“Us hele daagn weiren / oltemets zien m’ uzze peiren / uzze foutn moakn wie damme zin / gelooft da mo va min / geeft us heden us dagelijks bloed / zegent us addergebroed / doe nu mo je noogn toe / en dankt de weireld“. Het is een tekstflard uit het nummer “Dran” van het West-Vlaamse Dudsekop die ons instant opviel, dat hoeven we niet verder uit te leggen. Voor wie het West-Vlaamse en meer specifiek het Ieperse dialect niet machtig is, zullen de teksten op debuut “Liksems” een hele kluif zijn om te ontrafelen. Maar laten we dat nu net leuk vinden. In onze jonge jaren gingen we immers ook op zoek naar de betekenis achter al die intrigerende Noorse en Zweedse album- en songtitels. We klopten aan bij Josh “Fury” Noyelle, meesterbrein achter Dudsekop en bassist Nico Degroote voor meer tekst en uitleg over de – bij mijn weten – eerste Belgische blackmetalband die zijn verhaal volledig in de Ieperse tongval brengt. (JOKKE)
Dag heren, laten we beginnen bij het begin. Is Dudsekop het resultaat van vervelerij en frustratie tijdens de voorbije COVID-periode waarbij het spelen van shows op zijn gat lag of is het een project waar jullie al langer op aan het broeden waren?
Josh: Dudsekop is inderdaad ontstaan gedurende de lockdown maar er zat al langer iets gelijkaardigs in mijn brein te broeden. Ik wou teruggrijpen naar extreme metal maar met een originele touch. Ik was het ook ergens beu me te moeten beperken tot het schrijven van songs en riffs zondermeer en wou terug een band waarin ik alles zou doen. Had ik nog kunnen drummen, was het een écht soloproject geweest maar uiteindelijk heb ik toch de hulp ingeroepen van de beste metaldrummer uit de streek en zo het
album opgenomen.
Hardcore en black metal zijn niet enkel muzikaal verschillend. Veel bands houden er ook een andere kijk op na wat betreft waarden en normen, het spelen van concerten, politieke visie, uiterlijk voorkomen, enz. Wat vinden jullie de grootste contrasten tussen beide scenes en waar zitten de parallellen ‘em wat jullie betreft?
Nico: Het individueel gebeuren staat voor mij op de eerste plaats. Wij hebben de mentaliteit niet teveel in hokjes te denken. Ik ging als tiener de ene dag naar Congress of Liar gaan kijken en de volgende dag naar bv. Limbonic Art. Dat “kon” toen ook al niet. Door alleen maar voor een bepaald genre op zich te kiezen, beperk je toch behoorlijk jezelf als persoon én als band. Qua mentaliteit zie ik in het blackmetalgenre toch ook dikwijls een bepaalde “punk”-aanpak. Het “shock” effect, de DIY-spirit, de lo-fi aanpak in de sound/hoezen…de aanpak die grote namen als Darkthrone en Mayhem al dikwijls uitgebreid
omarmd hebben. Ieder sub-genre heeft natuurlijk zijn identiteit, maar dat mag wat mij betreft, al eens doorbroken worden. Bij het constant aanhouden van dezelfde aanpak, knijp je jezelf als scene langzaamaan dood.
Op Unholy Congregation delen jullie de affiche met o.a. Cult Of Fire, een act die op heel wat vlakken van een band als Dudsekop verschilt. Ik kan me inbeelden dat doorwinterde liefhebbers van de ene band serieus met de wenkbrauwen zullen fronsen bij het aanschouwen van de andere band en vice versa. Willen jullie met Dudsekop het hokjesdenken en volgen van regeltjes doorbreken?
Josh: Veel blackmetalbands moeten het hebben van hun imago, als dit strookt met een stevige live-reputatie heb ik daar geen probleem mee. Echter, veel bands kunnen hun overproduced album niet overtuigend live brengen en dat is jammer. Wat betreft hokjesdenken, ik ben al heel mijn leven tegen die mentaliteit. Ik sta open voor diversiteit en regels doorbreken op muzikaal vlak. Ik ben ook overtuigd dat de meeste stijlen en combinaties binnen extreme muziek al gedaan zijn, maar het komt er vooral op neer om iets origineel te brengen en een aparte sound te vinden.
Jullie hebben met bands als Liar en Congress een hard- en metalcore achtergrond en ook bands als King Hiss en After All hebben muzikaal niet veel van doen met de zwartgeblakerde metal van Dudsekop. Ik zie wel meer muzikanten uit de hardcorescene evolueren richting black metal, maar eigenlijk zelden andersom. Hebben jullie hier een verklaring voor?
