Deze maand waren we sterk onder de indruk van Aprovrasma’s “Gaeas revenge” waarop een begeesterende en psychedelische brok zwartmetaal te horen is. We waren er dan ook als de kippen bij om één van de 50 exemplaren van de tape, die via Babylon Doom Cult Records verscheen, op de kop te tikken. Meer nog, we besloten Scum, de man achter dit éénmansproject, verder aan de tand te voelen. In levende lijve valt de muzikant geen echte babbelaar te noemen, maar op papier maakt hij dat ruimschoots goed. (JOKKE)

Ave Scum. Je tweede demo “Gaeas revenge” verscheen recent via Babylon Doom Cult Records. Tevreden over de reacties die je tot dusver hebt ontvangen?
Salve! De reacties zijn zeer positief wat mij uiteraard zeer gelukkig maakt. De gelimiteerde tape is een week na de release bijna volledig uitverkocht. Het feit dat Babylon Doom Cult bereid was de tape uit te brengen was voor mij ook al een bevestiging dat ik muzikaal zeker in de goede richting werkte. Bij deze nog een extra shout out naar BDC voor deze release!

Het was even zoeken alvorens ik de betekenis achter de bandnaam kon vinden, maar die blijkt eigenlijk gewoon de Griekse vertaling voor ‘klootzak’ of je alias ‘Scum’ te zijn. Vanwaar specifiek je keuze voor het Griekse woord en slaan je alias en bandnaam daadwerkelijk op jezelf als persoonlijkheid of zit er een breder idee achter?
Het pseudoniem ontstond een 20-tal jaar geleden als alias op verschillende internetfora. Allereerst geeft het mijn algemeen gevoel weer over de mensheid: ruw gezegd “scum of the earth”. Het sluit aan bij het idee van “ecocentric” waarbij de mens (de huidige mens althans), de band en de balans met de natuur grotendeels verloren is en heel parasitair te werk gaat met deze planeet.

Anderzijds komt het muzikaal van twee bands: Napalm Death’s “Scum”, wat ik altijd al een superplaat plaat vond, en “Dirty rhymes en psychotronic beats” van Pungent Stench waar in het nummer “The four F club” de gevleugelde woorden “Hey scumbag, there she is again, what shall we do man?” voorkomen, wat ik op de een of andere manier altijd zeer grappig vond.

De keuze om het woord in het Grieks te zetten is een soort eerbetoon aan de Griekse extreme metalscene. Sinds halfweg de jaren ’90 wordt de blackmetalscene gedomineerd door het Scandinavische geluid, maar de scene was in de eerste helft van de jaren ’90 veel gevarieerder. De Griekse scene was toen zeker even belangrijk en invloedrijk als de Scandinavische. Bands als Rotting Christ, Necromantia, Thou Art Lord, Nightfall, Septic Flesh, enz. behoorden toen tot mijn favoriete bands (met hun eerste albums althans). Ook modernere Griekse bands als Macabre Omen, Dead Congregation, Nocternity en Ithaqua vinden regelmatig de weg naar mijn draaitafel.

Of het ook slaat op mijn persoonlijkheid? Dat zou je moeten vragen aan de mensen in mijn omgeving, waarschijnlijk wel van tijd tot tijd, maar aren’t we all a little bit scum?

Is het idee achter Apovrasma iets waar je al lang mee rondliep en was het van meet af aan de bedoeling dit als soloproject vorm te geven?
Ik ben sinds begin jaren ’90 een grote fan van extreme metal en wou echt ooit zelf iets doen met deze muziek. Op de één of andere manier kwam het er nooit van, door gebrek aan gelijkgestemden en muzikale kennis. Aan de muzikale kennis werd gewerkt, aan bandleden net iets minder, haha. Apovrasma is eerder toevallig ontstaan vanuit frustratie tijdens de eerste grote golf van de pandemie. Ik ergerde me, alweer, enorm aan de manier waarop de mensen enerzijds omgingen met deze pandemie. Ik bekijk veel zaken vanuit een wetenschappelijke context en zie de laatste jaren een grote teloorgang van geloof in de wetenschap. Deze teloorgang kwam in een stroomversnelling terecht tijdens deze pandemie, en daar heb ik het nogal moeilijk mee. Er kwamen zoveel idiote complottheorieën bovendrijven waaruit ik alleen maar kon besluiten dat het echt wel achteruit gaat met de intelligentie van de mensheid.

