Funeral Oration mag je gerust in het rijtje Necrodeath, Mortuary Drape en Opera IX plaatsen aangezien ze tot de allereerste lichting Italiaanse blackmetalbands behoren die eind jaren ’80 opgericht werden en een belangrijke basis voor de ontwikkeling van het genre in het land van pasta en olijfolie legden. De levensloop van Funeral Oration is best opvallend daar ze de pijp een jaar na de release van hun debuutalbum “Sursum luna” (1996) aan Maarten gaven. Twee decennia later, in 2017, brachten gitarist en toetsenist Luca La Cara en zanger en tekstschrijver The Old Nick Funeral Oration terug uit de dood om in 2019 het tweede album “Eliphas love” uit te brengen. Vijf jaar na die comebackplaat is het tijd voor het derde hoofdstuk getiteld “Antropomorte“. Net als de voorgangers is het Italiaanse Avantgarde Music de broodheer van dienst.

“Antropomorte” ziet La Cara en The Old Nick samenwerken met bassist Iblis (Handful Of Hate) en drummer David Folchitto (o.a. Stormlord) die een aardig potje strak drumwerk aflevert. Ook al verstreken heel wat jaren sinds het debuut, toch staat ook deze derde worp boordevol ouderwetse black metal uit de jaren ’90. Kvist, Mortuary Drape, een vleugje oud-Helleense stijl, noord ontmoet zuid, maar ook te individueel om de gebruikelijke vergelijkingen te trekken. Funeral Oration stamt immers uit een tijdperk waarin elke band een min of meer eigen geluid had.

De droge sound knoopt in elk geval instant aan bij het debuut terwijl de symfonische insteek van sommige nummers dan weer eerder verder borduurt op “Eliphas love“. De combo van bombastische toetsen, piano en orgelklanken en weelderige gitaarriffs kan zoals in opener “Plenus larvarum” al eens druk overkomen en wat naar een symfonische kakofonie neigen, maar dat betert naargelang de plaat vordert en er meer “easy listening” songs passeren, hoewel dat natuurlijk een relatief gegeven blijft voor een blackmetalband. Nummers als “Amor obsessio“, “Il serpente della genesi” en “Cloaca cattolica” zijn bijvoorbeeld veel meer gitaargedreven en vallen best agressief uit ook al is er steevast wel even wat ademruimte in een meer mid-tempo atmosferisch rustpunt. De gitaren blijven wel mijlenver weg van Scandinavische tremolo’s en vuren eerder old-school metalsolo’s en zwartgeblakerde thrashmetalriffs af.

Na al dat ouderwets geweld daalt het tempo wat in “Notturno sepolcrale” waarin voorts de orgels een belangrijke klankinvulling verzorgen. Met “Stregheria” gaat de zweep er terug gezwind op, maar echter niet voor lang want het nummer blijft van gedaante en tempo wisselen. Wel enigszins spijtig dat er niet meer midtempo spul als “Notturno sepolcrale” op deze plaat staat. Ook de hoekige en ritmische inleiding van afsluiter “Ebbrezza pagana” ligt me persoonlijk wat minder.

Door wederom de eigen taal als vocaal expressiemiddel te kiezen blijft Funeral Oration wel diens mystieke en exotische flair behouden. Het lijkt bijwijlen dan ook of we een of andere rituele misviering of erotische rite vanop de eerste rij bijwonen. Zanger The Old Nick bracht een tijd geleden trouwens een boek uit waarin hij al zijn briefcorrespondentie met Dead bundelde, een van de belangrijkste documenten om een idee te krijgen van de geest die in oude black metal doordrong.

“Antropomorte” is een wanhopige litanie van decadentie en mystiek delirium aldus de band. Wederom hebben we te maken met poëzie, occultisme en antichristelijk sentiment dankzij teksten die direct geïnspireerd zijn op het werk van dichters en kunstenaars zoals M. Rollinat, R. de Gourmont, A. Samain en Salvator Rosa. Met het macabere en lugubere schilderij “Matthäus 8 49” (1970) van Fritz Aigner als coverartwork is “Antropomorte” een album vol ideologie, poëzie en cultuur geworden en het onmiskenbare bewijs dat black metal nog steeds stof tot nadenken kan bieden. Old-school black metal staat niet altijd symbool voor Bathory worship, ook deze barokke eclectische stijl is precies hoe echte black metal uit de eerste helft van de jaren ´90 klonk.

JOKKE: 83/100

Funeral Oration – Antropomorte (Avantgarde Music 2024)
1. Plenus larvarum
2. Amor obsessio
3. Cloaca cattolica
4. Il serpente della genesi
5. Notturno sepolcrale
7. Stregheria
8. Ebbrezza pagana