Power From Hell, afkomstig uit het Braziliaanse São Paulo, werd in 2001 door songschrijver Sodomic opgericht als een rauw en primitief studioproject met als doel oude Bathory te eren. Nu, twintig jaar later, is Power From Hell een gevestigde tourende band geworden en maakte het rauwe black/thrashgeluid van weleer plaats voor een donkerder en completer pad binnen black metal, wat leidde tot een nieuw gevormde alliantie met het Franse Debemur Morti Productions. Power From Hell’s nieuwe album “Shadows devouring light” doorzoekt de diepte van de afgrond en brengt de meest walgelijke, profane en angstaanjagende kanten van de mens naar boven. (JOKKE)
The English version of this interview can be found here.
(c) Victor Denardo
Sodomic, alvorens het over het nieuwe album “Shadows devouring light” te hebben, wil ik graag teruggaan naar het begin van de band. Power From Hell werd opgericht in 2001 in São Paulo, Brazilië. Hoe was de situatie destijds in de metalscene in Brazilië? Was het een rijke en levendige scene met veel concerten, bands, labels en muzikanten, waardoor het vrij eenvoudig was om met gelijkgestemden in contact te komen om een band op te richten?
Na het einde van de jaren 90, die hier in Brazilië werden gedomineerd door de deathmetalscene, herwon de blackmetalscene opnieuw aan kracht met veel bands uit andere landen die hier kwamen spelen en veel bands die op dat moment opkwamen of weer opdoken. Ik was een jonge kerel met een idee in mijn hoofd en ik kwam samen met een paar vrienden om wat nummers te spelen en zo. Zonder enige pretentie of verplichting werd Power From Hell geboren en namen we het album “The true metal” op; de rest is geschiedenis.
Wat is de huidige staat van de extreme metalscene van Brazilië in vergelijking met toen de band begon? Is het nu makkelijker om in een band te spelen dan 20 jaar geleden?
Vanwege de technologische factor is het tegenwoordig veel gemakkelijker om het werk van een band bekend te maken, contact te maken, te promoten, enz. Een oceaan van bands wordt elke dag getoond en uitgebracht, wat deel uitmaakt van de huidige wereld waarin alles in seconden wordt geconsumeerd zonder de juiste aandacht voor detail zoals het vroeger was. Kortom: het is tegenwoordig gemakkelijker om een band of album te promoten, maar het is veel moeilijker om op te vallen en je werk een relevante impact te laten hebben.
Kan geografische locatie een factor zijn die de evolutie van een band beperkt? Denk je dat je als band uit Brazilië harder moest werken om op te vallen in de underground in vergelijking met bijvoorbeeld Europese of Noord-Amerikaanse bands?
Laten we hier eerlijk zijn: wie de geschiedenis van extreme metal wereldwijd analyseert, zal zich realiseren dat Zuid- en Latijns-Amerika een zeer kleine plaats innemen in het aantal bands dat werd geëxporteerd en wereldwijd de nodige erkenning kreeg, omdat een monopolie is ontstaan in de verbeelding van de mensen. Wie aan death metal dacht, dacht aan de Verenigde Staten en voor black metal richtte iedereen automatisch de ogen op de Scandinavische landen. Tot op de dag van vandaag kun je zien hoeveel dit nog steeds een impact heeft op mensen en de media die gespecialiseerd zijn in extreme metal. Een band die redelijk of zelfs middelmatig werk doet, maar uit het juiste land of de juiste regio komt, zal veel meer aandacht krijgen dan een band met een ongelofelijk album afkomstig uit continenten als Latijns-Amerika of Azië bijvoorbeeld. Dus ja, de geografische factor is 1000% van belang in extreme metal: het is veel moeilijker voor Latijns-Amerikaanse bands om op te vallen en hun werk aan de wereld te laten zien.
In 2010 ontpopte Fenriz van Darkthrone zich als een grote fan van de band. Hij droeg regelmatig een shirt van je debuutalbum “The true metal” uit 2004 en bracht de band in de kijker in een opeenvolging van interviews en artikelen. Heeft dit een enorme push gegeven in de wereldwijde belangstelling van de band? Heb je sindsdien contact met hem gehad?
