Laten we beginnen met een dikke duim omhoog van de voltallige Addergebroed-redactie voor Amor Fati Productions daar het Duitse kwaliteitslabel voor de blackmetalmeerwaardezoeker vandaag zijn 199ste en 200ste release uitbrengt. Het feit dat dit dan nog eens twee uitstekende albums van acts van eigen bodem zijn, vormt de kers op de zwartgeblakerde taart daar we bij Addergebroed graag interessante bands uit België en Nederland aan het woord laten. We spraken met H en CVB, creatieve zielen achter respectievelijk Oerheks en Aerdryk, twee éénpersoonsprojecten die meer met mekaar gemeen hebben dan je op het eerste zicht/gehoor zou denken. (JOKKE)

(c) Hagatissa

Jullie kennen elkaar al heel wat jaren en vandaag worden de debuutplaten van jullie projecten Oerheks en Aerdryk wereldkundig gemaakt. Versterkt dit jullie band nog verder? Hoe kruisten jullie paden destijds?
H: Hoe we elkaar leerden kennen gaat terug tot de beginjaren van Cult of Erinyes, toen ik met de band in contact kwam door (jawel!) Pierre aka Business for Satan. Hij maakte (in 2010, als ik het goed heb) een illustratie voor de band die meteen m’n aandacht trok. Ik weet niet wie eerst contact opnam maar ik herinner me dat we wat heen en weer gemaild hebben. We hadden het toen over Cult of Erinyes en hoe (tot mijn grote verbazing) Trancelike Void blijkbaar een inspiratie was voor het ontstaan van de band. Volgens mij hebben we elkaar dan voor ’t eerst ontmoet op de tragische Lifelover-show in Aarschot, de dag na de dood van B. Daar speelde zowel Monads als Cult of Erinyes. Een paar jaar daarna werd CVB ook de tweede gitarist in Monads. Sindsdien zijn we eigenlijk nooit gestopt met samenwerken.

CVB: Ik hoorde inderdaad voor ’t eerst over H. door zijn werk met Trancelike Void. ‘Destroying something beautiful’ was een album dat veel voor me betekende. Enkele jaren later kwamen we in contact i.v.m. Cult of Erinyes. We hebben elkaar dan ontmoet op een Monads/Cult of Erinyes-show in Aarschot (een vervloekte avond, zoals H. al zei. Zij die er waren, weten waarom.)

We zijn echt vrienden geworden wanneer hij me vroeg om lid van Monads (en later LVTHN) te worden. Sindsdien denk ik dat we zo goed als elke dag contact hebben. We zijn van dezelfde generatie, wat de goede verstandhouding zeker ten goede komt.

Is het toeval dat jullie ietwat gelijktijdig aan muziek voor jullie soloprojecten aan het schrijven waren en daardoor het idee ontstond om beide releases op dezelfde datum te laten lossen door Amor Fati Productions?
H: We zijn over’t algemeen best close, dus we weten meestal wel met welke muziekprojecten de andere bezig is. De ‘geboorte’ van beide bands kwam ook best gelijktijdig. We stuurden elkaar regelmatig updates en (on)afgewerkte tracks. Doorheen de jaren is het voor mij steeds belangrijker geworden de input van CVB te krijgen alvorens ik iets uitbreng. Het was dus redelijk logisch voor ons om de bands samen te lanceren. Amor Fati Productions was de logische keuze aangezien we beiden al lang met Marius samenwerken. We stuurden heel bewust beide platen samen naar hem, en hij zei meteen toe. Hij stond ook achter het project om deze projecten samen naar voren te schuiven.

Was het ooit een idee om in plaats van twee afzonderlijke releases een gezamenlijk splitalbum uit te brengen? Of zou dat te veel onderling vergelijk tussen beide bands met zich meebrengen?
H: Dat idee is er nog steeds! We hebben beiden al ons deel af voor een toekomstige Aerdryk/Oerheks-split. Er is echter nog geen concrete informatie over wanneer die zou uitkomen.

CVB: Klopt! Time will tell!

