Het komt niet zo vaak voor dat een muzikant pas op bijna veertigjarige leeftijd beslist een eerste band op te richten. Dat is nochtans het geval voor Nahdrut Herlarecks, de enige componist en muzikant van de Duitse blackmetalband Erzfeynd. Hoewel het enige tijd heeft geduurd voordat de man zijn muzikale ideeën losliet, lijken de creatieve energiestroom momenteel onstopbaar. Erzfeynd heeft zojuist twee splits uitgebracht en staat op het punt nog een EP én een full-length debuut uit te brengen. Hoewel Nahdrut Herlarecks niet zeker wist of hij iets interessants te zeggen zou hebben, durf ik het tegenovergestelde te beweren. (JOKKE)

The English version of this interview can be found here.

Hoe gaat het op dit moment met je? Drukke tijden voor Erzfeynd?
Best wel, al die shit op sociale media is vermoeiend en niets waar ik per se fan van ben. Maar het is ontegensprekelijk de dag van vandaag een handige manier om je muziek naar buiten te brengen.

Wat leidde tot het ontstaan ​​van Erzfeynd en waarom koos je voor black metal als genre voor de muziek die je in je hebt en die je met de wereld wilt delen?
Erzfeynd is min of meer mijn eerste band. Ik speel nog wel in een andere band, maar Erzfeynd is de eerste die muziek uitbrengt. Ik ben eigenlijk pas in 2019 en 2020 begonnen met het bespelen van vrijwel alle instrumenten, ook het schrijven van nummers en het opnemen van dat spul was voor mij een première. Er bestond nooit enige twijfel over dat black metal de enige manier was om te zeggen wat ik wilde zeggen en hoe ik het wilde zeggen.

Wat trekt je dan specifiek aan in Black Metal?
’t Is moeilijk om er de vinger op te leggen, veel black metal heeft die eerlijkheid en energie die veel andere muziek niet kan oproepen. De black metal die ik leuk vind, bevat altijd de balans tussen triomfantelijke momenten en pure woede, een toewijding aan iets dat ons begrip te boven gaat.
En het gaat nog verder dan dat. Elk aspect van black metal heeft de geest van een ritueel. Veel jongere bands gaan naar mijn gevoel enkel voor esthetiek, maar voor mij dient het hele ‘design’-aspect een doel, bijna als een ultiem dienstmerk of zegel, een sleutel om die plek in je geest te ontgrendelen waar een goed kunstwerk je naartoe kan brengen.

Erzfeynd is Duits voor “aartsvijand”. Wie of wat beschouw je als je aartsvijand? Zijn deze hatelijke gevoelens gericht tegen het christendom en andere religies of meer tegen de mensheid?
“Erzfeynd” of “Erzfeind” is één van de vroegste woorden voor de duivel in vroege Bijbelvertalingen, als de aartsvijand van de wereld, God en de mensheid. Het staat voor de antagonistische geest die aan de basis van mijn muziek ligt. Er bestaat geen black metal zonder de duivel en dat aspect speelt een grote rol in de thema’s die ik aansnijd, maar ook hoe het bewandelen van een spiritueel pad je de vijand van anderen en zelfs van jezelf kan maken aangaande wat jij denkt over iemand anders of jezelf.

Ik tast in het duister aangaande je alias Nahdrut Herlarecks. Waarom koos je specifiek voor deze artiestennaam?
Het is een mengeling van een oud Duits woord voor een “drude”, een demonisch wezen dat ’s nachts komt om nachtmerries te bezorgen en een variatie op Herla Rex, de leider van de “Wilde Jacht” (De “Wilde Jacht” is een folkloristisch motief dat voorkomt in Noord-Europese culturen en was in oude tijden de benaming van een bovennatuurlijk verschijnsel, waarbij een spookachtige jachtgroep te paard door de nachtelijke lucht raasde. De verschijning werd gezien als voorbode van naderend onweer. In de Germaanse mythologie was de leider van de jachtgroep vaak Wodan, de woedende, maar andere mythologische of legendarische personen kwamen ook voor; ADDERGEBROED). Beide dingen werken in balans, nachtmerries en pijn en een gevoel van majestueusheid en wreedheid, rijdend met de herauten van het einde.

Erzfeynd is een eenmansband waarin je alle instrumentatie uitvoert. Ben je een self-taught muzikant?
Ik ben voor het grootste deel een autodidactische muzikant, ik volgde eind 2019 een handvol drumlessen en als kind één of twee gitaarlessen, maar het meeste daarvan heb ik in 2019 en 2020 voor het eerst opgepikt als middel om wat geestelijke gezondheidsproblemen te bestrijden en als een soort van persoonlijke catharsis.