Ja, ik kan niet ontkennen dat het feit dat Fenriz Power From Hell tussen 2010 en 2012 leuk vond en promootte, de band op dat moment hielp. We hebben tot 2016/2017 via e-mail gesproken, daarna hebben we elkaar nooit meer gesproken. We speelden vorig jaar in Noorwegen en ik probeerde contact met hem te maken, maar dat lukte niet. Maar in het begin was hij een belangrijke hulp.
Toen Power From Hell begon, kon het geluid van de band gemakkelijk worden omschreven als een eerbetoon aan oude Bathory, Slayer, Sodom en Venom met veel Satanische speedmetalinvloeden uit het 1985-tijdperk. De bandnaam is ontleend aan een Onslaught-plaat. Zijn dit de bands die je interesse in extreme metal hebben gewekt? Welk pad leidde je naar metalmuziek en maakte dat je metalmuzikant wilde worden?
Zoals ik al eerder zei, was ik nog maar een 13-jarig kind toen ik voor het eerst in contact kwam met extreme metal via MTV’s “Headbanger’s Ball“, waar ik muziekvideo’s van death en blackmetalbands zag en meteen dacht: “Ik wil ook dit soort muziek spelen”. De bands die je noemde waren de eerste die ik ontdekte en waar ik platen van kocht, dus het was voor mij logisch dat mijn geluid op dat moment klonk als een soort “eerbetoon” aan deze bands. De naam Power From Hell is inderdaad ontleend aan de eerste Onslaught-plaat, een album waar ik op dat moment elke dag naar luisterde, dus de naamkeuze was op dat moment iets natuurlijks.
Een paar jaar leek Power From Hell meer op jouw eenmansproject, nietwaar? Wat deed je besluiten om voor een volledige line-up te gaan?
Gedurende tien jaar bracht de band alleen albums uit, zonder er enige live-activiteiten op na te houden. Mijn idee was om de band, net zoals Bathory, enkel albums te laten uitbrengen, maar tien jaar later wilden veel mensen Power From Hell op het podium zien, dus besloot ik in 2014 shows te gaan spelen.
Vanaf “Profound evil presence“, dat in 2019 door High Roller Records uitgebracht werd, begon het geluid van Power From Hell te verschuiven van deze ietwat kinderachtige kijk op metalmuziek van de eerdere albums naar meer geavanceerde en volwassen songwriting. Hoewel nog steeds stevig met beide voeten in het zwartgeblakerde thrashterritorium verankerd, klonken de nummers soepeler dan voorheen, hadden ze een goede flow en voegden ze een nieuw facet toe aan het algehele gevoel. Wat resulteerde in deze verschuiving van geluid voor deze specifieke plaat? Was het een natuurlijke evolutie of een bewuste keuze om Power From Hell in een nieuwe richting te sturen?
Het was een natuurlijke en geleidelijke evolutie. Sterker nog, sinds de EP “Blood n’ spikes” waren we al begonnen met het uitproberen van een aantal dingen. Op het volgende album “Profound evil presence” kwamen de composities op een natuurlijke manier wat extremer over. Voor het nieuwe album “Shadows devouring light” had ik geen zin om het soort geluid te maken dat Power From Hell op de eerste vier albums bracht. Het was een natuurlijk proces. Ik was 19 jaar toen ik “The true metal” opnam, er zijn twintig jaar verstreken, de wereld en ikzelf als individu zijn veranderd en dit wordt volledig weerspiegeld in mijn muziek.
Heb je ooit overwogen om een nieuwe band met een nieuwe naam te beginnen toen je deze nieuwe richting in wilde slaan? Beschouw je Power From Hell anno 2022 als dezelfde band als twintig jaar geleden?
Zoals ik hierboven al zei, is het geluid van de band totaal anders dan twintig jaar geleden. Een tiener die muziek maakt is anders dan een volwassen man die muziek maakt, ze hebben totaal verschillende wereldbeelden en ervaringen, en dit zal altijd weerspiegeld worden in de muzikale composities. Wat betreft de naam, ik weet dat het een naam is die altijd zal verwijzen naar en ervoor zorgt dat mensen hem bijna automatisch associëren met een black/thrashband, maar ik zie het nut niet in om de naam twintig jaar later te veranderen. Ik hou van het idee mensen die de band niet kennen of de band nog niet hebben gehoord te verrassen. Ze zullen denken “ah ok, nog een black/thrashband” maar als ze luisteren zullen ze verrast worden door het huidige en extremere geluid.