De eerste lockdown leek echter veelbelovend, de mensen leken in staat om de strijd aan te gaan tegen het virus en door de wereldwijde lockdowns kon zelfs worden aangetoond dat de planeet er wel bij vaarde. Dit was echter allemaal van korte duur omdat de ware aard van de mens snel terug de bovenhand haalde: er MOEST terug gereisd en gefeest worden, er MOEST terug volop met de auto gereden worden en iedereen die de “vrijheid” in de weg stond en dit argumenteerde vanuit een wetenschappelijke achtergrond, werd afgeschilderd als het ultieme kwaad.

De woede en ergernissen die op dat moment in mij opkwamen kanaliseerde ik in muziek, wat leidde tot Apovrasma. Omdat het maken van muziek heel vlot ging zonder inmenging van andere muzikanten (en er dus ook geen compromissen gesloten moesten worden), werd Apovrasma een soloproject. Niets zegt echter dat dit voor altijd zo zal blijven, maar we zien wel wat de toekomst brengt.

Zijn er fases in het creatieproces waarbij je beroep doet op een extern klankbord om feedback te krijgen?
Dat gebeurt af en toe, ja. Wanneer de basis van een nummer gelegd is (zonder zang), laat ik het vaak wel horen aan enkele vrienden, soms rechtstreeks, met de duidelijk vraag om feedback te geven, maar soms ook op de achtergrond tussen andere bands door om te kijken wat de eerste reacties zijn, want deze zijn vaak het eerlijkst.

De titel van je eerste demo, die in 2020 in eigen beheer verscheen, is “The scorch of Basan”. Basan is de landstreek ten oosten van het Meer van Tiberias en ten noorden van de Jarmuk (de huidige grens tussen Syrië en Jordanië). Verhaal je in het desbetreffende nummer over een bepaalde gebeurtenis die hier ooit heeft plaats gevonden en is er thematisch een link met de andere nummers?
Grappig, ik wist niet dat Basan ook een landstreek was. Het heeft niks met de landstreek te maken, maar na wat opzoekingswerk merk ik dat de landstreek Basan ook wel een interessante geschiedenis heeft en ook zou passen in de titel van de eerste demo.

Maar bij “The scorch of Basan” is Basan een wezen uit de Japanse mythologie, een vuurspuwende kip/haan (die van de hoes dus), maar Basan is nog nooit door iemand waargenomen. Je merkt de aanwezigheid van Basan nadat je eerst geritsel hoort (Basa Basa) in de bamboestruiken, maar als je op zoek gaat naar Basan, vind je enkel een schroeiplek terug, wat volgens de legende dus het bewijs is van zijn aanwezigheid.

Voor mij is deze vrij komische legende de essentie van de illusie die alle religies de mensen voorhouden. Er worden op zoveel manieren “bewijzen” geleverd van een goddelijk bestaan, vaak met ontzettend absurde argumenten. Basan staat symbool voor deze illusies die eeuwen in stand worden gehouden door het geloof.

Het titelnummer van de demo gaat ook volledig daarover: de intro is Basa Basa, het geritsel, de rest van het nummer gaat over die illusie, ‘the scorch‘ of schroeiplek die achterblijft wanneer geloof niet wordt beantwoord.

Los van de filosofie achter Basan is het ook een soort tongue-in-cheek naar de serieux die vaak rond semi-religieuze mythologie hangt in extreme metal. Dit antwoord zal me waarschijnlijk luisteraars kosten omdat extreme metal en humor nog steeds een moeilijke combinatie lijken….

“Kaká psémata” is een songtitel waar ik kop nog staart aan krijg. Waar gaat dit nummer over?
Letterlijk vertaald betekent het ‘vuile leugens’. De essentie van het nummer is, net zoals het titelnummer, weer gericht tegen de illusie van geloofsbelijdenissen en religies. De tekst is een persiflage op vampier- en weerwolfverhalen, waarin zilver helpt om deze te verdelgen. In dit nummer wordt gebruik gemaakt van een ‘silver gun’ om de goden te verdelgen. En dit alles terwijl er gedanst wordt op de ringen van Saturnus. Deze mooie planeet is al meermaals de basis geweest voor heel interessante complottheorieën die stellen dat occulte, op seks en moord gerichte groeperingen zoals de ‘Saturn Death Cult’ of het Duitse ‘Fraternitas Saturni’ uit zijn op heerschappij over de wereld en moderne slavernij, met uiteraard linken naar de globale financiële grootmachten. Heel entertainend om je wat in te verdiepen, zeker als deze theorieën er the beast 666 gaan bij betrekken omdat er op de noordpool van de planeet een mysterieuze storm woedt in de vorm van een zeshoek. De konijnenpijp gaat heel diep eens je erin duikt en is heel geestig zolang je het vanuit een gezond scepticisme benadert.

