Recent liet M. van zich horen middels nieuw werk in de vorm van Silent Thunder, deze keer is het opnieuw de beurt aan zijn main project Lamp Of Murmuur. Perfecte timing om de nakende Europese minitour extra kracht bij te zetten, werd een split voorzien met Ebony Pendant, een andere naam die in (rauwe) blackmetalkringen op heel wat bijval mag rekenen. Beide heren droegen drie nummers aan die dankzij een mastering door M. himself qua sound dicht bij mekaar liggen.

Ebony Pendant bouwt op deze release verder op de fundering die gelegd werd op de EP “The garden of strangling roots“, namelijk een iets agressievere sound en productie vergeleken met het debuut “Incantation of eschatological mysticism” hoewel de melancholie en hynotiserende atmosfeer van die plaat niet verloochend werden. Aanvullend horen we deze keer een fikse portie majestueusheid in het gitaarspel en de tremoloriffs doorschemeren. Drummer K.M. is opnieuw van de partij om bandbrein S.C. bij te staan (blijft een goede zet om die dynamische vellenmepper een tijdje terug aan te trekken) en de keyboards op het als outro dienstdoende “Op. 28, No. 4“, een op akoestische gitaar en toetsen vertolkte versie van Chopin’s “Prelude in E Minor” zijn van de hand van P.H. De opvallendste gast is echter The Crying Orc van Këkht Aräkh die op “Perished spirits dissolving into moonlight” een potje komt meekrijsen. Naar het einde van het nummer toe leidt een mystieke keyboardpassage een grandioze finale met beklijvende riffs en toetsen in. Héérlijk! Ebony Pendant laat een mooie groeicurve zien dus dat belooft voor de toekomst.

De tracks die Lamp Of Murmuur pende blijken weer te bulken van de ideeën. De start van “Riding towards thee titanic diadem” laat instant het gekende signature Lamp Of Murmuur gitaargeluid horen en bouwt op totdat er een fikse dosis agressiviteit vanachter de hoek komt piepen. Er volgt een gave break, maar in de hakkende drums die daarop volgen stoort de geprogrammeerde drumsound een beetje. Het tempo wordt gestaag opgeschroefd totdat de blastbeats en opzwepende riffs om de oren vliegen en nog vergezeld worden van flitsende en chaotische gitaarsolo’s. De hevige gitaartonen vertonen deathmetaltrekjes en ook de vocalen klinken dieper dan wat we van M. gewend zijn. Deze meer grofgebekte stijl doet me aan de vorte strot van Mikko Aspa denken en vertoont soms zelfs wat gutturale trekjes. “Nocturnal vengeance” is meer atmosferisch van aard maar ontpopt zich eveneens al snel tot een broeihaard van complexe blackmetalpartijen waarbij furie en elegantie hand in hand gaan. De grootste verrassing zit ‘m in de haast als stadionrock klinkende gitaarsolo die plots opduikt, hoewel er ook wel wat Mercyful Fate in het gitaarspel te ontdekken valt. “And anguish… always anguish” zorgt met zijn synth folk en darkwave na de agressievere koers die Lamp Of Murmuur op deze split vaart, voor gemakkelijker te verteren tegengewicht.

Uitstekende splitrelease van twee Amerikaanse one-man bands die aan mekaar gewaagd zijn. Ebony Pendant bevalt me zelfs nog een tikkeltje meer daar er bij Lamp Of Murmuur, ondanks de toch wel unieke totaalsound die hij tegenwoordig neerzet, soms wel eens overdadig veel elementen in één nummer gestoken worden. Deze split valt te scoren via GoatoWarex (CD en vinyl) en Forbidden Sonority (tape). Happy hunting!

JOKKE: 84/100 (Ebony Pendant: 86/100; Lamp Of Murmuur: 82/100)

Ebony Pendant/Lamp Of Murmuur – Plenilunar requiems (GoatoWarex/Forbidden Sonority 2022)
1. Ebony Pendant – Resplendent fountain of anguished tears
2. Ebony Pendant – Perished spirits dissolving into moonlight
3. Ebony Pendant – Op. 28, No. 4 (Chopin)
4. Lamp of Murmuur – Riding towards thee titanic diadem
5. Lamp of Murmuur – Nocturnal vengeance
6. Lamp of Murmuur – And anguish… always anguish