Een release die vorig jaar onder menig radar bleef is “Pandemonium“, de derde full-length van Enevelde, het zijproject van Brage Kråbøl die voorts ook actief is met de familiale aangelegenheid Kråbøl en het fantastische Misotheist. Reden voor “Pandemonium“’s leven in de schaduw is dat deze release oorspronkelijk enkel maar op tape uitkwam, maar nu de CD- en vinylversie ook in aantocht zijn, zal dit album hopelijk wel de nodige aandacht krijgen.

Op eerdere releases als “Enevelde” (2020), “Gravgang” (2021) en “En gildere død” (2023) kregen we reeds een inkijk in het duistere brein van deze stugge Noor en dat is op “Pandemonium” niet anders. Het is misschien wel de meest sinistere en verdorven plaat van Enevelde tot dusver die muzikaal gezien een ode brengt aan de hel en de vernietiging van de mensheid. Een notie van de Noorse taal volstaat om dat uit de songtitels af te leiden. Met een donderende bulderstem verkondigt Brage Kråbøl zijn teksten die een verontrustende oorkonde voor de nakende apocalyps lijken te zijn en dat geruggensteund door geselende tremelo’s en vurig drumspel wanneer de zweep er in songs als het titelnummer en het oververhitte “Offer” op gaat. Meer dan eens moeten we daarbij aan platen als “De mysteriis dom sathanas“, en in mindere mate “Wolf’s lair abyss“, van Mayhem denken. “Helvete reiser seg” is bijvoorbeeld zo’n compositie die de unieke atmosfeer van “De mysteriis dom sathanas” weet op te roepen en waarbij de zanger de rekbaarheid van zijn stembanden opzoekt. In de tragere passages zoals opener “Gapende grav“, het navolgende “Nigromantia” en “Eksilfyrste” komt de verstikkende invloed en aardedonkere begrafenisatmosfeer van bands als Thorns en Manes bovendrijven, twee oudgedienden uit de Trondheim scene waar we altijd al een zwak voor hadden. Het is op die momenten dat ook het basgitaarspel zich positief laat opvallen.

Voor zover we weten deed Brage Kråbøl deze keer alles zelf en keert daarbij terug naar de absolute monarchie waar de bandnaam op alludeert, daar waar op voorganger “En gildere død” nog enkele gasten ingeschakeld werden. De Noor heeft alle kunde in huis om zonder inbreng van derden een meer dan verdienstelijke blackmetalplaat in mekaar te boksen. Luister maar eens naar het waanzinnige “Rasende flammer” waarbij het lijkt alsof het einde der tijden instant wordt ingezet en een hels inferno alles op haar weg consumeert.

Enevelde steekt second wave black metal in een vurig en modern jasje – maar de productie blijft lekker rauw – waarbij agressie en treurige mid-tempo melancholie hand in hand gaan. De muziek is van nature uit atmosferisch en kan af en toe behoorlijk betoverend zijn waarbij je in de etherische duisternis van de songs ondergedompeld wordt. Enevelde bevestigt zijn reputatie op “Pandemonium“.

JOKKE: 85/100

Enevelde – Pandemonium (Terratur Possessions 2024)
1. Gapende grav
2. Nigromantia
3. Pandemonium
4. Offer
5. Eksilfyrste
6. Helvete reiser seg
7. Rasende flammer