Müür…door velen dit jaar reeds aan ons getipt en nu eindelijk ook goed bevonden. Veel is er over Müür niet geweten; sommigen wijzen naar onze noorderburen en hoewel de band niet zou misstaan tussen acts als Azanul, Wandelaars, Sternklang of sommig Haeresis Noviomagi-spul durf ik mijn hand er toch niet voor in het vuur steken. Twee releases bracht de band of eenmansproject (wie zal het zeggen?) dit jaar reeds uit: de “Cauldron bog” EP verscheen eind mei, gevolgd door de eerste langspeler “Grief ascension” in augustus. Telkenmale op tape via het voor mij tot voorheen onbekende Iarnwith en in strikt gelimiteerde oplage wat maakt dat ik wederom hopeloos achter het net aan vis.

Het zwartmetaal van Müür is van de rauwe en atmosferische soort (ja ja, we weten dat black metal doorgaans om atmosfeer draait), maar met nummers die minimum double digit zijn en al eens tegen de 20 minuten durven aanschurken, ben je gewaarschuwd. Dit is geen easy listening, maar muziek die je meerdere malen moet ondergaan en beetje bij beetje op je ziel, hormonale huishouding en gemoedstoestand moet laten inwerken. Doorheen de zich traag ontwikkelende grauwe riffpatronen schijnen frivole baslijntjes die voor extra diepte zorgen, toetsen geven her en der subtiele ondersteuning en de (ietwat weggemoffelde) zang bestaat niet louter uit hees krijswerk maar wordt op “Consecration” en “Thunder of hooves (A conqueror’s ride)” ook grotendeels op een heldere manier gebracht. Op zijn meest deprimerende mid-tempo momenten moet ik (mede door de hese screams) al eens aan het geniale Knokkelklang denken, hoewel de toon op “Grief ascension” soms ook wat triomfantelijker te noemen is. Andere referenties zijn Death Scepter, Trist en Aerdryk.

Hypnotiserende repetitiviteit en een staat van trance is waar Müür op beide releases naar toewerkt en de band bereikt deze toestand zowel wanneer er mid-tempo gespeeld wordt (of dit nu met of zonder drummer is zoals in de eerste vier minuten van “Grief Ascension (Amaranthine flame)” speelt daarbij geen rol) als wanneer de vellenmepper naar monotone blastbeatmodus overschakelt. Verwacht je natuurlijk niet aan minutieus afgemeten, afgelikte en getriggerde ritmiek, want Müür kiest voor een organische lofi aanpak zonder echter in keldermuziek te resulteren. Zoals het een full-length betaamt, is de productie op “Grief ascension” iets kwalitatiever dan die op “Cauldron bog“, maar het geheel klinkt nog steeds voldoende mysterieus en rauw voor de liefhebbers van dit soort op en top atmosferisch spul.

Müür excelleert in zwartmetaal dat als onwelriekend gas uit zompige moerassen opstijgt en waarmee je al je poriën dient te vullen om alzo maximaal te ondergaan. Dringende oproep aan de labelbazen onder ons lezerspubliek: breng dit spul op vinyl of (opnieuw) op tape uit aub! Vielen dank.

Müür – Cauldron bog (Iarnwith 2022)
1. Thanatos oath (Intro)
2. Consecration
3. Cauldron bog
4. Ancestral fires (Outro)

JOKKE: 83/100

Müür – Grief ascension (Iarnwith 2022)
1. Grief Ascension (Amaranthine flame)
2. Thunder of hooves (A conqueror’s ride)

JOKKE: 85/100