Als ik me niet vergis hebben jullie nog nooit samen tot de creatieve kern van eenzelfde band of project behoord. Kriebelt het niet om samen eens muziek te schrijven?
H: Toch wel! Zowel op latere Monads- als LVTHN-opnames zaten we beiden in het schrijfproces. Daarbuiten doen we achter de schermen nog een pak samen, en delen we enkele anonieme en/of onafgewerkte projecten. Het kriebelt dus best vaak om samen muziek te schrijven, en daar maken we gretig gebruik van.

Jullie zijn beiden actief in een aantal andere bands. Vooral H. lijkt een haast onstilbare honger naar muzikale projecten te hebben. Zijn jullie onrustige zielen die op muzikaal vlak steeds iets om handen moeten hebben om jullie creatieve ei en energie in kwijt te kunnen?
CVB: Het leven is kort. Als je iets wilt doen, doe het dan gewoon. Er zijn geen excuses. Meer dan instrumenten spelen, hou ik van nummers schrijven. Ik heb het nodig; net zoals ik moet eten, ademen en slapen. De dag waarop ik dit niet meer kan, is de dag dat ik klaar ben om deze wereld te verlaten.

H: Ik denk dat ik serieus moet onderdoen voor het aantal projecten waar CVB een hand in heeft (gehad)! Voor mij is het zeker een onrust, maar ik kies het niet altijd zelf. Muziek is voor mij zowel een zegen als een vloek, maar vooral: een compulsie. Wanneer er creatieve buien over me vallen, heb ik weinig keus en moet ik er iets mee doen. Voorts is het een koppige weigering om me te beperken tot één en hetzelfde, of het nu conceptueel of muzikaal is. Muziek is een eeuwige zoektocht waar ik nog niet meteen mee wil stoppen. Soms resulteert dat in nieuwe projecten, zoals in het geval van Oerheks.

Oerheks logo

Wat zijn jullie voornaamste raakvlakken en op welke manier verschillen jullie qua individuele eigenschappen?
CVB: H. kan muziek schrijven in zijn hoofd, letterlijk. Ik ben meer iemand die de energie van het moment gebruikt. Hij heeft fantastische analytische skills en een zeer open mindset. Ik heb zijn mening niet nodig voor álle muziek die ik maak; maar ik vraag er quasi altijd om, omdat hij altijd volledig eerlijk is, en omdat ik zijn mening/verdict vertrouw.

Wat was er eerst, de muziek of het concept achter respectievelijk Oerheks en Aerdryk? Gaat het om tamelijk recente ideeën en creaties of liepen jullie al ettelijke jaren rond met plannen in deze richting?
H: Voor Oerheks was dat allemaal gelijklopend. De natuurinspiratie beïnvloedt de muziek, de muziek beïnvloedt de teksten, de teksten beïnvloeden het concept; en dat allemaal dan weer vice-versa. Alles van Oerheks is één geheel dat samen groeit.

CVB: Alles is begonnen met “Mijn boetedoening“, de tekst die H. voor me schreef. Nadat ik dat nummer had afgewerkt (en ik denk dat ik wel 5 verschillende versies van dat nummer heb gemaakt), werd alles duidelijk. Aerdryk was geboren. Het geluid (dat erg ‘metalzone’-georiënteerd is), met een bas zonder effecten en enkele lagen synths, hebben me een specifieke zone gegeven waarin ik weet dat ik me in Aerdryk-territorium bevind.