Josh: Congress en Liar waren al enorm door black metal geinspireerd hoor, luister maar eens naar “Conspiracy of silence” en “Burnout” van Congress of “Whispers of damnation“, “Gone” of “FX7” van Liar. Er werd wel eens meer geïnsinueerd om een volledige blackmetalband te doen maar ik wou het toch iets anders aanpakken dus is het Dudsekop geworden.
Voor velen is black metal meer dan enkel een muziekstijl en dienen ook de filosofie en teksten aan bepaalde regels of wetten te voldoen. Zijn jullie het daarmee eens?
Nico: Neen, ieder genre heeft natuurlijk zijn “ongeschreven” wetten, maar is het juist niet “(black) metal” om die met de voeten te treden?
Zouden jullie ermee akkoord gaan op te treden op een affiche waar ook een ‘skethcy’ blackmetalband met extreemrechtse visie op staat?
Josh: Ik heb politiek en muziek nooit een goeie combinatie gevonden. Uit voorzorg voor het imago van mijn eigen band zou ik hier uiteindelijk ook van afzien en niet spelen.
Wanneer en via welke bands zijn jullie in contact gekomen met black metal en wat trekt jullie zo aan in het genre?
Josh: De eerste plaat die me destijds omver blies was Burzum’s debuut. Credits voor UXJ om dit album destijds in mijn handen te steken. Qua extreme metal streefde elke band naar een zo heavy mogelijk geluid, getriggerde kicks en loepzuivere solo’s. Black metal gooide dat systeem volledig om en klonk net zoals de punkbands uit begin jaren ’80 klonken: vuil, scherp en ranzig. De kilte van de sound, gevoelloos en beenhard. Naakt door een bevroren landschap lopen. Darkthrone, Satyricon en Isengard zijn grote inspiraties geweest zowel muzikaal als zanggewijs.
Nico: Voor mij begon het als tiener met de klassieke bands zoals Iron Maiden, Saxon, etc.. maar mijn smaak veranderde al vlug naar extremere bands zoals Morbid Angel en Deicide. Tot ik op een bepaald moment, via tapetrading, de split van Emperor en Enslaved in handen kreeg. De lofi aanpak en de duistere sfeer spraken me direct énorm aan. Een hele aanpassing tegenover de meer brute aanpak van het deathmetalgenre en dat deed me doorgraven naar meer. Toen we die midden de jaren ’90 live konden zien tijdens de hoogdagen van zalen als de Rock temple in Ruddervoorde was het plaatje compleet. Zonder internet spraken de verhalen uit het hoge Noorden nog meer tot de verbeelding en was de sfeer dan ook heel anders dan op hedendaagse shows.
Welke bands beschouwen jullie als invloeden voor Dudsekop? Ik hoor invloeden wel ruimer gaan dan louter black metal, o.a. ook wel wat thrash.
Josh: Inderdaad, naast de tweede wave blackmetalbands ben ik nog steeds geïnspireerd door teutonic thrash metal: Kreator, Destruction, Sodom en ook vroege Possessed. Ik heb ook nog steeds een zwak voor Death en Morbid Angel qua techniek in riffing en solo’s. Zanggewijs luister ik vooral naar Danzig, Type O Negative en Cro-mags. Qua Vlaamstaligheid vind ik dan weer Flip Kowlier, Wim Decraene en Freddy Devadderde max, onrechtstreeks sijpelen hun invloeden ook door.
Wat me opvalt aan jullie muziek is de grote verscheidenheid aan zangstijlen gaande van heldere vocalen, tot blaffende zang en een grote variatie aan screams. Die blijken echter niet allemaal uit dezelfde strot afkomstig te zijn. Hoe zit dat juist?
Josh: Ik heb de cleane vocalen en geblafte stemmen voor mijn rekening genomen. Die werden aangevuld door gastzangers. Christophe Deceuninck (Empty Bottles) deed de lage gesproken stem. Bjorn Bossu (Darqo) deed het leeuwendeel van de screams, Hans Verbeke (Liar, Mars Model) en Hans Teirlinck (Whatever It Takes) en Tijs Verhelst (Her Fault) vulden aan. Mijn oudste dochter Luna zingt ook mee in de bridge van “Dran“. Haar zus Romee speelde de piano.
