Het Duitse Nimbifer was ik na de compilatie van hun twee demo’s eerlijk gezegd wat uit het oog en oor verloren. Maar kijk, zanger/snarenplukker Windkelch en drummer Sturmfriedt hebben vier jaar later hun strijdros, wederom in de stal van Vendetta Records, gezadeld om een portie door de middeleeuwen geïnspireerde black metal ten berde te brengen. Deze keer geen demo of split, maar een échte langspeler getiteld “Der böse Geist“.

Verwacht echter geen fluitjes, harpen en akoestische gitaren om die middeleeuwse insteek in de verf te zetten want de thematiek uit zich vooral via de teksten (en deels ook het artwork). De zwartmetalen invulling van Nimbifer’s muziek is daarbij vrij rudimentair van opzet en aanpak en laat vooral de triomfantelijke en verheffende riffs centraal staan. Hoogtepunt daarbij is zonder veel twijfel “Schlangenmaul“, op de voet gevolgd door “Täuschung“. De Duitse furieuze, maar atmosferische kwaadheid van Nimbifer is in alle vezels voelbaar en klinkt, naar analogie met de albumtitel, als een boze geest die zijn toorn over een ongehoorzame en onvolgzame bevolking uitroept.

Erg veel onderlinge afwisseling is er wel niet. Enkel de derde titelloze track en het afsluitende atmosferische titelnummer zorgen (in het geval van die laatste contradictorisch genoeg) voor een kortstondig instrumentaal rustpunt. De intro van “Auf endlosen Pfaden und haltlosen Strömen” klinkt met zijn logge tempo, overstuurde basgitaar en piepende feedback eerder experimenteel van opzet. Deze zeldzame langzamere passage legt de rauwe intensiteit van de atmosfeer bloot voordat snel drum- en gitaarspel de draad terug oppikken. De plotseling losbarstende stormachtige leadmelodieën en de repressieve schaduwen van de onderliggende ritme- en basgitaar vinden elkaar ondermeer in deze song en “Ruinen” in hun bevredigend samenspel.

Nimbifer koos op productioneel vlak wederom (en gelukkig maar) voor een organische en rauwe (maar niet lofi) aanpak en de resulterende winderige sound doet deze eerste full-length aansluiting vinden bij (vooral) de eerste demo. Nog steeds schurkt het duo tegen de Deense Korpsånd-kliek (waarrond het overigens erg stil is) aan, wat we allesbehalve erg vinden. Zij die dus wat op hun honger zitten qua black metal uit deze Deense club, hebben aan deze eerste Nimbifer-langspeler een vette kluif.

JOKKE: 80/100

Nimbifer – Der böse Geist (Vendetta Records 2024)
1. Der Wind
2. Hatz
3. –
4. Schlangenmaul
5. Ruinen
6. Täuschung
7. Auf endlosen Pfaden und haltlosen Strömen
8. Der böse Geist