Er lijkt iets te rotten in de staat Denemarken. Niet om met de crimineel overmatig gebruikte term ‘supergroep’ op de proppen te komen, maar als je band bestaat uit leden van Hyperdontia, Taphos, Sulphurous, Phrenelith, Septage, Undergang (live) en ander Deens spul uit het betere rariteitenkabinet, dan mag er toch sprake zijn van bepaalde verwachtingen. Voor wie de bovengenoemde groepen geen doorgeroest belletje doet rinkelen, het zijn één voor één bands uit het vooraanstaande Extremely Rotten/Me Saco Un Ojo en Killtown Deathfest-kamp, waarmee Kopenhagen zichzelf onherroepelijk op de kaart van vorte, met ontbindingsdrang doordrongen death metal heeft weten zetten.
Opvallend: Ascendency is op dat vlak het lelijke eendje van de familie, want het trio speelt in deze eerder black metal, met subtiele (lees: onvermijdelijke en overduidelijke) deathmetalinvloeden. 

Op hun vorige MLP, “Birth of an eternal empire” uit 2020, wisten Mathias, Ulgur en Simon enkele memorabele en sterke, agressieve songs te produceren waar onderstaande verrassend vaak naar teruggreep, om uiteindelijk ergens de mooie tapebox op de kop te tikken. Vooral opener “Altered beast” kwam op dermate woeste manier uit z’n duidelijk veel te kleine kooi geknald met een rauwe black/deathenergie van de meest aanstekelijke aard, voorzien van riffs die vrijwel meteen bleven haken. De plaat werd meteen aangekondigd als het eerste stuk van een drieluik, waarvan deze nieuwe “A manifest of imperious destiny”, de tweede MLP uit de reeks is, wederom voorzien van net geen dertig minuten speelduur. Aan de formule lijkt in eerste instantie weinig te zijn veranderd, en maar goed ook. De agressieve maar melodieuze energie is ontegensprekelijk aanwezig, bijgestaan door haatdragende en rasperige vocalen, scherpe tremolo en een relaxte dosis blastbeats. Traag maar gestaag op gang komen staat nog steeds niet in het woordenboek van deze Denen, want ook deze keer beuken ze vanaf de eerste noten alle muren tegen de grond. De vier nummers op deze MLP weten stuk voor stuk te blijven plakken op hun eigen manier, of het nu aan furieuze groove of bandeloze grimmigheid te danken is. Ascendency speelt geen typische black /death metal, en het feit dat ze hun eigen hoekje vinden in een voor onderstaande verder niet altijd even interessante niche spreekt uiteraard in hun voordeel.

Tegelijkertijd valt op dat de productie op “A manifest of imperious destiny” minder rauw en daardoor, hear me out, gepolijster klinkt dan op zijn voorganger. Voor de doorgewinterde lofi-junkies onder ons mag dat een stok tussen de spreekwoordelijke wielen zijn – gelukkig blijft er genoeg bijtende en ziedende sonische brutaliteit over om het merendeel van jullie verlepte, rottende maar vooral verwende oren te plezieren. En nu die derde MLP uit de trilogie weer met een iets grovere sound, alstublieft.

JULES: 79/100

Ascendency – A manifest of imperious destiny (Me Saco un Ojo Records 2023)
1. The triumph of draconian might
2. Victory – in all its ephemeral glory
3. Domitor invictus
4. A manifest of imperious destiny