Niet alleen het geluid veranderde, ook de albumhoezen met bondagethematiek en de tekstuele benadering van infantiele verkrachtingsfantasieën werden verlaten. In ruil werden enkele door H.P. Lovecraft geïnspireerde teksten geschreven. Een soortgelijke evolutie vond plaats met Anarkhon, een mysterieuze en duistere deathmetalband die driekwart van de huidige Power From Hell line-up huisvest. Anarkhon kreeg vorm in de underground in 1999, aanvankelijk gewijd aan brute death metal onder invloed van bands als Cannibal Corpse. Maar na het uitbrengen van een aantal demo’s, splits en full-lengths tussen 2002 en 2013, volgde een onderbreking van zes jaar. Toen jullie terug bijeen kwamen en begonnen werken aan “Phantasmagorical personification of the death temple” volgde Anarkhon een ander pad, één waarin de mythos van H.P. Lovecraft’s werk omarmd werd. Waarom wilde je het H.P. Lovecraft-universum met beide bands verkennen in plaats van de tekstuele benadering van beide acts te onderscheiden? Is er een verschil in perspectief in de teksten van Anarkhon en Power From Hell?
Op Power From Hell’s album “Profound evil presence” is de verwijzing naar Lovecraft eigenlijk slechts subtiel en dat met een kleine verwijzing in de hoes, maar de teksten van het album gaan meestal over hekserij, vampirisme enz. Anarkhon is 100% gebouwd op de invloed van Lovecraft’s werk. Ik heb zijn boeken altijd al gelezen. De naam ‘Anarkhon’ heeft geen betekenis in een specifieke taal, we hebben die naam in ’99 uitgevonden omdat we wilden dat ie zou klinken als de naam van de koninkrijken of wezens van Lovecraft. Toen we nog heel jong waren, konden we zijn werken echter niet 100% absorberen en begrijpen, waardoor we voor het destijds gemakkelijkste en meest populaire pad kozen, namelijk dat van gore en splatter. Na de 6 à 7-jarige pauze van Anarkhon keerden we volwassener terug en bouwden we ons werk 100% op de kosmische horror van Lovecraft. Maar tekstueel gezien zijn Power From Hell en Anarkhon bands met totaal verschillende thema’s.
Wat zijn enkele van de thema’s die worden behandeld in de teksten van “Shadows devouring light“? Is het schrijven van deze nieuwe stijl van teksten moeilijker of uitdagender in vergelijking met eerdere lyrcs? Is er een bepaalde boodschap die je wilt overbrengen met je teksten?
De tekstuele benadering van het nieuwe album is 100% gebaseerd op het in vraag stellen van de wetten en dogma’s van de abrahamitische religies en hoe deze het wereldbeeld en het gedrag van velen in de samenleving beïnvloedden en nog steeds beïnvloeden. In de meeste teksten wordt het idee van totale eenzaamheid verdedigd en het in de steek laten van de mens door de veronderstelde “schepper” en dit gevoel van verlatenheid en gemis veroorzaakt absolute angst in de hoofden van velen.
En ja, teksten schrijven met een diepere betekenis en met wat kritiek is altijd ingewikkelder. De teksten op de eerste albums waren eenvoudig. Ik was een jonge kerel die niet goed Engels sprak en onzin schreef zonder een grotere betekenis, zoals de meeste teksten van bands zijn als ze jong zijn. Kijk bijvoorbeeld naar de teksten van het “self-titled” Bathory-album en vergelijk deze met de teksten op “Hammerheart“. Het is een evolutie en natuurlijk rijpingsproces.
Hoewel de teksten volwassener zijn, merk ik in sommige nog steeds een seksuele ondertoon. Neem bijvoorbeeld de volgende regels uit het nummer “Primordial impurity“: “Celebrate the heinous and immoral practices / With a cosmic and explicit erection, the “creator” witnesses / How a father rapes his children’s flesh and spirit / And how women copulate with animals in profane bestiality.” Welke betekenis heeft seksualiteit in het Power From Hell-universum?
