Toen Antwerpen een tiental jaar geleden met Bones plots een beenharde deathmetalband rijker was, kon dat alleen maar met een adequate hoeveelheid enthousiasme onthaald worden. Een rauwe demo uit ‘13 en een jaar later die pruttelende en beukende tracks afkomstig van het eminente “Awaiting rebirth” – zowel live als op plaat klonk alles veelbelovend en zo werden de afgelopen jaren vanzelfsprekend heel wat verdorven, van pus doordrongen zieltjes gewonnen.
Wie had echter kunnen denken dat de band het tot in 2022 zou rekken om met zijn eerste langspeler op de proppen te komen? Men kan geen paard al lopende beslaan, moeten de heren gedacht hebben, en wie zijn wij om hen ongelijk te geven. “Sombre opulence” is een naargeestige, dreunende, dreigende en beklemmende plaat geworden, die de lat gestaag en vol bravoure hoog legt en daarmee Belgische old school death metal andermaal op de kaart zet. Tijd om Bones eens aan de oergele, rottende tand te voelen wat deze langspeler, de achterliggende inhoud, de toekomst van death metal (en de beste Darkthrone nummers) betreft. (JULES)
Heren! We vliegen meteen met de deur in huis. Waar komt de inspiratie voor lyrics en thematiek bij jullie vandaan? Hoe belangrijk is dit aspect voor jullie?
Jeroen: Het inhoudelijke aspect is van even groot belang als de muziek zelf en het artwork, en er is grote samenhang tussen de drie, zeker op plaat. Ze versterken elkaar en roepen de juiste sfeer op, die van groot belang is voor de beleving van death metal.
In een ouder interview gaven jullie aan dat veel van jullie thema’s zijn gecentreerd rond oude Egyptische/Midden-Oosterse magie, ritueel en religie. Dat je zowel aandacht hebt voor het gewelddadige & gruwelijke als het spirituele. Is dat voor “Sombre opulence” wederom het geval?
Jeroen: Zeker, die omschrijving blijft accuraat. Dat evenwicht is terug te vinden zowel in de teksten als in de muziek. Op de plaat hebben we dat meer dan ooit bereikt. Wij zijn geïnspireerd door het antieke, mysterieuze, magische. De gruwel en duisternis die ooit in eender welke zin realiteit waren, en tegelijk onbereikbaar en onbekend bleven. Zaken die wat ons betreft de essentie van death metal bevatten: geen gezever over zombies. Dat heeft zijn plek en da’s heel ok, maar da’s niks voor ons. De echte wereld is meer dan wreed genoeg.
De titel van de plaat slaat op de enorme inspanningen, materieel en spiritueel, die in een ver en donker verleden werden ondernomen om het onafwendbare af te wenden. Wapens voor het hiernamaals. Een mix van arrogantie en stille paniek – zal het volstaan?
Zonder meer. Hoe vertaal je die thema’s dan in het artwork op de hoezen?
Jeroen: Op de eerdere covers was dat, vrij bewust, eerder onrechtstreeks. De cover van het nieuwe album is een obscure spreuk om de vijanden van de gebruiker te verpletteren, door allerlei goden tot dienst te dwingen via magie en bedreiging. Hetgeen geheel in lijn ligt met het album. In de vormgeving van de plaat keren gelijkaardige inscripties terug.
Het artwork voor deze plaat zou oorspronkelijk afkomstig zijn van wijlen Timo Ketola. Hoe moeilijk was het voor jullie om midden in dat proces afscheid te moeten nemen van het icoon dat Ketola is?
Jeroen: Het was inderdaad nogal heftig om plots te horen dat Timo overleden was. Een heel onwezenlijke gebeurtenis. Wij kenden hem niet persoonlijk alvorens we contact opnamen voor het artwork, maar leerden hem vervolgens wel kennen als een geweldig iemand waar we best veel gemeen mee hadden. In dat opzicht was de klap natuurlijk oneindig veel groter voor zijn naasten dan voor ons. Het minste dat wij konden doen, en samen met ons vele andere bands, was de plaat aan hem opdragen.
Jullie gaven bij voorgaande gesprekken ook steevast aan dat er belang wordt gehecht aan bands die buiten de lijntjes kleuren, die durven stappen ondernemen en pas nadien zien waar dat hen brengt. Hoe breng je die principes bij Bones zelf binnen?
Jeroen: Er zijn inderdaad best wat bands die wij goed vinden met die attitude. Bij Bones zelf gaat alles er doordacht aan toe, waarbij de lat hoog ligt maar wij tegelijk behoorlijk zeker van ons stuk zijn.