Oerheks draait thematisch gezien rond de lokale mythes en legendes van het Hageland, waarbij de albumtitel verwijst naar Kaggevinne, een dorp in de Belgische provincie Vlaams-Brabant en een deelgemeente van Diest. Oude vormen van de naam zijn o.a. Cagghenvinna (1301), Kaeghenvinne (1317) en Caggheuinne/Kackeuinnee (ca. 1321). Waarom koos je specifiek voor de eerste schrijfwijze?
H: Klopt! Kaggevinne ligt tussen Scherpenheuvel, Diest en Bekkevoort, en hoewel het nog steeds een dorp is binnen de fusiegemeente Diest, ligt het grootste gedeelte op het grondgebied van Scherpenheuvel-Zichem. Bij het fusioneren van gemeenten in de jaren ‘70 kwam grofweg het bewoonde deel van het dorp in handen van Diest; terwijl de velden, vlaktes en bossen (waar bijna geen mensen woonden) bij Scherpenheuvel werden gevoegd. Dat deel was vroeger bekend als het Prinsenbos (vernoemd naar de prins van Oranje, de toenmalige heer van Diest), een verwijzing die ook te vinden is op de cover van de eerste demo. De oude eik van Kaggevinne, een belangrijk en terugkerend element in Oerheks-releases, bevindt zich ongeveer op de huidige grens tussen Diest en Scherpenheuvel-Zichem. 

In mijn zoektocht naar lokale geschiedenis zocht ik naar de oudste bekende naam van deze streek. Zo vond ik de schrijfwijze Cagghenvinna, die dus teruggaat naar 1301. Dit was echter een herkomstnaam (van ene ‘Jan van Cagghenvinna’), wat erop duidt dat de naam nog ouder is dan dat.

Liggen je roots in dit dorp of streek en ben je hier nog steeds woonachtig? Is de plaats/omgeving waar je woont erg belangrijk of voel je je overal thuis en pas je je snel aan aan een nieuwe omgeving? Haal je veel inspiratie uit je omgeving en op welke manier wordt je erdoor beïnvloed?
H: Mijn persoonlijke en familiale roots zijn hier inderdaad terug te vinden. Ik woon nu in een huis dat al 5 generaties lang in mijn familie is. Ik speelde als kind in de velden en bossen van Kaggevinne, maar ook vandaag de dag is het bij wijze van spreken mijn achtertuin. In het geval van Oerheks komt eigenlijk alle inspiratie vanuit de omgeving.

Wat zijn Vlaanderen Vakantieland-gewijs voor jou de mooiste parels van het Hageland die het bezoeken waard zijn?
H: De oude eik van Kaggevinne! Maar… de beste plekken zijn net diegene die nog onaangeroerd zijn. In West-Europa is het steeds moeilijker zo’n plekjes te vinden, maar wie zoekt, die vindt!

Heb je de lokale mythes en folklore waarover je zingt thuis met de paplepel binnen gekregen of ben je zelfstandig op latere leeftijd op zoek gegaan naar deze verhalen? Wat intrigeert je zo in deze legends?
H: Ik heb ze zeker niet meegekregen van thuis, al heb ik in mijn ouderlijk huis wel verschillende boeken en documenten gevonden waar ik mee verder kon. De intentie om meer te weten te komen over deze streek is er later gekomen, en ook niet in één keer. Hoe meer tijd ik hier (in m’n volwassen leven) doorbracht, hoe duidelijker het me werd dat deze plek me enorm inspireert, en daar wilde ik iets mee doen. En vóór ik er iets mee ging doen, wilde ik zo veel mogelijk te weten komen over wat er leeft en leefde hier, en me niet enkel berusten op de ‘gewone’ geschiedenis, oftewel wat mensen hier doen en deden. Ik wil weten wat er voordien was, hoe dit gebied er zonder mensen uitzag, en wat de eerste mensen aantrok om deze streek te gaan verkennen.

Waar heb je de kaarttekening voor de albumcover gevonden?
H: Ik ben al heel m’n leven nogal geobsedeerd door kaarten, vooral oude kaarten. Ik heb zowel in m’n boekenrek als digitaal best een collectie opgebouwd. Deze bewuste kaart vond ik eerst op een app die kaarten van bepaalde locaties zoekt in verschillende openbare archieven. Later kon ik de kaart zelf op een online-archief terugvinden. Er waren nog kaarten van de streek die kanshebber waren, maar met deze kaart klikte er iets, en die werd het dus.

