geen strobreed in de weg willen liggen. Maar omgekeerd, … Stel dat Pui of Nieke of QW zou stoppen, dat zou niet meer kloppen omdat ze zo’n specifieke stijl hebben die het DNA van Alkerdeel vormt, tenzij ze mij verplichten om verder te doen.
Wat is jullie succesformule dan?
Pui en Nieke kennen elkaar al van jongsaf aan en ik leerde QW in het middelbaar kennen. Ik kende Pui ook wel een beetje maar door de band zijn we ook écht goei maten geworden. Ik zie daar nu ook niemand anders tussen kruipen ofzo. QW heeft zo’n eigen stijl, ik kan met moeite drie dagen na mekaar op een podium staan schreeuwen, Nieke heeft als drummer enorm veel progressie gemaakt (hij was oorspronkelijk keyboardspeler), …eigenlijk hebben we van onze zwaktes onze sterkte gemaakt.
We hebben het er al kort over gehad, maar Alkerdeel maakte deel uit van de “The Abyss Stares Back…” splitreeks van Hypertension Records. Jullie deelden een plaat met het Nederlandse Nihill wiens frontman Michiel Eikenaar in 2019 aan kanker overleed. Hoe herinneren jullie Michiel en is er nog een leuke of interessante anekdote die je over hem kwijt kunt?
Michiel is iemand die we doorheen de jaren van op optredens goed hebben leren kennen. Het was altijd super hartelijk als we mekaar tegen kwamen, maar ik zou nu niet willen claimen dat we goeie vrienden waren, dit uit respect voor zijn écht goeie maten die heel dicht bij hem stonden. Maar ik mis die kerel wel want hij was een boeiende gast. De eerste keer dat ik hem zag was toen Sunn o))) met High On Fire in ‘t Lintfabriek moest spelen. ‘t Was mooi weer en ik zat buiten in een terrasstoel en komt er daar zo nen beer van ne gast naar mij en steekt zijn stinkende oksel onder mijn neus en zegt (al imiterend met Nederlands accent): “ik heb net dezelfde maar groter!”Ik wist niet waarover hij het had, maar hij moest mijn ‘earth, air, fire and water’ tattoe opgemerkt hebben. Jaren later moesten we met zijn band Anaphylactic Shock optreden, ik denk in dB’s in Utrecht. Ik herkende hem plots, maar hij mij niet, en ik ging naar hem toe en ik toonde gewoon mijn arm. ”Moooooaaaaa!!!” scheeuwde hij, hij wist het sebiet. Sindsdien liepen we mekaar meer tegen het lijf, op Roadburn o.a. en hebben drie of vier keer samen gespeeld denk ik.
Hij heeft mij trouwens nog een vree wijze levensles geleerd in die zin dat je je nergens voor hoeft te schamen. Ik was ooit eens aan het vertellen dat ik vroeger na het uitgaan in de Gentse Frontline regelmatig om drie uur ‘s nachts vrij scheef op mijne velo door de haven naar huis fietste en luidkeels voor dood zat mee te schreeuwen met de muziek in mijn oren. En soms passeerde er dan een jogger of een fietser die met de nacht stond en dan schaamde ik mij altijd enorm omdat ik dacht die mega verschoten moesten zijn. Toen ik hem dat vertelde zei hij (opnieuw al imiterend met Nederlands accent): “Je moet je nergens voor schamen joh!”, haha. Eigenlijk is dat toch waar hé, zolang je er anderen geen kwaad mee doet.
Addergebroed 