Of ik het nieuwe project van Ole Pedersen Luk, de man achter het iconische Afsky, wou recenseren? “Ofte jeg dromer mig dod” is één van die zeldzame albums waar ik een digitale kopie van heb, maar ook de cassette, CD en vinyl. De man heeft in 2020 wat mij betreft een ontegensprekelijk modern meesterwerk neergezet, en ik was dan ook dermate enthousiast om deze nieuwe atmoblackband onder de loep te nemen. Heltekvad bestaat verder uit live-muzikanten van o.a. Afsky en Solbrud, waarin de man tot voor kort gitaar- en zanglijnen voorzag. De plaat zelf leunt qua ontwerp en achterliggende thematiek hevig op de kleine medievalblackmetalniche die al een lange tijd tussen epic en folk black metal verstopt zit en – meestal – op muzikaal vlak zo goed als niet te onderscheiden is van die twee andere genres. Waar de verschillen zich wel steeds manifesteren: de samples van getrokken zwaarden, angstige paarden en vorte ba(a)rden die beladen met akoestische gitaar als intermezzo’s in de muziek verweven worden. Verder spekt Luk zijn brute black metal aan met saxhoorns, fluiten en ander archaïsch muzikaal vertier – daarmee doet het bijwijlen inderdaad aan het geniale Véhémence denken, hoewel de opvallend gelaagde en experimentele songwriting bij Heltevkad eerder beperkt blijft.

Wat op “Morgenrødens helvedesherre” wel meteen opvalt, zijn de haveloos krijsende vocalen van Luk. Op zo goed als geen enkel moment lijken die exact hetzelfde als op de laatste langspeler van zijn eerder al gelauwerd soloproject – wat ongetwijfeld geen toeval is. Hij kweelt, balkt, schreit en jankt als een bezetene doorheen de volle vijfendertig minuten die deze plaat innemen – je moet ervoor zijn. Zelf moest ik er even aan wennen, maar na een (uitzonderlijk hoog) aantal luisterbeurten merkte ik dat ik expres teruggreep naar de meest liederlijke vocalen.

Muzikaal staat deze langspeler moeiteloos zijn mannetje tussen het sterkere atmospheric blackmetalwerk dat dit jaar al het grauwe daglicht zag. Er zijn bepaalde passages (of hele nummers, zoals “Fornægter din æt”) die zonder problemen op een nieuwe plaat van Afsky hadden kunnen staan, wat met momenten jammer maar ook weer niet echt verwonderlijk is. De plaat schijnt het hardst wanneer de nummers tot een glorieuze, volledig onder tremolo en vocale waanzin bedolven crescendo uitbarsten in een soort explosie van uitgelaten triomf, op een tapijt van uitermate strakke en verslavende blastbeats van Simon Frenning. Wanneer de riffs echter tot een schuifelen teruggebracht worden, valt ook het drumwerk van die laatste schijnbaar stil en krijg ik het gevoel dat er iets ontbreekt.

Er zijn weinig LP’s die ik dit jaar al zo vaak beluisterd heb (“Reverence” van Det Eviga Leendet zou in de buurt kunnen komen), en dat ligt voor het leeuwendeel aan de verslavende riffs en de uiterst unieke stem van bezieler O.P. Luk. Een deel van me blijft ook enigszins verward achter, maar dat zorgt er voorlopig gelukkig enkel maar voor dat ik “Morgenrødens helvedesherre” graag a.s.a.p. live wil meemaken, en liefst even snel opgevolgd zie worden.

JULES: 81/100

Heltekvad – Morgenrødens Helvedesherre (Eisenwald Records 2022)
1. Morgenrødens åbenbaring
2. Ærbødig er den som sejrer
3. Ved sværdets klinge skal du forgå
4. Eder og Hæder
5. Fornægter din æt
6. Du skæbnesvangre stund
7. Døden står ved himmelens port