Wat symboliseert de Oerheks voor jou dat ze een geschikte belichaming van je muziek vormt?
De Oerheks vertegenwoordigt een oude kracht; de wijsheid die zich in de bossen en velden van Kaggevinne bevindt. Het gaat om een oude natuurkracht die er lang was vóór hier mensen waren, en die door de eerste mensen hier aanbeden werd. Door eindeloze wandelingen en gedachten daaromtrent, word ik voortdurend beïnvloed en geïnspireerd. De oude verhalen en mythes inspireren me dan weer om te denken over hoe het er hier zou uitgezien hebben vóór mensen de oerbossen begonnen te kappen en de velden begonnen te bewerken voor landbouw.

De oude eik van Kaggevinne zou de laatste overlevende zijn van het oorspronkelijke oerbos, en is daarom niet toevallig een hoofdpersonage in de teksten van Oerheks. De oereik is de personificatie en materialisatie van het concept. Dat er rond die eik nog steeds heksen samenkomen om rituelen uit te oefenen rond de natuurkracht die de boom vertegenwoordigt, kan in dat opzicht ook niet genegeerd worden.

Wanneer je als band over je eigen roots zingt en lokale verhalen brengt, is het niet zo vreemd dat dat in de eigen taal gebeurt. Waar liggen de uitdagingen voor jou om in het Nederlands in plaats van het Engels te schrijven? Wat gaat je het beste af?
H: Voor mij persoonlijk maakt het niet uit of ik teksten moet schrijven in het Nederlands of het Engels, maar het moet gewoon kloppen met het concept, met wat erachter zit. In het geval van Oerheks was er geen twijfel mogelijk; alles moest in het Nederlands.

En hoe zit dat met jou CVB? Ik dacht eigenlijk altijd dat je Franstalig was, maar met Aerdryk bewijs je het Nederlands goed onder de knie te hebben. Vanwaar die keuze om een plaat met Vlaamstalige teksten te brengen?
CVB: Ik wou wat licht laten schijnen op een mooie taal. Er zijn doorheen de jaren enkele geweldige blackmetalbands geweest die kozen om in het Nederlands te werken, maar naar mijn gevoel vind je die meer in Nederland. In het Vlaams heb je een unieke dynamiek, vooral in de medeklinkers, die fantastische mogelijkheden biedt voor extreme muziek. Ik wou dat verkennen en er zo mijn eigen kleine universum van maken.

Waar groeide je op?
CVB: Het is moeilijk om uit te leggen, maar ik zal proberen! Mijn gehele familie aan mijn moeders kant is Nederlandstalig. Maar, toen ik nog een kind was, duurde het jaren eer ik ‘begreep’ dat mijn grootvader Vlaams was. Hij is zeer arm opgegroeid, maar was enorm intelligent. Hij was een ‘self made man’ die 60 jaar lang hard gewerkt heeft, en enkel goedhartig was. Ik hield ervan naar zijn verhalen te luisteren. Met zijn vrouw heeft hij drie dochters Franstalig opgevoed, om ze te beschermen en ze meer kansen te bieden. België was toen een heel ander land, en discriminatie tegen Vlamingen was iets alledaags. Dit alles resulteert in het feit dat ik Franstalig ben opgevoed met een Vlaamse mindset. Daarenboven is de familie aan vaders kant half Waalse-half Engels.

Ik woon nog altijd in Wemmel (ongeveer op de grens van Vlaanderen en Brussel), en voel absoluut geen persoonlijke klik met Wallonië.

Toen het idee van Aerdryk ontstond, was het voor mij meteen duidelijk dat dit in het Vlaams moest. Er was geen andere keuze in mijn hoofd. Mijn gehele identiteit is het resultaat van de minder leuke kant van de Belgische geschiedenis. Aerdryk is gewoon ik die eerlijk ben over wie ik diep vanbinnen ben, en een eerbetoon aan mijn grootvader, die 16 jaar geleden overleed. Ik zie hem nog steeds in mijn dromen, als een goede invloed op mijn bewustzijn. Hoewel mijn Vlaams niet perfect is, is Aerdryk de perfecte manier om hier beter in te worden en die roots dieper op te zoeken.