Wat is je belangrijkste instrument bij het componeren?
Ik heb de neiging om wat basisriffs op een unplugged elektrische gitaar te schrijven en ze zo goed mogelijk in elkaar te zetten. Ik heb meestal een bepaalde sfeer in gedachten, maar ik heb geen ervaring op het gebied van songwriting, dus vaker wel dan niet ga ik er gewoon voor.

Wat zijn je grootste uitdagingen met betrekking tot de verschillende instrumenten die je bespeelt?
Het opnemen van die verdomde drums, ik ben bijna 40, dus snelle partijen met dubbele basdrumpedaal en single-foot blasts vormen een echte uitdaging.

Het komt niet vaak voor dat mensen hun eerste band beginnen als ze bijna veertig jaar oud zijn. Waarom duurde het zo lang voordat je je eerste stappen als muzikant zette?
Ik heb de neiging om te denken dat sommige dingen precies op het juiste moment gebeuren. Soms staan ​​de sterren op één lijn en is de energie op het kruispunt van woede, verdriet en creativiteit op het juiste niveau om eindelijk iets te doen dat je al lange tijd wilde doen.

Het viel me op dat je een halsketting draagt ​​met de mannaz-rune, die ook terugkomt in zowel het logo als de zegel die zijn ontworpen door Karmazid. Dit is de rune van de mensheid en de menselijke conditie. Het toont zowel beperking als onbeperkt potentieel. Wat is je persoonlijke relatie met deze rune en hoe beïnvloedt die je manier van leven of je activiteiten met Erzfeynd?
Er is een reden waarom de rune is omgekeerd, zelfs al heeft die in de traditionele zin misschien niet die betekenis, maar, vooral in het bandembleem, staat de Percht die de omgekeerde rune vasthoudt en het pentagram opheft voor de val van de mens en het opstijgen van een satanische geest. Dat kan de mens betekenen zoals in de plaats van de mens in de natuur/schepping, maar ook een idee ingeland door een evolutionaire opstelling of het masker dat we dragen in een poging om de rollen te spelen die worden opgelegd door moraal en niet-ambitieuze ideeën. Mijn thema’s draaien vaak om apocalyptische scenario’s maar veel daarvan kunnen ook vertaald worden naar gebeurtenissen rond een persoonlijke bevrijding, het loslaten van getrainde moraal en dogma’s en toegeven aan de Zwarte Vlam.
Dit werkt voor verschillende aspecten van het leven. Maar zoals bij Faust bijvoorbeeld, betekent de deal met de duivel het betalen van een prijs voor creativiteit, wat in dit geval is wat Erzfeynd voor mij betekent.

Kun je wat meer vertellen over de figuur van Percht, aangezien die buiten Duitsland niet zo bekend is?
De tradities rond de “Perchten”/”Frau Holle” en haar demonische verwanten hebben me altijd gefascineerd, ook hoe die vaak verweven zijn met de legendes van de “Friedenskaiser”/”Bergentrückung” (Duitse term die wordt gebruikt voor de koningen/helden die in een berg slapen tot hun tijd om terug te keren; ADDERGEBROED). Hoewel ik niet uit dat deel van Beieren kom waar deze verhalen leven, hou ik van de beelden en de symboliek voor dood en wedergeboorte die ze met zich meebrengen, hoe veel van deze tradities zijn veranderd door heidense en christelijke aspecten van een seizoensgebonden ‘apocalyps’ te mengen, van de dunne lijn tussen welwillendheid en boosaardigheid en van de onverschilligheid van natuurkrachten en tegelijkertijd de antropomorfisering ervan.

