Grimmsons – Een soundtrack bij gevoel

Recent bracht het Antwerpse Grimmsons haar eerste titelloze EP uit die bij ondergetekende insloeg als een bom. Ik heb de band reeds enkele keren live aanschouwd en middels een energieke podiumpresentatie en pakkende songs weten ze het publiek telkenmale te overrompelen en in te pakken. Tijd om frontman Sven Wobbe Stokmans en gitarist/songschrijver Free Duran enkele vragen voor te schotelen.(JOKKE) Foto’s (c) Tom Clabots

Hi Sven en Free! Vermits jullie met Grimmsons nog maar net om de hoek komen piepen, had ik graag geweten hoe jullie ontstaan zijn. Wie zit er allemaal in de band en hebben jullie reeds ervaring opgedaan in eerdere bands?
Free: Grimmsons is een relatief jonge band. Hoewel Wobbe en ik in het verleden al vele muzikale waters hebben doorzwommen, voelt deze band voor ons als echt nieuw aan. Waarschijnlijk heeft het leeftijdsverschil met de andere bandleden daar iets mee te maken. Wobbe en ik zaten vroegen in een postpunkband (ADDERGEBROED: Call_tracer) waar we door scha en schande wel wat geleerd hebben over in een band zitten.
Wobbe: Niet dat het Spinal Tap was maar soms was het close shave…gelukkig is de drummer nooit ontploft. Na de split van de band hebben we elkaar 10 jaar lang uit het oog verloren en hebben we ieder op zich verschillende bands en projecten versleten, maar nooit zo intens als onze samenwerking was.
Free: Na 10 jaar begon ik onze chemistry toch heel hard te missen en hebben we terug contact opgenomen met elkaar. Stomweg een koffie gaan drinken en 5 minuten later hadden we terug een band. Vanaf dan ging het snel: Seydou (gitaar) en Anna (bass) joined in en enkele weken later werd de line up vervolledigd met Michael-John op drums. Aanvankelijk was het de bedoeling om oude Call_tracer stuff te hernemen maar algauw vonden we een nieuwe richting. We zijn allen liefhebbers van post-rock en post-metal. En dat in combinatie met onze muzikale bagage leverde de Grimmsons-sound op.

Op jullie eerste EP presenteren jullie een geluid dat elementen uit alternatieve muziek, post-punk, post-rock en zelfs new wave doet samensmelten tot een interessant geheel. Stellen jullie jezelf grenzen als het aankomt op het schrijven van muziek of is alles mogelijk op dat vlak?
Free: Er is nooit een richtlijn uitgeschreven geweest wat stijl betreft. We maken naar mijn gevoel ook geen niche-muziek, eerder een soundtrack bij gevoel. En als je begint bij een gevoel stuit je bijna nooit op grenzen. De muzikale omlijsting ondersteunt het gevoel. En of dat nu post-metal, post-rock of whatever is, is niet echt belangrijk. Maar we zijn natuurlijk ook niet ongevoelig aan de eigenschappen van bepaalde genres.
Wobbe: Sommige genres lenen zich meer om bepaalde gevoelens op te wekken. Post-metal leent zich beter om agressie en woede te illustreren terwijl post-rock elementen ons in staat stellen om subtieler te zijn. De mix is daardoor voor mij als zanger een godsgeschenk om het spectrum van gevoelens tout court te kunnen vertolken. Dat is ook de essentie van onze samenwerking: ik vergelijk ons vaak met tandems als Morrissey-Marr of Gahan-Gore. De muziek is de soundtrack bij de lyrics en de lyrics acteren in de muziek.

Door jullie eclectische sound kunnen jullie met zéér uiteenlopende bands het podium delen. Als vreemde eend in de bijt kan dit zowel positief als negatief uitdraaien. Wat is jullie visie hierop?
Wobbe: Elk nadeel hep se voordeel (ADDERGEBROED: Cruyff).
Free: Tot nu toe werden we vaak geboekt op heel diverse affiches. Het is cool om het podium te delen met bands die totaal andere muziek maken, maar toch gelijkgestemd zijn. Bands die ook buiten een welomlijnd genre opereren. Wat mij opvalt is dat als je als moeilijk te plaatsen band op een niche-affiche staat, je gegarandeerd onverschillige reacties krijgt. Ieder zijn ding natuurlijk.
Wobbe: Ik vind het juist heel belangrijk om geen vakjesband te zijn en vind het daardoor ook jammer dat in bepaalde zogenaamde breeddenkende milieus je snel wordt afgerekend op het niet naleven van het opgelegde muzikale protocol. Gelukkig hebben we dit tot nog toe maar een paar keer beleefd. Niettemin frustrerend.