Heb je lang zitten zweten en zwoegen om teksten neer te pennen of ging dat vanzelf?
De manier waarop ik meestal werk is dat ik de energie van de muziek volg om aan de teksten te beginnen, maar het kwam allemaal behoorlijk vlot en gelijktijdig. H. en ZD (de zanger van LVTHN en Zwarte Dood, die ook op het titelnummer te horen is) hebben de teksten nagelezen, maar tot mijn grote verbazing vonden ze weinig om te verbeteren. Ik denk dat het neerkwam op zelfvertrouwen, en een mentale grens die ik stap voor stap wil vernietigen en overkomen. 

In een tien jaar oud interview dat je deed met Forgotten Path voor Cult Of Erinyes vertelde je dat je de Vlaamse cultuur veel interessanter en dynamischer vond dan de Waalse die zich nog steeds in de 20ste eeuw bevond. Sta je nog steeds achter die uitspraak en kan je die wat breder kaderen?
CVB: Ik hou van de energie in Wallonië. Mensen zijn meestal erg sociaal en doen je welkom voelen. Op cultureel niveau voel ik geen verbintenis met Wallonië. Er is niet zo veel ruimte voor rock en extreme muziek, bijvoorbeeld. Ik zal je een voorbeeld geven: met Wolvennest hebben we nog maar één keer in het zuidelijke deel van het land gespeeld; in Aarlen. Hetzelfde voor Cult of Erinyes. Festivals en muziek in Wallonië gaan meer over hiphop, pop, etc. Daar is niets mis mee, maar het is een kwestie van smaak.

Zijn er bepaalde auteurs of poëten die jullie inspireren om Vlaamstalige teksten te schrijven?
CVB: De teksten voor Aerdryk zijn mijn persoonlijke ‘Kruisweg’, maar zijn niet gerelateerd of geïnspireerd door een specifieke schrijver. Een 15-tal jaar geleden, toen ik nog op de universiteit zat, las ik regelmatig boeken van Vlaamse auteurs, maar in het geval van Aerdryk wilde ik de verbinding verbreken met invloeden van buitenaf vóór ik begon te schrijven.

H, zoals aangehaald leverde jij de tekst van “Mijn boetedoening” aan voor Aerdryk, maar waarom werd de rol ook niet omgedraaid voor de lyrics van een Oerheks-nummer? Op deze manier was de cirkel compleet me dunkt.
CVB: Dat nummer was letterlijk een cadeau van H. voor mij en was het begin van het Aerdryk-avontuur. Het is wat de twee bands van in het begin verbonden heeft. Het gaf me de mentale mindset én kickstart om muziek rond deze tekst van H. te bouwen. Teksten voor Oerheks zal ik schrijven wanneer H. erom vraagt, maar voorlopig hebben we andere manieren klaarliggen om de cirkel rond te maken in de toekomst.

H: Dat idee was er, maar de teksten van de Oerheks-demo lagen al snel klaar en waren iets te persoonlijk. We wilden dit dus niet ‘for the sake of it’ forceren. Niets houdt ons echter tegen dat in de toekomst nog te doen!

De teksten van Aerdryk lijken me in tegenstelling tot die van Oerheks veeleer persoonlijk te zijn en vooral je afkeer tegen religie te verwoorden. Wat is de betekenis van de bandnaam en welke boodschap draag je met Aerdryk uit? 
CVB: Aedryk staat voor een sterke connectie met aarde, met modder, de geur van de natuur en de logische redenering dat dat is waar we tot terugkeren op het einde. Wijsheid en bescheidenheid zijn de belangrijkste factoren. Ik ben geen vijand van het idee dat achter godsdienst ligt (welke godsdienst dan ook), maar ik ben zeker geen vriend van georganiseerde religieuze instellingen die proberen een politieke wereld te infiltreren en beïnvloeden. Ik ben bovendien pragmatisch, en ben er niet zeker van dat 8 miljard atheïsten zou resulteren in een betere wereld. Met het onvermijdelijke moeten omgaan is iets waar religie op inspeelt, en veel mensen een doel geeft in het leven; een mentale kaart, een gids. Zo lang dat privé gebeurt, kan ik er niets op tegen hebben. Ik heb het gewoon zelf niet nodig in mijn leven. 

