“Forestrealm eternal” zit nog vers in het geheugen, zeker daar dit debuut van het internationale gezelschap Nattfärd in onze jaarlijst van 2022 troonde, maar toch ligt er in de vorm van “The abyss” al een opvolger klaar. Het was dit vrij stil vanuit het Swartadauþuz-kamp, maar daar is de enigmatische Zweed dus weeral. We hadden recent een lang gesprek met Alex Poole, die samen met zanger/gitarist Likpredikaren Nattfärd vervolledigt, en die gaf aan dat het tweede Nattfärd-album een ode is aan de muzikale nalatenschap van het Zweedse Abyss, u weet wel: dat jaren ’90 blackmetalzijproject van Hypocrisy waarmee de platen “The other side” (1995) en “Summon the beast” uitgebracht werden. Dat verklaart dus de weinig originele albumtitel.

Nu vraagt een ode aan The Abyss brengen wel een andere modus operandi dan de formule van het debuut. Daar waar “Forestrealm eternal” slechts twee, zij het monumentale tracks van telkens meer dan 23 minuten, bevatte, klokken de vijf songs en outro van “The abyss” op een schamele 29 minuten af. Maar die korte speelduur mag eveneens als een tribute aan de Zweden beschouwd worden. De majestueusheid, grandeur en melancholie van het debuut hebben plaats geruimd voor een agressiever en grimmiger, meer gestript eindresultaat waarin we naast de Zweedse inspiratiebron ook wel wat Gorgoroth terug horen, vooral dankzij de sappige, ietwat hese strot van Likpredikaren. Wie de drummer is moet ik voorlopig schuldig blijven (ook de naamgeving op de vinylversie leest onduidelijk), maar de snedige tremoloriffs worden door strakke blastbeats voortgestuwd, hoewel de basdrums bijvoorbeeld in opener “Burning black dimensions” ook al eens mogen rollen.

“Heaven in ruin” doet zijn naam alle eer aan want de rechtlijnige, niet aflatende barrage aan sneeuwstormriffs en snedige tremolo’s vernietigt alles wat op haar weg komt. Ook “Purgatorial frost” en de start van het titelnummer zijn exemplarisch voor ziedende, rabiate en koleirige black metal, hoewel het tempo in laatstgenoemde halfweg even afzwakt en er meer melodie komt bovendrijven naarmate de song vordert. Er worden kortstondig al eens rustpuntjes ingebouwd, maar dus zelden voor lang. Zo dendert “Antichristus adventus” al snel in vol ornaat voorbij, hoewel rollende basdrums afgewisseld met blastwerk wel voor een dynamisch hoorspel zorgen. Na al dat blackmetalgeweld gunt de korte instrumentale melodieuze afsluiter “Fathomless depths of silence” ons de nodige rust.

Sterke en ietwat verrassende plaat daar er aan de toverformule van het debuut serieus gesleuteld werd en dat met een agressievere, straightforward en meer in your face-aanpak als resultaat. Maar gelukkig zijn we allerminst rouwig om het feit dat Nattfärd het Zweedse The Abyss wou eren daar beide langspelers van die band meestal over het hoofd gezien worden wanneer er aan de cafétoog over jaren ’90 blackmetalklassiekers gediscussieerd wordt. Mooie aanleiding om die vergeten pareltjes nog eens vanonder het stof te halen.

JOKKE: 86/100

Nattfärd – The abyss (Amor Fati Productions 2023)
1. Burning black dimension
2. Heaven in ruin
3. Antichristus adventus
4. The abyss
5. Purgatorial frost
6. Fathomless depths of silence