Au-Dessus; een naam die gestaag haar opmars maakt in de florerende ondergrondse muzikale catacomben. Je zou denken met een bende fransozen van doen te hebben, nochtans prijkt Litouwen op het paspoort van dit kwartet. “End of chapter” pikt met “VI” de draad op waar de debuut EP uit 2015 stopte. Driekwartier lang krijgen we intense post-black te verduren, die dankzij een moderne, doch ietwat gecompresseerde sound enorm krachtig uit de speakers knalt. De bandleden flirten qua outfit en symboliek met de orthodoxe stroming, maar de grootse en weidse melodieën die de blasts en de raggende betonriffs overstijgen, verraden ontegensprekelijk de nodige invloeden en inspiratie uit post-metal en sludge. De vocalen switchen tussen raspende screams en cleane partijen en komen de afwisseling ten goede. Met momenten gaat het er best vrij progressief aan toe; driekwart van de bezetting heeft dan ook een verleden in de technische brutale death metal band Paralytic. De laaggestemde gitaren in “VIII” vechten het uit met tremolo blackie riffs waarbij beide voortdurend meppen op je middenrif uitdelen. Wanneer we bij “XI” en haar repetitieve riffs aangekomen zijn, komt Amenra héél even héél hard vanachter de hoek piepen, maar ach, ze zijn niet de eerste en wellicht ook niet de laatste band die zich door onze landgenoten laat inspireren. Gitaristen Simonas en Jokūbas, zanger/bassist Mantas en drummer Šarūnas Bedulis weten duidelijk hoe ze interessante en dynamische songs moeten schrijven en de plaat klinkt bovendien compact en coherent. Met “XII” komt er een eind aan dit hoofdstuk, maar ik ben benieuwd wat deze Litouwers nog meer in hun mars hebben. Nog even meegeven dat voor het artwork Valnoir (Metastazis) werd ingeschakeld; dat zit dus zoals gewoonlijk ook wel snor. Een aanrader voor fans van moderne, trendy post-black à la Deluge, Der Weg Einer Freiheit of Celeste.

JOKKE: 82/100

Au-Dessus – End of chapter (Les Acteurs de l’Ombre Productions 2017)
1.VI
2. VII
3. VIII
4. IX
5. X
6. XI
7. XII: End of chapter