De laatste jaren deemsterde mijn interesse in nieuwe bands wat weg. Ten eerste waren het drukke jaren op persoonlijk front en ten tweede, wel, na 25 jaar is een zeker ennui onvermijdelijk: je begint te denken dat je het allemaal wel al eens gehoord hebt. Toen ik de vraag kreeg om voor Addergebroed te schrijven zag ik dat als een kans om die interesse terug aan te wakkeren. Toen onze opper-Adder de debuut-EP van Interment Ashes aanbood dacht ik ‘gaan met die banaan’ want de band was mij volledig onbekend. Deze band komt volgens de weinige info die ik heb uit Connecticut en bestaat uit twee man: BP en BF. De heren spelen ook in het al even ongekende Ritual Cleansing. Qua underground kon ik geen betere keuze maken.

Als je es op Bandcamp gaat rondsnuisteren kun je daar de eerste song van de EP beluisteren: “Isolation’s urge”. Het is een trage, repetitieve song die lijdt onder een oninteressant drumritme en riffs die nu niet bepaald van de bovenste plank komen. Met “Cold wind altar” gaat het tempo de hoogte in en je merkt dat de heren zich beter op hun gemak voelen. We krijgen typische tremolo-riffs voorgeschoteld, ondersteund door iets levendiger drums. Het moet gezegd, de drums blijven een pijnpunt gedurende de hele EP: op snelheid wordt er dan wel een lekker tempo uitgeperst, qua inventiviteit blijft het allemaal onder de maat. Vooral BP’s voorkeur voor cimbaalwerk werkt na een tijdje op de zenuwen – hoe genregetrouw het ook is. Ten dele ligt dat ook aan de productie, die de toms en hi-hat wel erg naar voren duwt. Ook “I am not what I appear” vliegt aan een stevige snelheid voorbij, zij het met dezelfde problemen. “Negligent confinement” maakt de plaat af en hoewel hier een aantal mooie, ijzige riffs zijn te bespeuren blijft ook van deze song weinig hangen.

Dat klinkt allemaal uitermate negatief: toch wil ik niet gezegd hebben dat het allemaal slecht is. BF, de zanger, beschikt over een aangenaam agressieve schreeuw en bij momenten laten de beide heren wel merken over talent te beschikken. Het begin van “Negligent confinement” voorspelt bijvoorbeeld veel goeds en ook de eerste minuten van “Cold wind altar” smaken naar meer. Die stukken zijn echter niet genoeg om de EP te redden van middelmatigheid. Ik ben, als blackmetalliefhebber, in staat om ‘door’ een slechte productie te luisteren, maar dan moet je, als band, ervoor zorgen dat er genoeg interessants gebeurt om me geïnteresseerd te houden. En dat is hier niet het geval. Als intentieverklaring kan deze EP dienen: meer zit er helaas niet in.

BERT: 55/100

Interment Ashes – Interment ashes (Eternal Death 2021)
1. Isolation’s urge
2. Cold wind altar
3. I am not what I appear
4. Negligent confinement