“Distress call to empire Algol” lijkt me een ode te zijn aan de albums “Caravans to empire Algol” en “Transmissions from empire Algol” van Neptune Towers, het darkambientproject van de alomgekende Fenriz. Is deze band één van de invloeden voor Apovrasma? Zijn er andere artiesten of platen waar je muzikale inspiratie uit haalt voor Apovrasma?
Yes, het is ook letterlijk een ode aan Neptune Towers, en bij uitbreiding Klaus Schulze, één van mijn idolen in de elektronische muziek. Darkthone was één van de eerste echte blackmetalbands waar ik grote fan van was (en nog steeds ben, sinds “Under a funeral moon“). Ik las ook elk interview met de band en volgde alles waar Fenriz in betrokken was: Isengard, Red Planet, Dødheimsgard en dus ook Neptune Towers. Iedereen weet ondertussen dat Fenriz een hele grote muzieknerd is en uit de interviews met de man leerde ik ook heel veel andere muziek kennen, waaronder Klaus Schulze en Tangerine Dream.

Algemeen haal ik veel inspiratie uit hypnotiserende, dromerige, psychedelische muziek en dit in verscheidene genres. Qua black metal kwam voor Apovrasma veel inspiratie van bands als Armagedda, Saiva, Ehlder, Lonndom, Blut Aus Nord, Hädanfärd, Wagner Ödegard, enz. Daarnaast kan je ook veel invloeden horen uit elektronische muziek zoals Autechre en  monotone hardcore industrial zoals Sonar, Imminent, Winterkälte, Ah Cama-Sotz, …, bands die ondanks de koude elektronica een heel tribaal en organisch gevoel hebben voor mij.

Veel mensen horen ook new wave in de muziek wat zeker terecht is. Apovrasma is ontstaan in een periode waar ik heel vaak naar oude platen van The Cure en Sisters of Mercy zat te luisteren. Deze platen hebben dus een grote invloed gehad op de sound van Apovrasma.

Je tweede demo “Gaeas revenge” lijkt het thematisch over een andere boeg te gooien. Gaea verwijst naar Gaia, de oermoeder, de Aarde, die ontstond uit de Chaos aan het begin van de dingen. De Chaos bevatte alle basisbestanddelen, de vier elementen aarde, water, lucht en vuur. Daaruit ontstond onder andere Gaia. Je bestempelt je werk hier als ecocentric black metal. Ecocentrisme is het wereldbeeld dat niet de mens (antropocentrisme) maar het ecosysteem in het centrum der dingen plaatst. Welke boodschap wil je op deze release meegeven?
Gaea is de Latijnse schrijfwijze van het Griekse Gaia en verwijst inderdaad naar de oermoeder, onze aarde. “Gaeas revenge” is een soort conceptalbum in vier delen: het ontwaken/tot inzicht komen van de natuur, die overgaat naar de woede voor wat haar wordt aangedaan, waarop ze wraak neemt op de parasiet die haar leegzuigt. En alles eindigt met verval, verderf, de dood.

Realistisch gezien geloof ik niet dat de komende decennia het einde van de mensheid zal inluiden en zeker niet van onze planeet, deze zal nog enkele miljarden jaren blijven bestaan op de één of andere manier en in één of andere vorm. De mens zal ook nog lang manieren vinden om te blijven overleven. De vraag is alleen, ten koste van wat?

Wanneer we de mens in het centrum van alles gaan plaatsen zijn we echt fout bezig. De mens heeft een enorm grote invloed op alle dingen, levend en levenloos, maar hij blijft maar een onderdeel van het hele ecosysteem. We hebben niet het recht om onszelf boven alles te plaatsen, om onszelf als goden te wanen (en hier zijn we terug bij de goddelijke illusie). Het probleem is dat mensen dit maar al te vaak doen. We plaatsen ons boven de andere dieren, we plaatsen ons boven mekaar, houden elkaar dom terwijl we zelf dommer worden. We negeren al decennia lang alle tekenen van verval en lachen elke poging tot herstel weg. Dit kan niet lang meer blijven duren, op deze manier zullen revoluties volgen, revoluties van mens tegen mens, mens tegen natuur en vooral, natuur tegen mens.

“Gaeas revenge” brengt niet zozeer een boodschap, maar is eerder een mythisch verhaal met een misantropisch-ecologische insteek.