Het machtige coverartwork van “De drietand op mijn huid” van de hand van Business for Satan bevat heel wat symboliek. Zo zien we een serpent, een drietand die een (vredes)duif spiest, een omgekeerd kruis, het alziend oog verstopt in een kandelaar, engelen, duivels en het stralende licht van de morgenster. Is de drietand uit de albumtitel voor jou één van de sterkste en meest krachtige symbolen voor de duivel?
CVB: Wat ik tegen Pierre van Business for Satan zei was simpel. Neem het klassieke en typisch Vlaamse ‘God ziet mij – Hier vloekt men niet.’ (dat trouwens in de woonkamer van H. hangt); maak er iets van dat bij de muziek past, en steek er een drietand in.

De tijd waarin we leven is best gestoord. De conservatief christelijke stem wordt steeds sterker. Als de geschiedenis ons één ding heeft geleerd, is dat dit altijd leidt tot verminderde vrijheid. De drietand is net zo veel een wapen als een statement. Ik denk dat ik deel uitmaak van een kleine, stille meerderheid, omdat ik zelden meningen online verkondig. Waar ik wél zeker van ben is dit: Geloof is nooit nodig geweest om een verschil tussen goed en kwaad te herkennen. Als je godsdienst nodig hebt op een persoonlijk vlak, prima; maar religie is iets dat je aan jezelf geeft, niet aan anderen. Ik ben er steevast van overtuigd dat religie altijd gescheiden moet zijn van staat en samenleving, en daar is geen compromis mogelijk. Als religie niet vanuit het hart komt, is het niet meer dan een middel voor politiek misbruik. De drietand is een wapen hiertegen en symboliseert dit: Hou je geloof voor jezelf, de stille meerderheid zal zich niet overgeven.

Symbolen worden dikwijls ook tamelijk gratuit en commercieel ingezet door tal van bands. Hoe belangrijk is symboliek voor jullie in jullie persoonlijk leven?
CVB: Ik heb nooit enige commerciële intenties gehad met muziek. De beste muziek komt uit de underground. Kijk naar grote festivals en toon me een band die pas hun beste muziek gemaakt heeft eens ze ‘groot’ waren. Symboliek is belangrijk voor mij maar het moet puur zijn; het moet hart en ziel van de muziek reflecteren: eerlijk, simpel en puur.

H: Voor mij is symboliek best persoonlijk, en een eeuwige zoektocht. De mensheid heeft de wereld die ze ervaarden – lang voor er talen bestonden – vorm proberen geven met symbolen, die op zo ongelooflijk veel manieren doorlopen tot op de dag van vandaag. Op mijn eigen bescheiden manier probeer ik dit te integreren in mijn eigen leven. De kracht van symboliek heeft me echter nog veel te leren.

Oerheks pentagram

“Laat u niet misleiden, De leegte wacht ons allemaal” zingt CVB in “Doodgeboren”, wat een Nietzscheaanse opvatting is. Strookt Nietzsches gedachtegoed het best met jouw visie op de mens, de dood en religie?
CVB: Wel, hij was dan ook ‘quite something’. Zijn werk is een vervloekt geschenk aan de mensheid, en toonde ons meer vragen dan dat het antwoorden gaf. Hij creëert portalen in het hoofd van de lezer, en moedigt je aan te reflecteren. Ik ben er zeker van dat hij tot het einde van de mensheid relevant zal blijven (en vooral op het einde).

“Het geweten zal in onverschilligheid uitsterven” zing je in datzelfde nummer. Maakt de dood ons niet veel bewuster van onze schuld en de ontevredenheid met onszelf?
CVB: Dat weet ik niet helemaal zeker. De dood kan mensen herleiden tot symbolen.

