Wie de afgelopen paar jaar ons beminde zwartgeblakerd genre ook maar met een half oog heeft gevolgd, weet dat de schaduwgedrochten die ons van ongepolijst zwartmetaal voorzien niet langer de meerdere eer en glorie van de gehoornde bezingen, maar de loftrompet afsteken over de schaduwwezens, lichtschuwen, bloedzuigers en andere wezens met een zonneallergie. Zo ook de nagelnieuwe Ordo Vampyr Orientis, waarvan de naam doet vermoeden dat het gezelschap uit het oosten afkomstig zou zijn. Meer info valt niet te vinden, en zelfs deze kleine hint kan evenzeer bedoeld zijn om ons op het verkeerde been te zetten. Na drie decennia is er aan geheimdoenerij duidelijk nog geen gebrek. Wel stelt het collectief zichzelf voor aan de hand van hilarische pseudoniemen, waarvan Vespertine Screech de echolocatory incantations op zich neemt en He Who Drinks The Blood Of Sleeping Babies doorgaat voor de ivory merchant and dealer.

De gloednieuwe cirkel laat voor het eerst hun hoektanden zien met Bat Magic, dat met een EP getiteld “Feast of blood” komt – alles om in thema te blijven. De vijfentwintig minuten durende tape wordt voor een keer niet via de gebruikelijke kanalen van de hedendaagse raw/wampyric black metal uitgegeven, maar via Sore Ear Collective, een label dat me totaal onbekend is en waarvan ik enkel een liveplaat van Undeath van hun roster herken. Naar goede gewoonte is de oplage maar een armtierige 50 tapes. Zucht.

Bij mij scoort Bat Magic wel meteen punten met de intro: géén vijf minuten uitgesponnen en onnodige dungeon synth. In scherp contrast met die gebruikelijke tsjingeltsjangel opent een rustgevende akoestische gitaar het bloedfeest bijna vredevol, compleet met invallende en licht onheilspellende tremololijn. De intro klinkt warm en gezellig, maar wegens de korte duur zorgt Bat Magic ervoor dat we ons niet te veel op ons gemak gaan voelen. Gelukkig, want “Blood pact of ordo vampyr” zet de puntjes met een slepende midtemporiff meteen op de i en toont ons een minuut later dat het hun bloedlust menens is: de eerste krijs van het album klinkt zo ondood dat’ie bijna terug leeft.

Zo ook de rest van de sound: smerig. Bat Magic laat qua geluid niks vernieuwend horen tegenover de rest van het lofi/raw blackmetallandschap, maar ondanks de stofzuiger is alles wel mooi hoorbaar en klinkt het geheel zeer organisch, tot de in reverb ondergedompelde vocalen toe. Vocalen die ook best veelzijdig zijn, van scherpe uithalen tot meer punky oerschreeuwen met zwartgeblakerd randje.

Bat Magic lijkt zo op het eerste gezicht dus niet echt iets dat boven de meute uitsteekt, ware het niet dat de songs verdomme goed in elkaar zitten. Van doomy midtempo tot black metal waar geen scheut thrash of een knipoog naar punk wordt geschuwd en waarbij voorspelbaarheid taboe is. Zo stuwt “Solis mors” onverwacht vroeg naar een monumentale climax waarin ontstellend schatergelach en een chaotische solo het haar in onze nek recht overeind doet staan, om nadien genadeloos verder te beuken. Wanneer gas wordt gegeven lijken de blastbeats steeds toch nóg een beetje sneller te kunnen gaan en de gejaagdheid van het gitaarwerk doet ons ongemakkelijk voelen, en dat is exact waar we naar op zoek zijn. Keer na keer weet Bat Magic ons op het verkeerde been te zetten en ons onverwacht voorbij te razen, zoals met de bijna epische keyboardpassage in “Solis corpis”.

De Ordo Vampyr Orientis neemt met Bat Magic eigenlijk de huidige stofzuigersound die na dertig jaar geperfectioneerd is, maar het zit een pak ingenieuzer en afwisselender in elkaar dan bij veel van hun medevleermuizen. Hoewel ik pas begin deze week voor het eerst mijn tanden dit “Feast of blood” kon zetten, kan ik nu al met zekerheid zeggen dat dit uiterst gevarieerde en maniakaal kleinood één van mijn meest gedraaide releases van het jaar wordt. Hulde!

CAS: 90/100

Bat Magic – Feast of blood (Sore Ear Collective 2021)
1. Intro
2. Blood pact of ordo vampyr
3. Solis mors
4. Solis corpis
5. Outro (cassette only)