Split-releases blijven nog steeds een uitstekende manier om bands te ontdekken. Zo heb ik het Duitse Unru leren kennen middels twee uitstekende splits: ééntje met Sun Worship en ééntje met Paramnesia. Vier jaar na de conceptie van de band achten de vier heren de tijd rijp voor een eerste langspeler. “Als Tier ist der Mensch nichts” is de filosofische titel van het kleinood en verscheen reeds in het voorjaar maar ik stuitte er nu pas op. De Duitsers doorspekten hun cascadian style black metal in het verleden ook reeds met de nodige portie noise, maar wat ze op de nieuwe plaat laten horen behoort toch wel tot hun meest chaotische output ooit. Eigenlijk is het hun hardcore- en crustpunkverleden dat nu terug meer de bovenhand grijpt in deze allesvernietigende zwarte maalstroom. Geen hapklare brok feel good muziek, maar een zesendertig minuten durende niet aflatende onbehagelijke expressie van duisternis die de ranzige en vuile hoeken van de mensheid blootlegt; en dat zijn er wel wat. De hyperactieve drums liggen onder een dichte waas van riffs verborgen waarover gekwelde en getormenteerde screams galmen – een productie die perfect in het aan-flarden-geschoten plaatje van deze aardkloot past. “Das Anna-Karenina-Prinzip” bulkt twaalf minuten lang van de repetitieve transcenderende en enerverende (positief bedoeld!) USBM knuppel-black met triomfantelijke ondertoon waarbij de finale naar Terzij De Horde lonkt. In “Hēdonée” wordt een ander gezicht van het beest getoond: loodzware, krakende en piepende noisy doom verpulvert de laatste sprankel hoop dat het ooit nog goed komt met ons. Hier zullen liefhebbers van Primitive Man wel weg mee kunnen. Ook “Totemiker” ligt met zijn verstikkende, agressieve en disonnante over- en weer stuitende karakter bijzonder moeilijk op de maag. Deze plaat doet pijn, maar hé “no pain, no gain“.

JOKKE: 79/100

Unru – Als Tier ist der Mensch nichts (Supreme Chaos Records 2016)
1. Zerfall & Manifest
2. Das Anna-Karenina-Prinzip
3. Hēdonée
4. Totemiker