Wat voor gevoel willen jullie met Bones, en dan met name met de nieuwe langspeler, oproepen?
Jeroen: Geweld, verstikkende duisternis, mysterie, spirituele wanhoop.
Ik hoor naast een blinde adoratie voor OSDM en black/death ook D-beat, kantje boord grindcore riffing & (blackened) thrash-achtige elementen. Het lijkt dat jullie muzikaal een best wel grote stap hebben genomen van het vorige ep-werk tot deze full length?
Jeroen: Snap wat je bedoelt, maar blinde adoratie zou ik niet echt zeggen. Onze sound heeft veel meer te maken met gewoon heel goed weten wat voor ons goede death metal is, en evenzeer wat dat niét is. En dat gaat vooral over donkere death metal uit de begindagen van het genre. Er zit (wat mij betreft) werkelijk nul black metal in deze plaat. Geen probleem natuurlijk als dat is wat mensen er in horen, en dat is interessant, maar black metal is op geen enkel moment van enige invloed geweest. Grind, van ’t zelfde. Classics van Napalm Death en Terrorizer misschien, sure. Maar dat komt dan ook vooral omdat die altijd deels death metal zijn geweest en er grote invloed op hebben gehad, en omwille van de blastbeats natuurlijk. En wij houden allemaal van crust & D-beat, maar die genres zijn van zeer beperkte invloed op Bones. Het is meer zo dat een d-beat simpelweg één van de vele geschikte beats is voor death metal, die we weliswaar bijzonder spaarzaam gebruiken.
De plaat is vooral een logische evolutie denk ik, waarbij veel elementen ervoor ook aanwezig waren, maar we nu alles naar the next level hebben gebracht. De basisinvloeden zijn, voor mij persoonlijk, nooit echt gewijzigd geweest. Dat zijn er heel wat – denk daarbij o.a. aan de eerste plaat van Darkthrone en Immolation, “Morbid reich” van Vader, etc… Riffs & darkness, geen plastieken gedoe.
Schreven jullie alle nummers in de afgelopen jaren, of zit er ook oud werk verscholen tussen de rangen? Ik kan me inbeelden dat deze LP al vele jaren work in progress is?
Jeroen: Klopt, sommige nummers hebben we heel lang aan zitten schaven of waren al vroeg rond, anderen zijn er op zeer korte tijd gekomen. Het eindresultaat is een mix hiervan, een plaat die voor mij veel samenhang heeft en logisch flowt.
Jullie zijn trouwens van Blood Harvest overgestapt op Invictus, hoe liep dat afscheid enerzijds en de intrede, anderzijds?
Jeroen: We hebben vrienden gemeen met Darragh van Invictus, waarlangs we hem een vroege promo van het album hebben bezorgd. De samenwerking kwam vervolgens snel tot stand.
Hoe ziet de toekomst van death metal er volgens jullie uit? Gaat old school alleen maar blijven stijgen in populariteit of gaat die hegemonie binnenkort wankelen?
Jeroen: Tgoh. Heel dat ‘old school’ gedoe is ondertussen vrijwel een genre op zich geworden, dat zich vaak meer identificeert met slechte klonen van bv Zweedse bands, Bolt Thrower, etc. Er zijn zeker uitzonderingen die het wel heel goed doen, maar voorts heb ik met zo’n bands niet zo veel. Goede death metal is goede death metal, maar het is zeker zo dat die in het verleden, of in het begin, al ontzettend goed gedaan is.
Die oudere sound is al meer dan tien jaar bezig aan een serieuze revival inderdaad. Er zijn ontzettend veel goede death metal bands vandaag. De standaard ligt terecht hoog, ook daarom nemen wij de tijd om ons materiaal te perfectioneren. Geen idee waar het genre heen gaat in de toekomst, maar ik ken in ieder geval nog steeds genoeg coole bands die interessante nieuwe wegen verkennen zonder kut of te modern te klinken.
Uitsmijter: kunnen wij tape-nerds binnenkort nog ergens de release op cassette hopen te bemachtigen?
Jeroen: Die kans zit er zeker in.
Post scriptum – omdat we het niet kunnen laten: top drie favoriete Darkthrone nummers?
Jeroen: Hah, volstrekt onmogelijk! Niettemin een poging:
- “The watchtower”
- “Kathaarian life code”
- “Sadomasochistic rites”
Viktor:
- “The watchtower”
- “Those treasures will never befall you“
- “Too old too cold“
Laurens:
- “Quintessence“
- Heel “Soulside journey”
- “Circle the wagons“
Addergebroed 