Over “Stare into death and be still” staken we in 2020 unaniem de loftrompet af, ook al is de complexe muziek die het Nieuw-Zeelandse Ulcerate brengt op papier niet 100% onze meug. Door het technische en dissonante doodsmetaal echter in dikke lagen atmosfeer te verpakken vonden we die zesde full-length van het trio echter duivels lekker klinken. Wij – en velen met ons – keken met andere woorden reikhalzend uit naar een opvolger, maar de vraag die zich stelde was ook of dit bescheiden meesterwerkje nog wel overklast zou kunnen worden.

We gaan op zoek naar het antwoord gedurende het kleine uur aandacht dat “Cutting the throat of God” van de luisteraar vraagt. Aandachtig luisteren en ondergaan is immers nodig bij deze zeven avontuurlijke composities want voor je het weet ben je verdwaald in een dissonant labyrinth waar geen weg uit meer mogelijk blijkt, ook al wordt de gecontroleerde en met een meticuleuze precisie vertolkte razernij op tijd en stond door (welgekomen) atmosferische rustpunten onderbroken. Na een kwart eeuw samen muziek te hebben gespeeld beschouwen veel kenners Hoggard/Saint Merat als een van de sterkste gitaar-drumcombo’s in extreme metal en wie zijn wij om dat statement tegen te spreken? Zelf zaten we ook al urenlang met open mond en vol ontzag naar online playthroughs en live fragmenten van deze Nieuw-Zeelanders te kijken.

Doorheen de jaren is de muziek van deze orthodoxe deathmetallegende organisch geëvolueerd tot iets geheel eigens. Er zijn maar weinig bands die atmosfeer en techniek zo goed kunnen laten samengaan. “Cutting the throat of God” is de best geproduceerde Ulcerate-plaat tot op heden en is wederom gevuld met weergaloze ritmes, soepele overgangen, meeslepende frasering en werkelijk verbluffende riffs. De opwindende en dynamische flow wordt aangevuld met de destructieve zang van frontman/tekstschrijver Paul Kelland. De composities zijn enorm gelaagd waardoor je elke luisterbeurt weer nieuwe details en elementen ontdekt. We missen enkel wat hooks en catchy aanknopingspunten die ons wegwijs maken doorheen de zeven veeleisende songs, want na een uur zijn er heel wat prikkels gepasseerd, maar is er eerlijk gezegd maar weinig info blijven hangen. Het gevaar loert met andere woorden om de hoek dat techniek toch gaat beginnen overheersen over het schrijven van songs die een blijvende impact nalaten, maar daar hebben de songs aan het einde van de plaat wel iets minder last van. Het is dan ook het afsluitende titelnummer dat het meest resoneert.

De albumtitel laat niets aan de verbeelding over en is heel wat expliciter dan de muziek en albumcover. Hoewel “Cutting the throat of God” geen conceptalbum is, is er wel een overkoepelend thema dat verband houdt met de scheiding van de moraal: de dunne lijn die kan worden overschreden qua verdorvenheid of extremiteit en de onmogelijkheid terug te keren eens die lijn overschreden is. Ook al bevatte “de voorganger “Stare into death and be still” materiaal dat ons persoonlijk meer aangreep, toch blijft het verbluffend om Ulcerate aan het werk te horen met diens inventieve en diepgewortelde death metal vol duizelingwekkende experimenten.

JOKKE: 84/100

Ulcerate – Cutting the throat of God (Debemur Morti Productions 2024)
1. To flow through ashen hearts
2. The dawn is hollow
3. Further opening the wounds
4. Transfiguration in and out of worlds
5. To see death just once
6. Undying as an apparition
7. Cutting the throat of God