Zowel het logo als het bandembleem bevatten eveneens een pentagram. De betekenis van deze vijfpuntige ster is doorheen de geschiedenis aan veranderingen onderhevig geweest. Het pentagram werd in oude Chinese en Japanse religies gebruikt om de vijf elementen van het leven te symboliseren. De oude Babylonische cultuur gebruikte het pentagram om verschillende eigen goden en religieuze overtuigingen te vertegenwoordigen. In de christelijke symboliek werd het basispentagram (zonder cirkel) oorspronkelijk gebruikt om de vijf wonden van Jezus Christus voor te stellen. Pythagoras wees de vijf oude elementen toe aan de vijf punten van de ster: aarde, water, lucht en vuur op de vier lagere punten; en geest op het hoogste punt. In Wicca en verschillende vormen van witte magie wordt het omcirkelde, rechtopstaande pentagram beschouwd als een symbool dat op de een of andere manier bescherming biedt. Heidense en neo-heidense groepen gebruiken het pentagram bij allerlei rituelen en versieringen omdat het oneindigheid symboliseert, de binding van de vijf elementen en de bescherming van het zelf. In het midden van de 19e eeuw begon het omgekeerde pentagram te worden gezien als een symbool van het kwaad, omdat het een omkering van de natuurlijke orde presenteerde, waarbij materie over het geestelijke werd geplaatst. Sindsdien heeft het omgekeerde pentagram associaties met occulte praktijken en zwarte magie. Wat symboliseert het pentagram voor jou en waarom gebruik je het in combinatie met de mannaz rune?
Min of meer zoals door jou aangegeven. De omkering van de natuurlijke orde betekent afdwalen van een vast pad van de schepping, loskomen van het wereldlijke.
Veel moderne occultisten en vooral heidenen verafgoden een terugkeer naar de natuur, een dierlijke geest, maar voor mij heeft de mens de unieke kans om los te komen van instinct, moraal en idealen die een waargenomen lineaire evolutie ons heeft geleerd. Dit is wat ik de neiging heb de “Zwarte Vlam” te noemen, de vonk die ons naar iets hoger laat reiken dan wat onze fysieke en psychische limieten ons zouden moeten kunnen laten bereiken.

De eerste twee releases van Erzfeynd zijn split releases, één met de Amerikaanse éénmansblackmetalband Celestial Sword (uitgebracht via Dybbuk Productions) en één met Rraaumm, eveneens een éénmansband, maar afkomstig uit je thuisland Duitsland (uitgebracht via Ván Records). Is het toeval dat achter beide bands slechts één muzikant schuilgaat? Werd Erzfeynd uit noodzaak als éénmansband opgericht of was dit vanaf het begin de bedoeling? Wat zijn de voor- en nadelen van de enige muzikant in een band te zijn?
Alles zelf kunnen plannen en bespreken in plaats van met anderen rekening te moeten houden, maakt veel dingen zeker gemakkelijker en ik denk ook dat er iets speciaals is aan éénmansoperaties. Ze hebben meestal een duidelijke, pure visie waarbij het enige compromis de eigen grenzen zijn.
Het voor de hand liggende nadeel is dat je het ‘volledige’ product slechts stukje voor stukje hoort, hoewel ik niet zeker weet of dat een puur nadeel is, aangezien de nieuwsgierigheid van een alchemist bijna wordt bevredigd, wat gebeurt er als ik dit in dit giet, wordt het goud of stront? En het is vaak genoeg shit, maar elk stuk stront brengt je die centimeter dichter bij iets dat in het juiste licht vanuit de juiste hoek op goud lijkt.

Hoe zijn deze splitreleases ontstaan? Ben je benaderd door de andere bands of was het andersom? Aan welke voorwaarden moet voldaan zijn om een ​​split met een andere band te delen?
Ik kende beide mannen al eerder en vond hun respectievelijke benadering van het genre leuk, dus vroeg ik hen. Ik had een aantal nummers die qua thema noch op de EP noch op de langspeler zouden passen, en ik dacht dat het misschien interessant zou zijn om iets uit te brengen vooraleer er een compleet afgewerkt geheel is.
Wat de voorwaarden betreft, het moet een band of project zijn die zichzelf serieus neemt en iets interessants op de tafel legt, met een toewijding aan een vijandige geest zonder de noodzaak van profane of aardse onderwerpen.

De melodie van het nummer “Khvärimonia” van de Rraaumm-split doet me een beetje denken aan “Where is my mind?”, het bekendste nummer van de Amerikaanse alternatieve rockband Pixies. Is dit een soort verborgen eerbetoon of eerder toeval?
Ik heb die vergelijking nu 3 of 4 keer gehoord en het stoort me niet, ik denk dat Pixies soms een zekere rauwe en eerlijke manische, agressieve energie hebben. Maar het is absoluut toeval, ik probeer niet dezelfde oude tweedegolfriffs te citeren die ik de hele tijd hoor en als een deel van wat ik schrijf klinkt als iets anders MAAR nog steeds als black metal, dan vind ik dat helemaal goed!

Hoewel je muziek erg Duits klinkt en geworteld is in de epische black metal uit de jaren negentig, vertoont een nummer als “Hasz” en zijn “Hass hass hass …“-passage enkele overeenkomsten met een band als Invunche, wiens geluid veel elementen bevat van Punkmuziek. Welke bands of genres beïnvloeden je muziek?
Eerlijk gezegd heb ik nog nooit van die band gehoord. Ik luister naar veel dingen, maar wat mijn songwriting vooral inspireert, zijn volgens mij metal en black metal uit de meer epische niche van het spectrum. Ik kan mijn songwritingvaardigheden niet vergelijken met ELK van de bands die ik hier ga noemen, maar enkele van mijn favorieten zijn Summoning, Kvist, Obtained Enslavement, Covenant, Gehenna (vooral “First spell“), Solstice, Virgin Steele, Manowar en sommige Duitse Depri-Punk uit de jaren ’80 en ’90 zoals Fliehende Stürme, Die Strafe, EA80, etc.