Seksualiteit heeft een betekenis in het universum als geheel, niet alleen in het universum van een band. Het is nog steeds een onderwerp (en zal dat altijd blijven) dat extreme discussies, afschuw, plezier, enz. veroorzaakt in de menselijke samenleving en natuurlijk alom bekritiseerd en vervolgd door veel van de meest hypocriete religieuze doctrines die mogelijk zijn. Kijk maar naar het aantal misdaden en wandaden in de afgelopen decennia in de katholieke kerk waarbij priesters en kinderen betrokken zijn. Op de eerste albums van de band waren de seksuele thema’s gewoon om te proberen “indruk te maken” zonder grote betekenis erachter. Tegenwoordig worden ze soms in de teksten gebruikt als kritiek op het idee van menselijke onvolmaaktheid en onzuiverheid, vooral van degenen die huilen en schreeuwen naar de wereld dat ze puur zijn en anderen bekritiseren. Mannen en vrouwen “van god, het goede en religie” zijn meestal niet anders en doen totaal smerige dingen als niemand kijkt. Het is vanuit dit kritische oogpunt dat seksuele thema’s tegenwoordig worden behandeld door Power From Hell.
Waar komt deze interesse in bondage en SM, onderwerpen die een groot deel uitmaakten van je oudere releases, vandaan? Is het iets dat je in je dagelijks leven praktiseert?
Ik moet toegeven dat ik, toen ik jong was, kort aan dit BDSM-universum heb deelgenomen, maar niet voor lang. Als je jong bent, hebben seksuele thema’s veel meer impact en invloed op een individu, dus in die tijd portretteerde ik gewoon een beetje in de muziek wat ik in mijn persoonlijke leven leefde, maar natuurlijk overdreef ik op een fantasievolle manier in de teksten want diep van binnen willen veel mensen dat: fantaseren over dingen die ze in het echte leven nooit zullen doen of waarvan ze weten dat ze die niet kunnen.
Kreeg de band ooit negatieve reacties op de manier waarop vrouwen in de teksten als louter lustobjecten geportretteerd werden?
In het begin niet, maar na 2014/2015, toen deze golf van overdreven “gevoelige” mensen op internet en vreemd genoeg ook in de extreme metalscene verscheen, al jagend op en kritiek gevend op mensen en releases uit het verleden, kwam er kritiek. Maar ik verspil geen tijd of energie door er geen aandacht aan te besteden. De band heeft trouwens altijd al een enorme schare vrouwelijke fans over de hele wereld gehad.
Voor mij is “Shadows devouring light” de eerste Power From Hell-plaat die écht een persoonlijke snaar raakte en op bijna elk niveau verbetering laat zien. Het rauwe black/thrashgeluid heeft plaatsgemaakt voor een donkerder, completer pad binnen black metal: een vermenging van de primitieve, lo-fi-mystiek van de eerste golf, de onaardse melodische overtuiging van de tweede golf en het dissonante van enkele moderne vernieuwers. Is de plaat precies geworden zoals je voor ogen had?
Ja, de plaat draaide precies uit zoals ik wilde en het is erg belangrijk omdat het 100% de wedergeboorte van de band markeert, de volgende werken zullen net zo extreem en diep zijn als deze.
Was “Shadows devouring light” een moeilijke plaat om te schrijven? Ben jij de enige schrijver of is het meer een bandinspanning?
In totaal kostte het me twee jaar om dit album te maken qua teksten en composities, en ja, ik ben de enige songwriter, niet alleen in Power From Hell maar ook in Anarkhon.
De atmosfeer op de plaat en vooral je vocale timbre doen me erg denken aan het Duitse Ascension en hun “With burning tongues” demo. Was deze band van groot belang voor de nieuwe richting van Power From Hell?
Ascension is een geweldige band, hun album “The dead of the world” is naar mijn mening één van de beste blackmetalalbums van het afgelopen decennium, maar ik had Ascension niet in gedachten toen ik “Shadows devouring light” schreef. Ik was gefocust op wat ik voelde en keek op dat moment om me heen om de nummers te creëren en te schrijven, maar uiteindelijk weten we dat de plaat van een band altijd op de een of andere manier op een andere zal lijken, dat is iets natuurlijks.
Wat kun je me vertellen over het artwork van de nieuwe plaat? Is er een link met de titel en een deel van de teksten?
