Naast drie demo’s en een split met Svartsejd, is dit “Syvydden yllä” alweer de derde full-length voor het enigmatische Kiira, dat in 2011 in het Finse Turku werd opgericht. De bandnaam is afgeleid van een kwade geest in de Finse folklore en past als gegoten bij de thema’s zoals Germaans heidendom en esoterische mythologie die de band verkent. Op de eerste demo “Taottu mustassa tulessa” (2015) liet Kiira de wereld kennismaken met haar rauwe productie en koude, minimalistische esthetiek. Debuutlangspeler “Tulkoon yö/Talviyö” (2018) was een conceptalbum opgedragen aan de mythische figuur Bláinn waarbij kosmische doodssymboliek vervlochten werd met Finse winterlandschappen. ​Voorganger “Iättömän sanat” (2023) was een plaat die dieper in oude mythologieën en esoterische thema’s dook en een iets meer gepolijste, doch nog steeds verre van steriele sound liet horen, wat de meeslepende en overweldigende luisterervaring van Kiira’s muziek ten goede kwam.​

“Syvyyden yllä” laat van meet af aan horen dat er meer dan ooit heel wat magnetische melodieuze elementen hun weg naar Kiira’s sound hebben gevonden. Ondanks dat de korrel van het gitaargeluid terug wat ruiger is, kan het totaalplaatje nu eerder als ‘dromerig’ omschreven worden. Meer dan eens dwalen onze gedachten dan ook af naar het debuut van Vemod (dat is bijvoorbeeld het geval in het openende en op repetitiviteit stoelende titelnummer) of sommige releases van Kêres (zoals te horen in ondermeer “Tulisynty“), terwijl ouder spul al eens eerder naar Horna of Satanic Warmaster durfde neigen. Het slepende “Tuliportit” bevat dan weer enkele Burzum-achtige tonen die de voortdurende, wellustige en derealiserende hypnose van deze plaat versterken. De rockende tempo’s van de voorganger tekenen minder present op deze derde full-length die eerder gebruik maakt van een slepend tempo of snellere ritmes (o.a. “Yösynty“) en over ’t algemeen ligt de nadruk terug wat meer op atmosfeer met het beklijvende, dynamische en bijtende “Varjohaaksi” als hoogtepunt. Afsluiter “Suruntuoja” is met zijn negen minuten speeltijd het langste nummer van het album. Het ontvouwt zich in zichzelf als een korte, melancholische solo die, zoals gebruikelijk op dit album, al snel wordt overstemd door een muur van geluid bestaande uit hypnotiserende tremolo’s.

Kiira is één van die bands die op een discrete manier onopvallende schaduwen zaaien te midden van onrustige landschappen en klankruimtes. Melancholie is daarbij, meer dan ooit, een belangrijk element in de composities van dit derde album. “Syvyyden yllä” is meeslepend en boeiend, en is een ongelooflijk krachtig medium om ons opnieuw te richten op onze intimiteit en ons te laten afdwalen in onze gedachten. Zonder twijfel ons favoriete Kiira-werk tot op heden.

JOKKE: 87/100

Kiira – Syvyyden yllä (Amor Fati Productions/Out Of The Dungeon 2025)
1. Syvyyden yllä
2. Tulisynty
3. Varjohaaksi
4. Tuliportit
5. Yösynty
6. Suruntuoja