Rauwe blackmetal undergroundplaten die niet met een dungeonsynthintro aftrappen, ze bestaan nog! Sterker nog, Y. E., het heerschap achter Mäleficentt, valt op zijn tweede full-length “Night of eternal darkness” meteen met een ijzersterke riff en melodie in huis ook al is “March of the circle of shadows” een korte instrumentale opener. Vanaf “Before the sun dies” gooit de man met native American roots ook zijn verdorven krijsstem in de strijd. Alle ingrediënten voor een beklijvende bak ongecompliceerde maar o zo aanstekelijke zwartgeblakerde herrie zijn dan aanwezig. Catchy tremoloriffs, dynamisch, swingend en organisch drumspel met oog voor detail dat meer dan ok is voor een allesdoener (en heel wat progressie laat horen vergeleken met voorganger “Night of the crimson stars” waar de drums eerder geprogrammeerd leken) en een lekker raspende vampierscream, maar we horen ook enkele heldere kreten die haast het gehuil van wolven lijken te imiteren. Maar het meest in het oog/oor springend zijn de gitaarriffs waarvan er meerdere passeren die zich nog lang in mijn geheugen weten te nestelen. Check “The cavern of false hope” maar eens. Het pure en authentieke van een Satanic Warmaster en soortgenoten kan ik als referentiekader meegeven en de productie is meer dan behoorlijk en overstijgt het lofi gebeuren. Eeuwigdurend is de duisternis op “Night of eternal darkness” niet want deze klokt op nog geen 25 minuten af, maar laat dat de pret vooral niet drukken. Meer tijd om die repeatknop voortdurend in te drukken!

JOKKE: 85/100

Mäleficentt – Night of eternal darkness (Night Of The Palemoon/Asrar 2020)
1. March of the circle of shadows
2. Before the sun dies
3. Veiled in gloom
4. The cavern of false hope
5. Severed by your own
6. Bones of compatriots