Het is alweer een hele poos geleden dat we ons nog eens over een deathmetalplaat hebben gebogen en “Dismal thoughts“, het debuut van Abysmal Descent, vormt een uitstekende aangelegenheid om hier verandering in te brengen. De line-up van deze Brusselse band is opgetrokken uit veteranen van Dehuman, Putrid Offal, Echo Solar Void, Terrifiant, Saqra’s Cult en zelfs de trance-dronekolos Neptunian Maximalism. Wat opvalt is dat dit debuut geen zoektocht is naar een identiteit, maar een statement van instant volwassenheid. Waar veel beginnende deathmetalbands nog zoeken naar hun plaats in de pikorde, trapt Abysmal Descent met “Dismal thoughts” immers meteen met een grote grijns op de tronie de deur in.

Zodra de verontrustende tonen van intro “Discordant calls” uitgestorven zijn en “Labyrinth of distress” zich een weg naar buiten baant, wordt duidelijk dat Abysmal Descent de erfenis van Immolation, Morbid Angel en Incantation strak en doelgericht implementeert zonder ook maar één moment in pure imitatie te vervallen. Deze opener doet zijn naam alle eer aan en is een kronkelend bouwwerk dat elke vorm van oriëntatie wegneemt. De band begrijpt dat sfeer het werk moet doen en creëert een kil en verstikkend universum waar riffs meer lijken op geologische verschuivingen dan op traditionele hooks.

“Death rope” is het nummer waarmee de band zijn volledig ontwrichtende karakter toont. Langzame, slepende passages vloeien moeiteloos over in razendscherpe acceleraties en flitsend soleerweerk, waardoor de luisteraar voortdurend tussen strijdlust en berusting in de duisternis blijft hangen. De titeltrack vormt het hart van de plaat en klinkt op sommige momenten ceremoniëel traag en bijna demonisch urgent op andere. Het is hier dat Abysmal Descent laat horen niet gewoon de diepte op te zoeken, maar die actief uit te hollen. “Obscured visions” is een mokerslag van nerveuze riffs voortgestuwd door een ritme dat voelt alsof het voortdurend tegen een zenuw drukt.

En toch is het misschien in de tweede helft van het album dat Abysmal Descent het mes pas écht dieper plant. Het wat meer compacte “Fragmented soul” en “Abyss of despair” tonen hoe goed de band is in het combineren van brute kracht en atmosferische ontbinding, terwijl afsluiter “Imaginal horror” aanvoelt als een sluipend gif dat pas minuten later begint te doden. De productie is scherp genoeg om de contouren van dit bodemloze doodsmetaal zichtbaar te houden, maar ook rauw genoeg om de claustrofobie niet te verliezen.

Nuclear Winter Records zet de schouders onder een album uit dat qua identiteit al veel verder staat dan je op basis van een eerste worp zou verwachten. “Dismal thoughts” vertrouwt niet op snelheid alleen want het echte gif zit in de spanning die onder het oppervlak blijft bewegen. Op basis van dit overtuigende debuut ligt er voor Abysmal Descent een mooie toekomst in het verschiet.

JOKKE: 81/100

Abysmal Descent – Dismal thoughts (Nuclear Winter Records 2025)
1. Discordant calls
2. Labyrinth of distress
3. Death rope
4. Dismal thoughts
5. Obscured visions
6. Fragmented soul
7. Abyss of despair
8. Imaginal horror