Sortilege is een muzikant die in bands als Secrets, Balwezo Westijiz en Greve opdook als (sessie)muzikant naast meneer Swartadauþuz. Als ik het goed voorheb, is dit nagelnieuwe Gygath echter een project waarvoor de muziek op één koude winternacht ergens in 2022 door Sortilege zelf gecomponeerd werd. Als zanger wist de dikke en dunne snarenplukker niemand minder dan…jawel…Swartadauþuz te strikken. Het zal u dus niet verbazen dat de muziek op debuut “Ablaze above the forest” wel heel erg hard in het straatje ligt van Ancient Records-spul zoals Bekëth Nexëhmü, Greve, Gardsghastr en Häxanu.

Atmosferische black metal met een dubbeldekker buslading vol aan symfonische toetsen, waarvoor beide heerschappen verantwoordelijk zijn, is wat we 41 minuten lang voorgeschoteld krijgen. Nu wil het toeval dat we gisteren met Kveldstimer’s “The cursed oak” ook al een erg vergelijkbare plaat onder de loep namen. Keizerlijke majestueuze riffwervelwinden en kosmisch getinte synthgolven denderen doorheen het luchtruim op de maat van up-tempo drumspel (wie de slagwerker van dienst is dienen we echter schuldig te blijven) en ijzige screams. In het verheffende “V” vertoont het vluchtige screamwerk trouwens wat meer suïcidale en depressieve trekjes, daar waar de strot van Swartadauþuz elders venijniger klinkt, zowel in de hoge als lage regionen.

In tegenstelling tot de Amerikaanse collega’s zijn de naamloze composities van deze Zweden wat langer uitgevallen en is er iets minder dynamiek voelbaar, hoewel er in het meer dan elf minuten durende “III” en het daaropvolgende net geen negen minuten innemende “IV” wel over gewaakt werd om tussen de snelle zwartmetaalflitsen ook contrasten in te bouwen middels cleane gitaren en gevoelige synths die de meer rustige passages vormgeven. Maar over ’t algemeen is er onderling weinig verschil detecteerbaar tussen de songs, een euvel waar wel meer werk van Swartadauþuz & co zich al eens schuldig aan durft maken. Desalniettemin is het echt wel duimen en vingers aflikken als symfonisch getinte Scandinavische black metal met wortels in de jaren ’90 je ding is. En erg bewonderenswaardig dat je dergelijke plaat op één nacht uit je mouw kunt schudden!

JOKKE: 87/100

Gygath – Ablaze above the forest (Amor Fati Productions 2025)
1. I
2. II
3. III
4. IV
5. V
6. VI