Hoewel jullie nog niet gek veel optredens op jullie palmares hebben staan, staat jullie performance wel als een huis! Wat zijn de interessantste shows die jullie tot nog toe gespeeld hebben? Nog interessante shows in het vooruitzicht?
Free: Support spelen voor Caspian en Lehnen was heel cool! Niet alleen de show maar ook de aftermath. Zat worden en verhalen delen met je helden is een mooie beloning! Vooral als je merkt dat die gasten enorm bescheiden zijn en toch zo’n CV kunnen voorleggen. Ook de shows met Colaris en Axis Of waren heel cool. Geweldige bands en toch heel down to earth.
Wobbe: “Gathering of Souls” was voor mij een absoluut hoogtepunt! Ik wist niet dat zulke DIY shows zo’n impact konden hebben, zowel op ons als op de aanwezigen. In dit geval less is more.
Free: Inderdaad, geen bar, geen fancy lichtshow. Gewoon muziek, mensen, coole bands en een bos. ’s Nachts. Hoe simpel kan het werken.
Wobbe: Net dat is wat wij willen uitdragen: muziek=emotie. No need for fancy pansy… Ik heb liever een integere band op een podium van bierkratten en een plank die ziel geeft dan een million seller op een clearchannel podium met de nieuwste technische foefjes zonder boodschap. Qua shows in het vooruitzicht hangt alles een beetje af van de opnames en release van de nieuwe EP. We zijn zeker en vast van plan daar een mini-tour aan vast te koppelen, maar of die ook het buitenland aandoet is nog niet helemaal duidelijk. Laten we zeggen dat er druk gemaild wordt met Colaris en Lehnen op dit moment…Wat wel al vaststaat is onze deelname aan de nieuwe Staalhard-compilatie. Als eerste band gevraagd worden voor de tweede editie ervan is wel een eer vind ik, temeer als je ziet wat het voor de bands die op de eerste editie staan heeft opgebracht!

EP’s worden meestal opgenomen om te verkopen op optredens maar ook om als visitekaartje naar labels te sturen en zo hun interesse te wekken. Nog geen reactie gehad uit die hoek?
Free: Sinds kort maken we deel uit van Flesh and Bone Records uit Florida. Da’s een beginnend DIY label gerund door Brian Morgante, gitarist van Deadhorse. Check Flesh and Bone zeker uit, veel interessante bands om te ontdekken! Doet wel deugd om zo’n vraag te krijgen vanuit de andere kant van de plas…

Zijn er reeds nieuwe songs geschreven en wat zijn de plannen qua nieuw plaatwerk? Wordt dit terug een EP of gaan jullie nu ineens voor een volwaardige plaat?
Wobbe: Uiteraard hebben we niet stilgezeten na de release van de debuut EP. Nieuwe songs staan klaar om live los te laten. Momenteel zitten we in het selectieproces voor de volgende plaat. Dat zal ook een EP worden, maar, in tegenstelling tot ons debuut zal het meer één geheel vormen qua feel en vorm.
Free: De nieuwe songs zijn misschien wat complexer wat structuur en diepte betreft. Kan ook niet anders, we hebben intussen veel inzicht gekregen in het samenspelen en de lat ligt dus hoger.

Hoewel er geen teksten beschikbaar zijn bij de EP heb ik het vermoeden dat jullie toch een duidelijke boodschap proberen te brengen, of vergis ik me daarin?
Wobbe: Nee, er zit weliswaar een boodschap in maar ik vind dat iedereen dat voor zichzelf mag uitmaken. Preaching in the desert vind ik performance-gewijs leuk maar als iemand er ook iets aan heeft is dat uiteraard mooi meegenomen. Uiteindelijk zijn de meeste ideeën van teksten geschreven tijdens repetities en dat gevoel heb ik daarna gefinetuned met Free. Het is immers handig om een gelijkgestemde persoon als klankbord te hebben. Zeker als deze ook nog eens dezelfde achtergrond deelt. Wat de teksten aangaat, is ieders gevecht met zichzelf en verlangens, frustraties en de megalomane idee-fixe van onsterfelijkheid een wederkerend onderwerp. Ik kan ook niet ontkennen dat woede een belangrijk deel uitmaakt van mijn verhalen. Zeker als je iedere dag het nieuws kijkt, leest, snap ik niet dat niet méér mensen nadenken en hun ongenoegen uiten. Als dit een vorm van protest kan zijn, I’m happy to oblige.

In het Antwerpse lopen heel wat goede bands rond in heel uiteenlopende stijlen en jullie zijn duidelijk een rijzende ster binnen de scene. Nog andere nieuwe interessante bands aan te raden?
Free: Music City is een broedplaats voor straffe bands, zowel lokaal als internationaal komt daar tot zijn recht. Ook een goeie barometer is de programmatie van Zoersel Ondergronds.
Wobbe: Ik heb wel de indruk dat de tijd overrijp is in Antwerpen qua goeie bands. Daarmee bedoel ik dat wederom de DIY approach vruchten afwerpt: Toxic Shock, Your Highness, Aguardente, noem maar op, zijn nu al namen van betekenis. Tangled Horns, Black Swarm, San Diablo, Marginal, Musth, Psychonaut…the coming-up list goes on. In ons vaarwater vinden we dan weer Ashtoreth en Grown Below als comrades in arms.

Wat hopen jullie met Grimmsons te bereiken? Bedankt voor je tijd! Nog enige laatste woorden voor onze lezers?
Wobbe: World domination! Nee, serieus, Als we respect krijgen voor wat we zijn en staan, dan ben ik meer dan tevreden. Alhoewel een Europese tour nog steeds op mijn bucketlist staat.
Free: Dat item staat ook op mijn list. Zoveel mogelijk mensen bereiken en rake platen maken, pretty simple eigenlijk…