Het fundament van Dudsekop bestaat uit zanger/gitarist Josh “Fury” Noyelle en drummer Bert Guillemont. Echter trokken jullie extra manschappen aan voor de op til zijnde optredens. Wie zijn deze heren en zullen zij ook als vast lid – en eventueel tot de creatieve kern – toetreden of beschouwen jullie ze louter als sessie live muzikanten?
Josh: Oorspronkelijk was het een soloproject, dan werd het een twomanproject. Voor de liveshows vulden we aan met een volledige live band. Bjorn neemt de screams voor zijn rekening, Nico Degroote speelt bass en Wouter Vandaele tweede gitaar. De eerste nieuwe songs zijn quasi volledig door mezelf geschreven maar vanaf nu heeft iedereen zijn inbreng en wordt het een collectief gebeuren. Ik heb de stijl en creativiteit te pakken voor een vervolg op “Liksems” maar wil dat iedereen binnen de band zijn steentje
bijdraagt. En geloof me, we zitten barstensvol ideeën voor een EP en misschien zelfs een tweede album!
Is het niet vreemd dat voor live optredens nu plots iemand anders jouw teksten, die toch dikwijls heel persoonlijk zijn, gaat vertolken? Waarom niet zelf zingen?
Josh: Het meest persoonlijke nummer namelijk “Liksems” zing ik ook volledig zelf, de rest van de teksten zijn zo algemeen dat eenieder zich erin kan vinden. Trouwens, hoeveel zangers zingen enkel hun eigen teksten?
Black metal is een genre waarbij reeds vroeg in haar bestaan bands in de moedertaal zongen. Bij Dudsekop worden alle teksten in het West-Vlaams en meer specifiek het Iepers gebracht. Was dat van meet af aan de bedoeling of is dat een element dat pas later toegevoegd werd?
Josh: Van meet af aan de bedoeling geweest! Ik heb het steeds fascinerend gevonden dat Scandinavische bands in hun eigen taal schreeuwden en dat wou ik nu ook eens doen. Het platte, kille dialect uit Ieper past perfect met de extreme muziek die ik schrijf.
In het interview met Alkerdeel dat we vorig jaar brachten, was een verklarende woordenlijst bijgevoegd om sommige woorden uit het sappige Gentse dialect van zanger Pede te verklaren. Ook in jullie geval vragen enkele woorden om extra uitleg. Waarvoor staan de woorden “koavezwort” en “liksems” bijvoorbeeld?
Josh: Een ‘koave‘ is een schoorsteen: ‘koavezwort‘ is dus schoorsteenzwart, roetzwart. Black metal wordt dus ‘koavezworte metal’. Een ‘liksem’ is het oud Iepers dialect voor litteken.
Ondanks het feit dat de teksten nogal zwartgallig klinken, voegt dat West-Vlaams toch ook wel een humoristisch kantje toe moet ik zeggen. Is er plaats voor humor in Dudsekop en black metal bij uitbreiding?
Voor wie ons dialect spreekt of kent, kan dit soms wel ludiek overkomen. Als je het echter niet
verstaat, klinkt dit als de meeste metalbands met cleane zang. Ik versta ook niet wat Fenriz zingt maar toch brul ik veel teksten mee. Meestal zijn we doodserieus maar we kunnen onszelf goed amuseren en vinden humor zeer belangrijk. Het is een dunne lijn tussen parodie en spot, dat is wel waar, maar iedereen in de band neemt Dudsekop doodserieus.
Wat zijn enkele van jullie favoriete West-Vlaamse woorden?
‘Braslee‘: armband. ‘Puppegoale‘: kruiwagen. ‘D’uttn‘: de haag.
Ook tal van spreuken zijn fantastisch zoals :
‘J’is gepoept van en oaze’: hij heeft geen tijd en is er weer snel vandoor.
‘Leegoardzwjit is gauwe gerjid’: liever lui dan moe.
‘Katje mie , katje were’: als je mij plaagt, plaag ik je terug.
In “Gin roste noagel” passeert de regel “De macht van de materie is de kracht van de miserie” en gaat over de jeugd van tegenwoordig. Vind je het zo erg gesteld met het materialisme van de jeugd en is onze generatie niet even materialistisch ingesteld?
Josh: Ik vind het moeilijk om pubers op te voeden, de materialistische mentaliteit uit zich vooral in “voor wat, hoort wat”. Alles wat ze doen, moet vergoed worden. Iets uit zichzelf doen, is zeer veel moeite. Ik heb ook problemen met de influencer/social media verslaving. Constant op de smartphone, niks doen ‘in the
moment’. Pas op: ik gebruik ook veel social media, als muzikant en band is dit zeer belangrijk maar alles met mate.