Het artwork van de split met Rraaumm intrigeert me. Het toont een soort stuurwiel van een schip dat is doorboord door een zwaard en omgeven door vlammen. Wat is de diepere betekenis achter dit kunstwerk?
De idee is grofweg, maar niet beperkt tot, een vlammend zwaard dat een wiel doorboort. Dit kan staan ​​voor de Ophanim die de troon van God bewaken (de Ophanim zijn een klasse van hemelse wezens die, samen met de cherubijnen en serafijnen, nooit slapen; ADDERGEBROED). Maar in een meer heraldische zin symbolieert dit ook het breken van een cirkel, een soort dharmachakra die een voorgeprogrammeerd pad voorstelt (Dharmachakra’, ook bekend als ‘wiel van dharma’, een wijdverbreid symbool dat wordt gebruikt in Indiase religies zoals het hindoeïsme, jaïnisme en boeddhisme. In het boeddhisme wordt de cyclische beweging van een wiel gebruikt om de cyclische aard van het leven in de wereld te symboliseren (ook wel het “wiel van samsara” genoemd); ADDERGEBROED).
Het beeld zelf kwam bij me op toen ik de tekst van het nummer schreef dat gaat over de strijd tussen de schepping en de pijn die er zo vaak de prijs voor is, zowel in spirituele als in aardse zin. Wanneer je de afbeelding ziet, zie je niet wat als eerste zal breken, of dat er überhaupt iets zal breken. Lupe leverde knap werk met dit ontwerp.

Je werkt momenteel aan een eerste EP genaamd “Muspilli“. Wat kun je ons vertellen over deze aanstaande release met betrekking tot releasedatum, label en fysieke formaten?
De EP is af, gemixt en gemasterd, zelfs de lay-out is helemaal af, maar ik heb me nog niet bezig gehouden met deze naar een label te sturen. Ik wil de twee splits eerst een beetje laten sudderen en kijken hoe ik het liefst verder zou gaan vanaf hier.
Het zijn vijf nummers waarvan de eerste meer een synthgedreven introductie is om de toon voor de rest van de nummers te zetten. Tot dusverre is het idee de EP op LP en tape uit te brengen, maar dit alles zal in de komende weken worden beslist.

“Muspilli” is een oud-Hoogduits gedicht dat in onvolledige vorm bekend is uit een negende eeuws Beiers manuscript. De tekst behandelt het lot van de ziel onmiddellijk na de dood en bij het laatste oordeel. De Bijbel leek de unieke bron voor het gedicht te zijn, hoewel er ook overblijfselen van de heidense cultuur aanwezig zijn. Wat trekt je zo aan in dit oude geschrift dat je besloot het als inspiratiebron te gebruiken?
Het gedicht is een zeer interessante mix van heidense en christelijke verslagen van de apocalyps. Vlammen en vuur zijn een terugkerend beeld in mijn teksten, en de “Muspilli” of “Weltenbrand” zijn een duidelijke verwijzing naar het vurige Muspellsheim. Veel christelijke mythologie lijkt op de best of van eerdere religies en aangezien de EP een verzameling van verschillende apocalyptische ideeën en beelden is, was die vorm van syncretisme erg intrigerend voor mij en een passende naam voor het concept.

Eén van je posts op je Instagram-account gaat over “unuuizzi” of “waanzin door obsessie”. De post toont ook een mannelijke en een vrouwelijke persoon. Wie zijn ze en wat is de betekenis achter dit bericht?
De man is Hans Schmidt, de eerste en tot op heden enige katholieke priester die ooit in de VS is geëxecuteerd. Hij kwam ook uit Beieren en zijn verhaal is behoorlijk fascinerend. (Hans Schmidt trouwde illegaal met zijn minnares, bezwangerde haar en vermoordde haar op gruwelijke wijze door haar in stukken te hakken. Voor die misdaad werd hij uiteindelijk geëxecuteerd via elektrocutie. Het blijkt dat de moord waarvoor hij werd betrapt slechts het topje van de ijsberg was; ADDERGEBROED).
“Unuuizzi” is de naam van mijn debuutlangspeler en waanzin en pest zullen een grote rol spelen in het concept. Ik wil er voorlopig niet teveel over prijs geven, alle nummers zijn opgenomen behalve zang, keyboards en percussie en ik zal erover praten als ik er dichter bij ben.

We zijn benieuwd!