Bij black metal met een ecologische of ecocentristische ideologie komen we al snel bij bomenknuffelaars als Wolves In The Throne Room, Alda, Addaura of Fauna uit. Geen NSBM-toestanden of duivelaanbidding maar Moeder Natuur die centraal staat. In jouw bandlogo duikt echter ook een omgekeerd kruis op. Hoe vind je de term ecocentrisme hiermee te rijmen?
Het idee voor “Gaeas revenge” is ontstaan als volledig concept. De term ‘ecocentric black metal’ slaat dan ook vooral op deze release. Het omgekeerde kruis slaat nog steeds op mijn aversie voor godsdienstbeleving op grote schaal. Begrijp me niet verkeerd, wat mensen in hun privéleven doen en geloven interesseert me niet en gaat mij ook niks aan. Het symbool is vooral een anti-symbool tegen de TE grote invloed die godsdiensten en godsdienstbeleving nog steeds hebben op onze maatschappij.

In eerste instantie komt het symbool vooral overeen met de concepten van de eerste demo. Maar voor mij valt het ook nog perfect te rijmen met “Gaeas revenge“. Ik vertelde reeds dat ik veel zaken vanuit en wetenschappelijke basis ga bekijken en dat ik een enorme teloorgang merk van het vertrouwen in de wetenschap. Maar deze teloorgang is zeer selectief: ik merk dat zelfs de hardste roepers tegen de wetenschap ook nog altijd gaan vertrouwen in hun dokter als ze een verkoudheid hebben, snap je? Wanneer je gaat bekijken vanwaar de meeste tegenstand komt tegen de wetenschap en wetenschappelijk onderzoek, dan kom je snel terecht in religieuze kringen. Om dit terug te koppelen naar het ecocentrisme: de grootste ontkenners van de huidige klimaatproblematiek komen vaak ook uit diezelfde kringen.

Het omgekeerde kruis is voor mij (zoals vaak in extreme metal) dus een symbool voor deze tegenstand. Maar daarnaast hou ik eigenlijk nog steeds van deze occulte insteek. Ik ben geen praktiserend occultist of satanist of wat dan ook, maar er blijft wel nog steeds een enorme fascinatie voor alles waar een occult, sektarisch sfeertje rond hangt. Daar hoort evengoed interesse bij voor de eerste christelijke sektes die in de ondergrond van het oude Rome opereerden uit het zicht van het Romeinse Pantheon. Ook dit valt terug te rijmen met wetenschap wanneer je bijvoorbeeld de sekte die rond Pythagoras hing gaat bestuderen. Deze sekte beschouwde het getal als goddelijk en ging daar vrij extreem in, in die zin dat veel van hun praktijken heel goed lijken op wat Aleister Crowley met zijn volgelingen deed in het begin van de 20ste eeuw. Heel boeiend allemaal hoe de psyche van de mens werkt en hoe mensen er blijven in slagen om zich volledig over te geven aan een idee en de verkondigers van die ideeën.

In het logo zien we ook twee figuren met schetend trompetgeschal. Knipoog naar bands als Alkerdeel en Lugubrum?
Zeker en vast. Beide bands zijn dan ook gevestigde waarden in de Belgische underground met allebei een fantastische discografie. Alkerdeel zijn ook persoonlijke vrienden en zij mogen de aarstrompetterende figuren zeker beschouwen als klein eerbetoon en bedanking voor de hulp en inspiratie.

Tegelijk werden ze ook in het logo opgenomen om terug die nadruk te leggen op de onderliggende humor in Apovrasma. Deze is minder duidelijk dan bij Alkerdeel of Lugubrum, maar ze is er wel. De humor in Apovrasma is eerder cynisch van aard en heeft altijd wel een dieperliggende betekenis, zoals het gebruik van Basan, de vuurspuwende kip.

Heb ik het bij het rechte eind dat de hoesfoto verwijst naar een omheining die door één of andere wolf is stuk gebeten als metafoor dat de natuur niet tegen te houden is?
Hey, dit is ook een heel mooie interpretatie van de hoes, waar ik zelf nog niet aan dacht. Het beeld is in ieder geval vrij voor interpretatie. Voor mij is het een beeld van een locatie waar ik woon en vaak ga wandelen om tot rust te komen. Op de dag dat ik de foto nam, raakte de hele omgeving en de sfeer van de omgeving me emotioneel, het geheel had een bepaalde tristesse op dat moment. Voor mij straalt het dus eerder verval uit, dan de agressie die jij er in ziet, maar jouw interpretatie is zeker evenveel waard en zal ik misschien in de toekomst zelf gaan gebruiken, haha.