Waarom kiezen jullie dikwijls voor black metal als expressie van jullie emoties en opvattingen?
CVB: Het is een brutaal eerlijke vorm van kunst als het op de juiste manier gedaan wordt. Het is moeilijk om jezelf uit de dagen als je al langer met extreme muziek bezig bent, maar er zijn nog steeds entiteiten binnen de lackmetalwereld die blijven zoeken om iets nieuws en uitdagends te creëren. De stijl evolueert; zelfs (voormalige) gatekeepers zijn erin geslaagd zichzelf heruit te vinden.

H: Ik werk in wel meer stijlen dan black metal, maar ik moet toegeven dat ik het vaakst naar die ‘roots’ terugkeer. Het is geen keuze, het is de manier waarop mijn creatieve expressie het vaakst geboren wordt. Eerlijk, puur en zonder franjes.

Hoewel jullie beiden heel wat nationale en internationale connecties hebben en ongetwijfeld heel wat begenadigde drummers kennen, besloten jullie het muzikale luik toch volledig zelf in handen te houden en met geprogrammeerde drums te werken. Vanwaar die keuze en denken jullie niet dat een drummer van vlees en bloed nog net dat tikkeltje extra kan brengen?
H: Waarschijnlijk wel! Hoewel de drums niet geprogrammeerd zijn, maar ingespeeld en nadien aangepast, zijn het geen ‘echte’ drums. De voornaamste (en enige) reden is het proces van het soloproject dat Oerheks is. Tot nu toe was er echt de nood om alles zelf te kunnen doen, en pas op het laatste moment naar de studio te gaan voor vocals, kleine aanpassingen en mix/master. Dit gezegd zijnde, zijn echte drums nog steeds een mogelijkheid voor toekomstige opnames.

CVB: Luister naar een gemiddeld metalalbum, en de (echte) drum zal elektronisch en getriggerd klinken. Vandaag de dag kan je met digitale drums een oprechter geluid krijgen dan in een grote studio, als je weet wat je doet. Déhà is iemand die weet wat hij doet op dat gebied. Hij kan je een overtuigend drumgeluid voor een jazz-opname (of eender welke stijl) voorzien in enkele minuten. Niettegenstaande is het zeker mogelijk dat Aerdryk ooit een echte drummer zal hebben, maar dan zou het meer gaan over een goeie vibe en band in de studio dan een perfect eindresultaat. 

Voor jullie label Amor Fati Productions vormen deze twee releases een mijlpaal daar het catalogusnummers AFP199 en AFP200 zijn. Jullie werkten in het verleden al samen met Marius. Wat maakt van Amor fati Productions zo’n geschikte partner voor het uitbrengen van jullie muziek?
H: Ik heb in mijn leven al met veel platenlabels samengewerkt, maar er is niemand zo professioneel en zo gemakkelijk om mee te werken als Marius. We hebben hier met hem al verschillende gesprekken over gehad, en het werkt zo goed omdat onze filosofie dezelfde is: samen groeien. We kozen er in het verleden (en nu) zeer bewust voor om niet te gaan ‘labelhoppen’ eens de bands wat groter werden en er aanbiedingen van andere (grotere) labels kwamen. Toen we in 2013 met Marius begonnen samen te werken, was Amor Fati een klein labeltje in een kamer in een klein huis, en had de man buiten de webshop nog een full-time job nodig. Vandaag de dag is Amor Fati een full-time job met een extra deeltijds personeelslid in een warenhuis. Het is mijn persoonlijke mening dat de kwaliteit die uit het label kwam de voorbije 10 jaar ook niet liegt. Kortom; er is een sterke band tussen het label en onszelf, een goede verstandhouding en een gelijklopende filosofie over muziek.

CVB: Marius is betrouwbaar en heeft een muzieksmaak die gelijkaardig is aan die van mij. Ik hou van het feit dat hij Amor Fati Productions stap voor stap heeft opgebouwd, ‘the oldschool way’. Geen bullshit, geen artificiële promo. Hij doet het gewoon op de juiste manier, door een niche-aanhang te vormen die weten dat Amor Fati symbool staat voor kwaliteit en authenticiteit. 

