Oppressive Descent is één van de vele blackmetalvehikels van de hand van Matt Schulte, beter bekend als Grond Nefarious die je misschien zult kennen van bv. Death Fetishist, Malus Votum of zijn verleden bij ondermeer Panzergod. Meestal opereert de Amerikaan als drummer maar met Oppressive Descent houdt hij alle touwtjes zelf strak in handen. Hoewel de band reeds in 2008 in het leven werd geroepen duurde het een achttal jaar alvorens debuut “Death was the only path we knew” werd uitgebracht. Maar eens de poorten der inspiratie weid opengezwaaid waren, volgden een hele resem releases mekaar (dikwijls in sneltempo) op. Zo komt het dan ook dat “Spite is my scepter, blood is my crown“, full-length nummer vier, een jaar na voorganger “Astral projections from beyond the grave” alweer een feit is (en vergeet niet dat in tussentijd ook nog twee splits uitgepoept werden).

Eens het overbodige intro “Impasse” gepasseerd is, valt al snel op dat “Spite is my scepter, blood is my crown” de muzikale formule van “Astral projections from beyond the grave” rigoureus verder zet, ’t is te zeggen: venijnige black metal met een rauwe messcherpe sound als ware het dat Grond Nefarious zijn snaren met scheermesjes in plaats van een plectrum lijkt te geselen. De striemende gitaarsound in combinatie met de in vitriool gedrenkte screams en het niet-aflatende drumspel maken wel dat het een vermoeiende sound is waar je je acht nummers lang dient door te werken, maar al bij al klinkt deze vierde worp minder rauw for the sake of it dan zijn voorganger waarop de rauwheid veel nuance de kop indrukte.

Wanhoop en troosteloosheid zijn nog steeds hoor- en voelbaar in Oppressive Descent’s muziek, maar de depressieve en suïcidale trekjes hebben sinds “Alchemy and war” wat plaats geruimd voor een zekere grandeur en opzwepende triomfantelijke melodieën. Ook nu is dat wederom het geval, maar ook moeten we opnieuw vaststellen dat we noch warm noch koud worden van Oppressive Descent. Links en rechts zitten er wel enkele goeie ideeën in de nummers verwerkt, maar de zeven volwaardige composities tonen weinig onderling verschil waardoor het al snel eenheidsworst troef wordt. En er blijft ook weinig memorabels plakken, zelfs na meerdere luisterbeurten.

JOKKE: 66/100

Oppressive Descent – Spite is my scepter, blood is my crown (Inferna Profundus Records 2022)
1. Impasse
2. Our standards wave unscathed
3. Spite is my scepter, blood is my crown
4. Limbs strewn across the battered snow
5. Victorious funeral
6. Gates of bitterness
7. As gathering clouds reject the light
8. Eternal Luciferian stronghold