Jullie debuutrelease “Liksems” wordt via Genet Records uitgebracht. Lang moeten labelshoppen alvorens een goede partner te vinden?
Josh: Niet echt, er waren een paar internationale metallabels die interesse hadden maar dan komt het 12 bladzijden tellende contract… Het komt er dan uiteindelijk op neer dat je zelf betaalt voor je fysieke release en promo. Bij Genet is dit zeer vlot en vriendschappelijk verlopen: goeie deal, goeie
communicatie. Liar zat destijds ook bij Genet dus Bruno is geen onbekende…
In navolging van Abrahamic Liars zijn jullie de tweede blackmetalband die recent met het label samenwerkte. Zijn ze bij Genet Records de muzikale horizon verder aan het verruimen richting black metal dat je weet?
Josh: Ik denk dat Abrahamic Liars bij Genet terechtgekomen is via Works of the Flesh, die hun debuut op dat label hebben uitgebracht en een paar dezelfde leden delen. Dat Genet de muzikale horizon verruimt, kan ik alleen maar toejuichen!
Het momentum van een release is dezer dagen veel meer verspreid dan vroeger het geval was. Dat is ook het geval voor “Liksems” want de digitale release, CD-release en vinyluitgave vinden elk op een ander tijdstip plaats. Beschouw je dat als een nadeel van de huidige staat van de muziekbusiness of eerder als een voordeel daar een plaat nu meerdere keren aandacht krijgt, wat niet verkeerd is in de
onophoudelijke stroom aan releases die elke maand plaats vindt?
Josh: Dat is gewoon per toeval gekomen. De aanvraag voor streaming kan tot een maand duren dus heb ik die gereleased net voor de release van de CD om zeker te zijn. Voor de vinylversie is het simpel: door Covid is de vraag naar LP’s zodanig groot dat de wachttijden langer zijn. Gelukkig hebben wij een paar weken terug de test pressings als binnengekregen dus normaal gezien komt de LP er op tijd (juli). Het momentum wordt op die manier verspreid over een paar maanden wat de aandacht voor de band enkel maar ten goede uitkomt.
Een eigen bier lijkt dezer dagen voor vele bands een onontbeerlijk iets in het merchandiseverhaal te zijn. Ook jullie brachten een eigen blond bier uit. Hoe is dat zo gekomen en wat kan je hierover kwijt? Waar kan dit gerstennat zoal gekocht worden?
Josh: Mijn vrouw kwam vermoeid thuis van haar werk en nam een fles uit de frigo en schonk zichzelf een glas in met het etiket naar mij gericht. Blijkbaar had ze een heus plan opgezet om dit bier te laten brouwen als kado voor ons 10 jarig samenzijn. Ik mocht hiermee doen wat ik wou en, commercieel ingesteld als ik ben, heb ik die verkocht om de opnames te financieren. We zitten momenteel aan 50 bakken en de meeste heb ik versast tijdens lock-down aan vrienden, café-uitbaters en sympathisanten. De nieuwe lading zal verkrijgbaar zijn op onze releaseshow in de Vortn Vis van Ieper, zowel aan de bar als aan de merchstand. Ow, nog voor de kenners: het is een blond bier van 8°, gebotteld door Deca brouwerij van Vleteren in flesjes van 33 cl.
Van het spelen in een straight edge hardcoreband als Congress naar het uitbrengen van een eigen bier met Dudsekop. Het kan verkeren, niet?
Josh: Een mens verandert gedurende zijn leven en mijn levensvisie als 20-jarige was anders dan nu als 48-jarige. Geniet, maar met mate en don’t drink and drive!
Waar kunnen we Dudsekop dit jaar zoal live aan het werk zien?
Josh: De meeste gigs staan in teken van ons debuut live te spelen en om ervaring op te doen want een studioproject naar een live-gebeuren tillen is geen gemakkelijke opgave. We zullen dus klein beginnen zoals onze releaseshow in de Ieperse Vortn vis en in Elpee Deinze maar tegelijk willen we ook grotere podia bestormen zoals Ieperfest in juli en Unholy Congregation in november.
Het gaat duidelijk snel voor Dudsekop. Tot waar reiken de ambities?
Tot de zevende circel van de hel!
Addergebroed 