Indiginous black metal zit duidelijk in de lift de laatste jaren getuige releases van o.a. Volahn, Arizmenda, Vital Spirit, Pan-Amerikan Native Front, Invunche en Ifernach. Die laatste twee hebben hun krachten gebundeld voor een split LP die via Tour de Garde losgelaten wordt, en Ifernach deed recent ook hetzelfde met PANF. Het Nederlands-Chileense Invunche wist ons met “II” al danig te overtuigen evenals het Canadese Ifernach met zijn meest recente langspeler “The green ecnhanted forest of the druid wizard“. Benieuwd of deze split spreekwoordelijk vuurwerk zal afsteken. Invunche is vertegenwoordigd middels zes nummers die een veelzijdig gezicht van de band (op plaat bestaande uit bezieler El Invunche en trommelaar The Specter (Vaal, Old Tower, …) laten zien. “El Invunche II” trapt de split gezwind en energetisch op gang met het gekende punk en blackmetalrecept en riffs die onze hoofdhuid met groot gemak scalperen. We beginnen meteen vreugdedansjes rond onze totempaal uit te voeren. Voor je het weet zit je aan het uit allerhande authentieke instrumenten zoals panfluiten en drums opgetrokken intermezzo “Tierra ancestral” want de eerste vier nummers lopen vrijwel naadloos in mekaar over. Deze song vormt een rustgevende, maar mystiek klinkende adempauze die ons even tijd om te bedaren gunt, alvorens we onze spurt doorheen het Amazonewoud waarbij we door een bloeddorstige jaguar opgejaagd lijken te worden, verder zetten. “Sangre del Sur” combineert deze mystiek met meer opzwepende passages, maar neemt ook serieus wat gas terug en verkent meer epische oorden, wat zich meteen ook in een wat langere speelduur vertaalt. Een fel gesmaakte formule! Invunche overtuigt wederom en dat Spaanse taaltje klinkt bovendien verdomd energiek, wraakzuchtig en verpletterend! Over naar Finian Patraic en zijn Ifernach dan die er maar liefst 11 nummers op één zijde doorjaagt wat zich vertaalt in strak op mekaar volgende nummerafbakeningen tussen de groeven. Het rauwe punk-element dat op “The green enchanted forest of the druid wizard” achterwege bleef, wordt nu weer van stal gehaald maar daar waar deze waanzin op “Gaqtaqaiaq” nog doorspekt werd met erg beklijvende leads, is het nu één en al oor voor rauwe klanken. De opgefokte korte nummers en vervormde, hese, soms blaffende vocalen in combinatie met de laaggestemde gitaren geven het geheel ook een heus grindcorerandje mee en enige vorm van finesse is ver zoek. Tijd om aan een vredespijp te lurken is er niet, bekladder je tronie zo snel mogelijk met warpaint, pak die tomahawk vanonder de mottenballen en trek ten strijde is de boodschap die hier uitgedragen word. Beetje een tegenvaller wel als je het geluid van de laatste langspeler verwachtte. Het is dan ook voornamelijk de Invunche kant die hier nog veel rondjes zal spinnen.

JOKKE: 75/100 (Invunche: 85/100; Ifernach: 65/100)

Invunche/Ifernach – Split (Tour de Garde 2020)
1. Invunche – El Invunche II
2. Invunche – Rabia andina
3. Invunche – Lagrimas de kooch
4. Invunche – El kalku
5. Invunche – Tierra ancestral
6. Invunche – Sangre del sur
7. Ifernach – The skeletal head and magic bow
8. Ifernach – Torturing the witch
9. Ifernach – Gateway of the clashing clouds
10. Ifernach – Master of fire
11. Ifernach – Baxbakualanu Xsiwae
12. Ifernach – I’m not a punk / I’m the Puoinaq
13. Ifernach – Volcanic earth blood
14. Ifernach – The Potlatch ban
15. Ifernach – Arctic hysteria
16. Ifernach – No pipe of peace / Ready to war
17. Ifernach – Master of pain