Ik heb de indruk dat door de extra tijd die vele muzikanten tijdens de pandemie ter beschikking kregen, er nu dubbel zo veel releases uitkomen dan in de voorgaande jaren. De eindeloze stroom aan nieuwe muziek is nog amper bij te houden. Is het voor jullie moeilijk om met nieuwe projecten voldoende exposure en aandacht te krijgen? 
H: Ik merk ook dat er veel uitgebracht wordt, maar wil me hierdoor niet laten tegenhouden of beperken. Als er niet genoeg exposure of aandacht is, dan is het maar zo. Dat we de kans krijgen om expressie te geven aan de gevoelens achter de muziek, is voldoende.

CVB: We zitten in de underground, maar we zijn geen nieuwkomers. Zo ben ik bezig met Wolvennest, Cult of Erinyes, LVTHN, Monads, Terrifiant, Aerdryk en nog enkele projecten die in de nabije toekomst tot leven zullen komen. Al die bands zitten op labels waar ik absoluut van hou (Amor Fati Productions en Ván Records, op Monads en Terrifiant na). Met de jaren hebben we vertrouwen opgebouwd met die labels, en weten ze dat wanneer wij iets aanbieden aan hun, het brutaal eerlijk zal zijn, met een pure intentie. Praktisch gezien is het ook gemakkelijker om muziek op te nemen dan pakweg 15-20 jaar geleden, toen H. en ik begonnen met muziek uitbrengen. Uiteindelijk ben ik blij dat meer mensen expressie kunnen geven aan hun creativiteit, het is goed voor de ziel. Als de muziek relevant is, zal het uiteindelijk wel op een goed label verschijnen en misschien wat aandacht krijgen. Wat echter veel belangrijker is in mijn ogen, is het creëren zelf, niet het eindresultaat. 

Door sociale media kan je nu als band ook zelf een heel stuk promotie voeren, maar veel bands gaan daarin veel te ver en posten over elke scheet die rond hun band gelaten wordt iets op hun feed. Jullie lijken me dat deel van promotie voeren liever aan labels en promotionele agencies over te laten, niet?
H: CVB en ik spraken hier al over toen duidelijk werd dat we de releases samen wilden promoten. Het leek ons allebei zinloos om pagina’s op sociale media aan te maken. Amor Fati doet genoeg, en stelde voor om Nathan Birke erbij te halen, en dat was voor ons helemaal prima. Ik zie mezelf zeker nog dingen delen over Oerheks, maar dan in beperkte mate, of via Amor Fati Productions.

CVB: Als iets goed is, zal het een publiek vinden. Als dat niet zo is, wordt het misschien een verborgen juweel. Ik ben tevreden met beide scenario’s. Kijk naar Wolvennest, wat volgens velen mijn meest ‘succesvolle’ band is: Geen videoclip, geen booking agency, nooit een mail gestuurd om te vragen voor een optreden, nooit een gesponsorde post, … Elke live-show brengt een volgende mogelijkheid, zoals het zou moeten. 

Beschouwen jullie Oerheks en Aerdryk als een eenmalig iets dat met deze debuutplaten afgerond is of mogen we in de toekomst nog meer werk van beide verwachten? Het Oerheksnummer “Stilte, deel 1: Een storm der tijd” doet vermoeden dat er nog meer muziek zit aan te komen in de vorm van een tweede deel.
H: Momenteel liggen Oerheks 2 en 3 al afgewerkt klaar, en moet ik voor Oerheks 4 en het nummer voor de split met Aerdryk enkel nog vocals opnemen. Recent ben ik begonnen aan de vijfde Oerheks-demo, en ben ik met nog enkele andere concepten en opnames binnen het project bezig. Het was dus zeker niet eenmalig. Het is ook de bedoeling dat er een “Stilte, deel twee” komt. Wanneer dit is, kan ik nog niet zeggen.

CVB: Ik heb materiaal voor de twee volgende releases, waarbij de grootste uitdaging de vocals zullen zijn. Ik heb m’n stem helemaal verpest op het eerste album, dat was de prijs die ik betaalde. Nu wacht ik even voor ik m’n stem weer verneuk.