Deze split trok vooral mijn aandacht doordat het Duitse Erzfeynd op een kant prijkte en we diens symfonische duivelsaanbiddende black metal wel kunnen smaken. Medestrijder Schrecken klonk ons niet bekend in de oren maar als blijkt dat dit een eenmansproject is van een zekere Irrwycht die ook actief is met ondermeer Baxaxaxa, Grabunhold en Runespell (allemaal namen die hoor toch al de revue zijn gepasseerd) kunnen we de band al beter plaatsen. In tegenstelling tot de discografie van Erzfeynd die ondermeer twee langspelers en enkele kleinere releases omvat, ging er aan deze split slechts één Schrecken demo (“Sinistre Weisheiten” uit 2021) aan vooraf.

We snappen perfect waarom beide heerschappen door het Duitse blackmetalrelatiebureau Urtod Records aan elkaar gekoppeld werden want het zwartmetaal van beide entiteiten loopt over van de nostalgische gevoelens en het gebruik van synths om die ver vervlogen tijden terug op te roepen is beide individuen niet vreemd. Maar er vallen ook verschillen tussen beide bands op te tekenen. Zo is de sound van Schrecken heel wat dromeriger en ijler en neemt die soms de vorm van een koortsachtige illusie aan. Wat niet wegneemt dat het tempo in het begin van de meer dan negen minuten durende opener “Litanei von des toten Gottes letztem Traum” ook best aan de hoge kant ligt.

De synths treden regelmatig op de voorgrond om een spookachtig sacraal sfeertje neer te zetten, terwijl de gitaren en drums dan meer op de achtergrond blijven. Doordat de drumsound bij Schrecken, vergeleken met Erzfeynd, heel wat power mist, blendt die goed met het atmosferische geheel, terwijl die bij laatgenoemde meer van belang is voor de ritmische ruggengraat van de drie aangeleverde composities. “Allegorien dämonischer Vorstellungskraft” flirt eveneens met de negenminutengrens, is in sommige passages wat meer gitaargeoriënteerd maar druipt even goed van de oubollige, maar o zo lekkere symfoblack. “Die Kälte alter Sternenschlösser” is een rustig en vredig op synths en piano vertolkt nummer met fluistervocalen dat diens titel perfect in muziek weet te vertalen.

Over ’t algemeen komt Erzfeynd wat agressiever uit de hoek, zeker in de eerder compacte binnenkomer “Blvtrothdüster Galsterey” die gave melodielijnen bevat die haast als een overstuurde distorted accordeon klinken. Daar waar de zang bij Schrecken al eens een heldere vorm durft aan te nemen en daardoor mooi contrasteert met de raspende screams, bedient Ersfeynd zich voornamelijk van een sappige en bezeten klinkende scream, hoewel in “Somniarkanvm” ook heldere vocalen in de strijd gegooid worden die dit nummer een dromerig gevoel geven. Het is trouwens een erg melancholisch en ietwat heidens getint nummer waarin tussen de overdaad aan goddelijke synths ook de nodige new wave- en progrockinvloeden doorsijpelen. Soms lijkt het nummer een eigen leven te leiden waardoor het op bijna acht minuten afklokt. “Zavbertod vnd Fabvlismen” doet er op alle vlakken nog een schepje bij. We weten al van voorgaande releases dat Erzfeynd soms kan overdrijven als het op het gebruik van synths aankomt en ook nu vormen de toetsen in combinatie met de muziek die voortdurend een ander karakter aanneemt al eens een duivelse kakofonie, terwijl die op andere momenten dan weer erg genietbaar is.

Schrecken is meer voor de dromers onder ons terwijl Erzfeynd eerder voor bombast gaat en er een progressievere en meer experimentele aanpak op nahoudt, ongeacht het traditionalisme dat Erzfeynd ook zo aanbidt.

JOKKE: 77/100 (Schrecken: 80/100; Erzfeynd: 74/100)

Schrecken/Erzfeynd – Split (Urtod Records 2024)
1. Schrecken – Litanei von des toten Gottes letztem Traum
2. Schrecken – Allegorien dämonischer Vorstellungskraft
3. Schrecken – Die Kälte alter Sternenschlösser
4. Erzfeynd – Blvtrothdüster Galsterey
5. Erzfeynd – Somniarkanvm
6. Erzfeynd – Zavbertod vnd Fabvlismen