Deafheaven bashers aller landen verzamelt U, want met Ghost Bath biedt er zich een nieuwe schietschijf aan voor iedereen die het groengespikkeld schijt krijgt van deze door de hipster goegemeente op een  piëdestal aanbeden band. Deafheaven en black metal in één zin vernoemen, is volgens de trve black metal liefhebber dan ook pure heiligschennis. Ik vermoed dat Ghost Bath de komende weken dan ook heel wat internetgezeik over zich heen zal krijgen, maar ach, negatieve publiciteit is ook publiciteit. Zelfs in de diepste krochten van de underground, zijn vele bands momenteel niet vies van een beetje marketing. Denk maar aan de eigen kledinglijn van Urfaust, de aanpak van een band als AmenRa, orthodoxe black metal acts met hun over-the-top stage presentatie of bands waarvan de leden zich in een diepe ondoordringbare mist verhullen. Bij Ghost Bath is het niet alleen de identiteit die verscholen blijft, ook het land van herkomst roept meerdere vraagtekens op. Zo zou de band zijn oorsprong hebben in China, een land dat nu niet bepaald hoge ogen gooit als het aankomt op extreme metal. Alleen trekt de auteur van volgend artikel dit wel serieus in twijfel (http://noisey.vice.com/blog/ghost-bath-interview-stream). Interessant voer voor discussie dus, maar wat doet het er eigenlijk allemaal toe? Draait het immers niet allemaal om de muziek? Ja en neen. Voor ondergetekende is de kwaliteit van de muziek natuurlijk van primordiaal belang, maar als het visuele én artistieke plaatje ook klopt, vormen één en één soms drie. Deze truken van de foor aanwenden om muzikale onkunde te camoufleren is natuurlijk not done, maar die bands vallen meestal ook relatief snel door de mand. Met het hoesontwerp zit het in elk geval al snor want deze obscure artistieke foto van Luiz González Palma, die een duidelijke link legt met de titel van het album, wekte mijn interesse meteen. Over naar de muziek! Openingstrack “Golden number” is meteen het hitje van de plaat. De link met Deafheaven is zo klaar als een klontje, zeker als er in de snelle black metal maalstroom plots een über catchy gitaarriff opduikt die niet zou misstaan op een poppy punkrockplaat. De ene zal dit als cheesy en kinderachtig afdoen,  de ander zal ervan in extase geraken. Een titel als “Happyhouse” zet je als luisteraar op het verkeerde been, want vrolijk wordt je hier niet bepaald van. Deze song, net als de rest van de plaat overigens, grijpt muzikaal gezien meer terug naar hun vorige album “Funeral” dat nog maar een jaartje oud is en waarop de sound eerder omschreven kon worden als suicidal black metal met van die vreselijke hoge maniakale black metal screams die véélte hard op de voorgrond gemixt waren. Opmerkelijk wat voor een grote stap voorwaarts er in een relatief korte tijdspanne gezet wordt met dit “Moonlover”. De getormenteerde burzumesque uithalen vormen een veel beter geheel met wat er muzikaal geboden wordt. De productie en songwriting skills zijn een pak verbeterd, alleen is de sound met momenten weer iets té clean voor deze depressieve muziekstijl, maar soit. De sfeerzetting in het instrumentale “The silver flower pt. 1” is ontroerend mooi om in het tweede deel van de song naar een climax toe te werken middels kippenvelopwekkende gitaarleads. De melodie van het afsluitende “Death and the maiden” blijft nog dagenlang als mindfucker in je kop hangen. Ghost Bath is zonder twijfel de beste depressieve black metal band van het moment. Of noem het suicidal black metal want de bandnaam verwijst naar een manier om zelfmoord te plegen in water. Met momenten is er een dikke vette knipoog naar Deafheaven, maar de overheersende sound neigt toch eerder naar bands als Woods Of Desolation, Forgotten Tomb, Grey Waters of het oude Alcest. Ik ben verkocht (en controleer de komende dagen best de onderkant van mijn wagen alvorens ik instap)!

JOKKE: 88/100

Ghost Bath – Moonlover (Northern Silence productions 2015)
1. The sleeping fields
2. Golden number
3. Happyhouse
4. Beneath the shade tree
5. The silver flower pt. 1
6. The silver flower pt. 2
7. Death and the maiden