Het slepende openingsnummer “Awakening” klinkt heel hypnotiserend, bezwerend en zelfs een tikkeltje orientaals. Waar ben je hiervoor de mosterd gaan halen?
Hm, goede vraag. Ik had geen specifiek inspiratie voor dat nummer. Luisteraars zullen waarschijnlijk heel wat bands, projecten, muziekstijlen kunnen aanwijzen als mogelijke inspiratie. En ik ga niet ontkennen dat Oriëntaalse en Midden-Oosterse muziek daarbij horen. Er is zo veel goede muziek te ontdekken in deze wereld dat het gewoon idioot is je te beperken tot één of twee bepaalde genres. 

Muziek moet mij een bepaald gevoel geven en als dat gevoel op dat bepaalde moment juist zit dan zal die muziek zeker in mijn onderbewustzijn altijd aanwezig blijven als mogelijke inspiratiebron voor de muziek die ik zelf maak. Ik geef toe dat ik ook bewust op zoek ga naar niet-Westerse muziek om mijn klankpallet uit te breiden. Er wordt in deze niet-Westerse muziek ook gebruik gemaakt van instrumenten met klankkleuren waar wij niet mee vertrouwd zijn en waar ik misschien zelfs graag mee wil gaan experimenteren binnen Apovrasma. Bands als Grave Miasma en Necros Christos deden het al en slaagden er in heel interessante dingen te doen op hun albums.

Het hypnotiserende en bezwerende haal ik dan weer uit de hypnotiserende muziek waar ik vaak zelf naar luister. Ik ga hier terug moeten verwijzen naar Klaus Schulze denk ik. Zijn vijfde album “Timewind” heeft ook een beetje dat zweverige, Oosterse gevoel. Ik ben wel benieuwd naar wat andere mensen er in horen.

“Gaeas revenge” verschijnt, net als je eerste demo, fysiek enkel als sterk gelimiteerde tape. Zijn tapes de ideale geluidsdrager voor je muziek of zou je een vinyl- of CD-release ook wel zien zitten?
De eerste tape is er gekomen vanuit praktische overwegingen. Ik wou echt wel een fysieke release want ik wil niet volledig afhankelijk zijn van de digitale wereld. Ik ben ervan overtuigd dat er in deze scene nog steeds een grote vraag is naar fysieke uitgaven van muziek. Omdat Apovrasma een soloproject is komen alle financiële lasten dus ook enkel op mij terecht. Vinyl is nu eenmaal niet goedkoop, zeker niet om als eerste release te doen.

De keuze voor de tape van “Gaeas revenge” kwam na overleg met Babylon Doom Cult. Het was fijn dat zij de fysieke release op zich wouden nemen. Daarmee valt een last van mijn schouders en hun netwerk is groter dan dat van mij. De keuze voor een gelimiteerde tape is ook een begrijpelijk keuze voor hen daar het minder risico inhoudt voor een release van een startende one-man band die geen reputatie kan opbouwen door live concerten. Maar een vinyluitgave van deze EP behoort zeker tot de mogelijkheden en ik bekijk wat hier in de toekomst mogelijk is.

Cd’s zijn uiteraard zeer kwalitatief van geluid, maar ik vrees dat de tijd van cd’s voorbij is. Deze digitale geluidsdrager is vervangen door streamingdiensten. Je zou kunnen zeggen dat vinyl en tapes ook ooit voor dood verklaard waren toen de cd opkwam, maar er zit wel een verschil tussen vinyl als analoge geluidsdrager en cd’s als digitale geluidsdrager, terwijl cd’s en mp3/online muziek beiden digitaal zijn en hoge kwaliteits-mp3’s of wav.-bestanden de cd wel volledig kunnen vervangen. Daartegenover staat natuurlijk wel dat je ook bij cd’s nog steeds het artwork erbij krijgt en dat ook de handeling van een cd opleggen veel meer waarde heeft dan even door wat mp3’tjes scrollen en klikken.

Bestaat de kans dat we Apovrasma ooit live aan het werk zullen zien?
Die kans bestaat zeker. Maar het is niet evident om de juiste muzikanten te vinden (ook omdat ik meer bezig ben met muziek te maken dan effectief op zoek te gaan naar muzikanten).

Ik vrees dat ik ook echt wel een scumbag zal zijn wanneer ik voor Apovrasma plots zou moeten samenwerken met andere muzikanten, haha. Ik ga weinig vrije interpretaties dulden van de muziek uiteraard. Als er dus muzikanten zich geroepen voelen om Apovrasma tot leven te brengen mogen ze me altijd contacteren.