Interesse in geschiedenis en black metal gaan in vele gevallen hand in hand, zo ook bij het Deense Ildskær. De band werd pas vorig jaar opgericht door illustrator/muziekschrijver Simon Garðarsson (I Myrkri) en zanger Skóggangr van de band Genfærd en heeft als doel historische verhalen over Deense conflicten en treurige passages uit de geschiedenis van het land op muziek te zetten en via poëzie te vertellen. Dat resulteerde vorig jaar in het veelbelovende debuut “Den rædsomste nat” en nu krijgen we in de vorm van “Paa dækket kalder de døde” alweer nieuwe muziek voorgeschoteld, zij het in de vorm van een EP. De eerste langspeler vaarde de Addergebroed-haven vorig jaar in alle hectische drukte voorbij, maar de zwaar gehavende oorlogsschepen die op het coverartwork van deze EP prijken, meren tijdelijk aan voor een nazicht. Dat “Paa dækket kalder de døde” op 22 maart jongstleden verscheen, is niet zo maar lukraak gekozen want op diezelfde dag in het jaar 1808 vocht het laatste grote schip van de Deens-Noorse marine zijn gedoemde laatste strijd tegen de Britten nabij Sjælland Odde. Middels ooggetuigenverslagen, de werken van dichters en schilders uit het verleden en hun eigen teksten geschreven in de oude Deense taal uit de 19e eeuw, geeft het duo een inzicht in de tijd na het bombardement op Kopenhagen waarover “Den rædsomste nat” getuigde, de moeilijke situatie en de onzekere toekomst van het Deens-Noorse koninkrijk en de kanonneerbotenoorlog tegen Groot-Brittannië. Een uitgebreid historisch kader voor de EP en elk van de drie nummers wordt door de band op diens Facebookpagina geschetst; laten wij ons over de muziek buigen. Het moge niet verbazen dat een muzikaal relaas over een zeeslag met samples van een bruisende en golvende zee wordt ingeluid, dit in samenspel met serene orgelklanken. De melodie van zowel deze atmosferische inleiding als van de outro (die vergezeld gaat van het geluid van noodlottige vlammen) is een herinterpretatie van een oud Deens leed getiteld “Komme hid i piger smaa”. De intro vloeit langzaam over naar ietwat repetitieve black metal die door zijn ongure en intrieste karakter wel wat weg heeft van een Taake. Ook Skóggangr’s grofkorrelige krijs situeert zich in dezelfde stemregionen als die van Hoest, alhoewel de man ook regelmatig wat diepere growls in de strijd gooit (in “Den siste orlogsmand” horen we bovendien een vocale bijdrage van Wulfaz zanger Simon). Langzaamaan komen we in meer turbulente, maar ook melodieuzere wateren terecht, waarbij de gitaren vooral inzetten op ongecompliceerde maar goede en efficiënte arrangementen waar de glorie vanaf druipt. En daar ligt, ondanks de niet al te ingewikkelde of technische insteek, de grote kracht van Ildskær, want hun licht epische old-school black metal bezit een grote verhalende kracht die perfect in staat is om het noodlottige tafereel dat we in het prachtige schilderij van de hand van H.P.C. Dahm op de cover zien, naar pakkende muziek te vertalen. “Paa dækket kalder de døde” ligt in het verlengde van het debuut en luistert tussen alle dissonante en rauwe blackmetalplaten waar we de dag van vandaag mee rond de oren geslagen worden dan ook heerlijk (vlot) weg. De interessante historische aanpak zorgt hierbij toch voor wat extra diepgang.

JOKKE: 82/100

Ildskær – Paa dækket kalder de døde (Wolfspell Records 2021)
1. Natten er tyst
2. Blodrøde bølger
3. Den sidste orlogsmand