Vier jaar na “Scorn aesthetics” keert het Griekse black/deathmetalbeest Embrace of Thorns terug naar het front met het kakelverse “Entropy dynamics” onder de arm en Nuclear Winter Records als ruggensteun. Voorheen werkte de band reeds met Iron Bonehead Productions en Nuclear War Now! Productions, twee labels die perfect passen bij het genre dat Embrace of Thorns al sinds de late jaren ’90 brengt. Deze Griekse veteranen spelen immers een mix van black, death en war metal en doen dat op hun eigen stoïcijnse manier. Wel wisten de heren me nooit echt te overtuigen en eindigde ik mijn review van de voorgaande plaat met de aanbeveling nog een tandje bij te steen om alles naar een hoger niveau te duwen.

En dat tandje is haast een half gebit geworden, moeten we al grijnzend concluderen nadat de eerste luisterbeurt erop zat. Meteen vanaf “Blackest orthodoxy perpetuated” grijpt het kwartet je bij je nekvel om je pas een dikke vijftig minuten later aan de maden over te leveren. Die songwiritingcapaciteiten zijn erg duidelijk gegroeid de afgelopen vier jaar wat maakt dat het heerlijk raggen en beuken is op de elf nummers die een deathmetalgespierdheid badend in een pikzwarte atmosfeer laten horen. De composities zitten dynamisch en goed doordacht in mekaar zodat ze ook na meerdere luisterbeurten blijven boeien; bepaalde riffs en drumroffels herken je de tweede keer dan ook instant. Hoewel de definitie van entropie leest als de “mate van wanorde” en eigenlijk als een negatieve energie kan gezien worden, krijg ik net alleen maar positieve vibes van deze Embrace Of Thorns-plaat en ook met die chaos vat het reuze mee want een krachtige en vrij heldere (hoewel nog genoeg rauw en grofkorrelig zijnde) productie maakt dat de meest woeste passages toch nergens in een brei verzanden. Vooral wanneer er zoals in de opener, “I wish you burn in an andless funeral pyre” of “Vultures’ ritual dance” een tegen Deströyer 666-aangrenzende en de nekspieren op de proef stellende ontvlambaarheid plaatsvindt en flitsend soleerwerk voorbijscheurt, gaan die gebalde vuisten automatisch de lucht in. Maar ook een eerder slepend, apocalyptisch geladen en meer melodieus mid-tempo nummer als “Entropy dynamics / Nucleus dissolved” gaat er als zoete koek in. Intermezzi zoals “The arrow of time“, waarin de mystiek van het Griekse verleden net als in het omineuze middenstuk van “The breath of the beast” middels ritueel aanvoelende ambient en soundtrackgeluiden onderstreept wordt, het uit een spokenwordsample en plechtstatige koperblazers opgebouwde “Wormfeast” en het bezwerende, als het sluitstuk van een satanische hoogmis aanvoelende outro “Ululation” injecteren een heuse portie mysterieuze atmosfeer.

Embrace Of Thorns heeft zich op “Entropy dynamics” weten overklassen en brengt een pakkende brok muziek vol angst, glorieuze duisternis en verpletterende dynamiek. Wie ook het oudere werk kan waarderen, geef ik mee dat Nuclear Winter Records weldra ook “Atonement ritual” (2009) en “Praying for absolution” (2011) opnieuw beschikbaar zal maken, evenals een CD-versie van de “The pantheon I” EP die eerder dit jaar verscheen.

JOKKE: 82/100

Embrace Of Thorns – Entropy dynamics (Nuclear Winter Records 2022)
1. Blackest orthodoxy perpetuated
2. Entropy dynamics / Nucleus dissolved
3. The arrow of time
4. The breath of the beast
5. I wish you burn in an endless funeral pyre
6. Scythes reaping conscience
7. The lament of the destroyed
8. Wormfeast
9. Transformation into a celestial ghoul
10. Vultures’ ritual dance
11. Ululation