Groot was mijn vreugde toen een tijdje geleden werd aangekondigd dat het Noorse Gehenna van de partij zou zijn op het black metal-feestje van het Nederlandse Incubate Festival. De band rond spilfiguren Sanrabb (zang en gitaar) en Dolgar (bass) heeft immers steeds tot mijn favoriete Noorse black metal bands behoord. Toen even later bleek dat er met “Unravel” ook nieuw plaatwerk op komst was, was ik helemaal in mijn nopjes. De band is nooit de meest productieve geweest als het aankomt op het uitbrengen van nieuwe albums (hun vorige plaat WW ligt ook weeral 8 jaar achter ons) en zeker op het live-front moeten we al meer dan een decennium terug in de tijd gaan voor een optreden in onze contreien. Tijdens hun Incubate show bleek dat Sanrabb’s partner in crime Dolgar niet (langer) van de partij was (is). Volgens de credits heeft hij echter wel de plaat nog ingespeeld. Of hij nog deel uitmaakt van de band heb ik voorlopig nog het gissen naar. Door hun statische houding op het (te) grote podium van de 013 en de nieuwe bassist die heel onwennig en onzeker oogde, viel de band me live een beetje tegen. De vraag is echter hoe ze het er op de nieuwe plaat vanaf zouden brengen? Al snel wordt duidelijk dat Gehenna anno 2013 de kaart van de afwisseling trekt, daar waar het op de vorige 2 platen (“Murder” en “WW”) nog volop rammen geblazen was. Snellere songs zoals “Lead to the pyre”, “End ritual” en het korte maar krachtige “Nothing deserves worship” worden afgewisseld met tragere en slepende tracks zoals het openingsnummer “The decision” (met een heerlijke riff en maatwisseling) en het 7 minuten durende “A grave of thoughts”, waar de band zich zelfs in doom-regionen begeeft. Wie vooral fan was van de band in hun symfonische periode is eraan voor de moeite, want buiten een paar subtiele toetsen tijdens de intro en in de nummers “End ritual” en het afsluitende “Death enters” (tevens hoogtepunt van de plaat) komen er geen toeters en bellen aan te pas. De productie is droog en helder, maar klinkt gelukkig nergens te afgelikt voor deze stijl van nineties Noorse black metal. De band speelt strak en Sanrabb screamt er nog fel op los maar écht spannend wordt het nergens. De songs zijn minder catchy dan vroeger en blijven op het eerste gehoor niet echt hangen, maar na enkele luisterbeurten geven de nummers hun donkere geheimen dan toch prijs. Hun meesterwerk “Adimiron black” uit 1998 evenaren ze echter niet.

JOKKE: 81/100

Gehenna – Unravel (Indie recordings 2013)
1. The decision
2. Unravel
3. Nothing deserves worship
4. Nine circles of torture
5. A grave of thoughts
6. Lead to the pyre
7. End ritual
8. Death enters