old tower

Blood Tyrant – The realm that brings forth death

Het Nederlandse Blood Tyrant passeerde hier reeds met de twee jaar geleden verschenen split met Departure Chandelier, een dikke vette aanrader trouwens. Althans voor zij die ‘progressief, ‘technisch’, ‘modern’, ‘post’ en ‘experimenteel’ adjectieven vinden die best zo ver mogelijk uit de buurt van black metal dienen te blijven. Het duo Baron Yrch Malachi (Demstervold, Orodruin, Haat) en The Wampyric Specter (Old Tower) is immers halfweg de jaren negentig blijven plakken en serveert ons op haar nieuwe demo “The realm that brings forth death” zes zwartgeblakerde hymnen die ons een klein half uur onderdompelen in de mysterieuze wereld van pure, nostalgische, ijskoude en rauwe black waarbij ‘duister’ en ‘atmosferisch’ de bijvoeglijke naamwoorden zijn die als tags gebruikt kunnen worden. Dungeon synth keyboards zorgen voor rondspokende ambientgeluiden tussen de ruwe gitaar- en drumklanken door en het bijtend gekrijs waarbij de zanger zijn strottenhoofd aan flarden scheurt. De vocalen nemen echter ook soms een dieper klinkende verhalende toonaard aan. Het rockende droogkorrelige gitaargeluid van een nummer als “Crossing the umbrous expanse” zou trouwens zo aan Finse handen ontsproten kunnen zijn. De nummers zijn simpel van opbouw en uitvoering, maar bevatten toch voldoende nuances. Ook geen repetitieve toestanden hier. Enkel voor liefhebbers van puur jaren ’90 black metal-spul.

JOKKE: 75/100

Blood Tyrant – The realm that brings forth death (Tour De Garde 2019)
1. Centuries…
2. Crossing the umbrous expanse
3. Mysteries of cosmic magnitude
4. Born without blood
5. The realm that brings forth death
6. Lugubrious destiny unfolds (Into lost reality)

Gnipahålan/Demstervold – Split

Swartadauþuz laat weer eens van zich horen. Deze keer via Gnipahålan waarmee hij vooralsnog geen langspeler heeft uitgebracht maar de weg van EP’s, demo’s, compilaties en nu ook een split bewandelt. De gelukkige wederhelft van dienst is het Nederlandse Demstervold, een creatie van Morden Demstervold die voor de gelegenheid bijgestaan wordt door sessiedrummer en Blood Tyrant-collega The Wampyric Specter (tevens de man achter dungeon synth revelatie Old Tower). Ook Swartadauþuz heeft voor het intrommelen externe hulp gezocht en gevonden bij Aska. Gnipahålan staat voor pure, oude black metal waar de mystiek langs alle kanten van afspat, niet te min door de obscure synthlaag die de striemende black metal een spookachtige vorm geeft. Swartadauþuz’s krijszang klinkt als een gure wind die doorheen een duister woud waait waarbij de riffs kettingzaagsgewijs oude bomen vellen en de drumaanslagen als een specht op speed klinken. Voer voor wie ook zijn nieuwste band Gardsghastr hoog in het vaandel draagt. Demstervold spuwt zijn haat en venijn er vol overtuiging eveneens in zijn moerstaal uit, niet dat we er enigszins ook maar één woord van verstaan, maar soit. Muzikaal passen beide bands in hetzelfde straatje van gure, old-school black die niet vies is van een grote portie synths, hoewel Demstervold iets meer riffgedreven is en de drums eerder hakken dan blasten. Een muzikaal fragment kan ik niet laten horen, maar wie fan is van oude synth black, 7 inches en splits moet deze gewoon in huis halen!

JOKKE: 84/100 (Gnipahålan: 85/100 – Demstervold: 83/100)

Gnipahålan/Demstervold – Split (Amor Fati Productions 2019)
1. Gnipahålan – Nordens blodfyllda urvrede
2. Demstervold – Maalstroom des doods

Old Tower – Stellary wisdom

Ja, ja, ook in het fantasiewereldje van dungeon synth zijn er hypes. Het nieuwste obscuur snoepje dat gretig aftrek lijkt te vinden binnen dit subgenre van black ambient music is het Nederlandse Old Tower. Dit eenmansproject is de creatie van een mysterieuze entiteit die gekend staat als The Specter die vanuit zijn oninneembare toren middels meditatieve lo-fi synth muziek de luisteraar terug katapulteert naar lang vervlogen tijden. De eerste opnames die in 2015 het levenslicht zagen, klonken nog vrij minimalistisch en primitief. Vanaf de split met Orodruin creëerde The Specter het concept van “The shadow kingdom“, een dimensie die een metafoor is voor de eenzame en donkere wereld die we niet kunnen zien of willen voelen, maar in elk van ons verborgen zit. Modernisme en de holle waarden waar onze maatschappij op gebouwd is, zijn niet aan Old Tower besteed. Ondertussen werd het eenmansproject door het prestigieuze Profound Lore opgepikt waardoor het nieuwe “Stellary wisdom” de eerste Old Tower release is die ook op CD beschikbaar zal zijn. Tour de Garde en The Shadow Kingdom staan respectievelijk in voor de vinyl- en taperelease. Recent maakte The Specter zijn live-debuut met Old Tower op Roadburn en deelde hij het podium met Mortiis, waarmee zijn muziek veel parallellen vertoont (ik durf zelfs de term “worship” in de mond te nemen wat dat betreft). Wanneer we ons overgeven aan de rustgevende, maar duistere klanken van “Deep within my somber castle halls” en de titeltrack, die beide op een kwartier speeltijd afklokken, voelen we ons als een ronddolende ridder te paard die doorheen mythische verlaten landschappen, majestueuze oude ruïnes en behekste duistere wouden rijdt. Enkel totter ik een aantal keer bijna van mijn kloek rijdier doordat ik indut wanneer de plaat te lang in eenzelfde repetitief thema blijft hangen – soms kan dat rustgevende aspect natuurlijk wel de bedoeling zijn wanneer je een old school dungeon synth plaatje opzet. Maar geef mij dan toch maar liever Thangorodrim of de oude Mortiis platen “Ånden som gjorde opprør“, “Keiser av en dimensjon ukjent” en “Født til å herske” waar toch heel wat meer gebeurt om het spannend en interessant te houden. Desalniettemin is dit ideale luistermuziek om te ondergaan tijdens nachtelijke boswandelingen of meditatieve kampvuurmomenten.

JOKKE: 77/100

Old Tower – Stellary wisdom (Profound Lore/Tour de Garde/The Shadow Kingdom 2018)
1. Deep within my somber castle halls
2. Stellary wisdom