Het idee van licht en zuiverheid in de westerse wereld wordt meestal geassocieerd met de christelijke religie en vooral met Jezus Christus. Het concept achter de cover is dat de schaduwen het licht vernietigen dat nog in zijn oorsprong is, kort na Zijn geboorte, nog steeds in de armen van de moeder, voordat Hij het woord en de leer ontwikkelde en verspreidde.
Er komt ook een speciale editie die wordt geleverd met een exclusieve, met de hand bedrukte en genummerde slipcase met zeefdruk, een inlegvel van twee pagina’s en een downloadkaart, gedrukt op exclusief transparant rood heavy vinyl met zwarte spetters en gelimiteerd tot 107 exemplaren.
Ik moet dit idee aan Debemur Morti toeschrijven, want het was hun idee om deze speciale editie te maken, en ik vond het geweldig. Daarom zijn ze één van de meest gerespecteerde extreme metallabels in de undergroundwereld, vanwege de kwaliteit van het materiaal en de releases die ze uitbrengen.
Hoe kwam de samenwerking et het label tot stand en tekende je voor meerdere platen?
Het begon met het vorige album van Anarkhon. Ik stuurde het naar Debemur Morti, ze vonden het goed en we tekenden een deal en toen zei ik dat ik op dat moment aan het nieuwe Power From Hell-album werkte en ze vroegen om het te horen en ze vonden het ook goed et voilà: Power From Hell en Anarkhon werken samen met één van de beste underground extreme metallabels ter wereld.
Heb je ooit shows in Europa gespeeld en ben je van plan om te touren voor “Shadows devouring light“?
Ja, in 2021 hebben we 29 shows gedaan in 18 Europese landen en in 2023 zullen we zeker terugkeren naar Europa, we zullen binnenkort aan dit project beginnen.
Als je live speelt, focus je je dan op de laatste twee platen, of speel je ook ouder materiaal?
Ik moet bekennen dat 80% van de nummers afkomstig is van de laatste twee albums, maar we speelden ook enkele klassiekers van het eerste album.
Brazilië zit momenteel midden in de verkiezingen (het interview werd afgenomen vooraleer de verkiezingsuitslag gekend was waarbij voormalig President Luiz Inacio Lula da Silva Bolosnaro versloeg; ADDERGEBROED). De huidige president Bolsonaro provoceerde het publiek vele malen met zijn controversiële opvattingen over hoe om te gaan met de COVID-pandemie, vrouwen, religie, politiek geweld, homoseksualiteit, geboortebeperking voor de armen, enz. Heeft hij in het verleden iets goeds gedaan voor je land en denk je dat hij herkozen zal worden? Is politiek iets waar je in geïnteresseerd bent?
Brazilië is te complex om in een paar regels van een interview samen te vatten. Ik woon hier al meer dan 30 jaar en ik probeer nog steeds de wetten, corruptie en andere sociale gruweldaden te begrijpen die hier dagelijks plaatsvinden. Wat ik kan zeggen is dat de politiek hier een farce is, dat is het altijd geweest. Politieke partijen, ongeacht welke kant, zijn echte criminele organisaties die betrokken zijn bij allerlei absurde dingen, van drugshandel tot moorden. Ik geloof dat heel Latijns-Amerika een sterke geschiedenis heeft van corruptie en extreem geweld in zijn regeringen en Brazilië is niet anders. Welke president de verkiezingen ook wint, het land zal nog vele decennia arm, corrupt, gewelddadig en oneerlijk blijven.
Zijn je doelen en ambities met Power From Hell de afgelopen twee decennia veranderd? Wat heeft de band al die jaren op de been gehouden en hoe kijk je naar de toekomst?
Mijn eerste en laatste passie is er één voor muziek, voor de kunst van het maken van muziek, dat is wat me door de jaren heen met deze bands heeft laten werken en ik zal doorgaan zolang mijn hart klopt. De toekomst is onmogelijk te voorspellen. 2020 heeft ons allemaal laten zien dat plannen voor de toekomst letterlijk afhangen van alles om je heen en de wereld die hopelijk niet uit elkaar valt. Maar als het de komende jaren redelijk rustig blijft over de hele wereld, zal ik hopelijk door gaan met het maken van albums en het rondreizen over deze planeet om met Power From Hell te spelen.
Addergebroed 