De Amerikaanse post-sludgers van Inter Arma zijn toe aan hun derde schijf, gedoopt “Paradise gallows“. Voorganger “Sky burial” werd door ondergetekende met strakke broek onthaald, al was de tussentijdse EP “The Cavern” een heuse beproeving. Maar geen nood, de nieuweling is deftig in orde. Inter Arma haalt zoals vanouds zowat een beetje overal de mosterd vandaan en brengt op deze manier heel wat invloeden samen in een majestueus sludgy powertripje. Melodieus Maiden’esque geplingel, zoals intro “Nomini” (en tussenstuk “Potomac“, mét zelfs wat piano erbij) en akoestisch geplangel, zoals afsluiter “Where the earth meets the sky” wisselen af met knalharde mokerslagen en diepe modderrochels. Tussen de blastbeats door, hoor je vooral veel Neurosis in “An archer in the emptiness” en “Transfiguration“. Sleep wordt dan weer aangehaald in “The summer drones“, incluis meer zuivere zang. Inter Arma echter afdoen als louter een kloon van (bovenstaande bands), doet de band oneer aan. De uitgesponnen nummers bevatten zoveel invloeden, van black metal gaande over southern rock, gaande over death metal tot sludge. Er valt niet zomaar een noemer te plakken op “Paradise gallows“. Dit veelvoud aan input zorg voor een aangename luisterbeleving waardoor verveling nooit toeslaat. Productioneel staat het album ook als een huis; loodzwaar, transparant, maar zeker ook lekker rauw. De lange duur van 70 minuten is een zware bevalling, maar ook een zeven gangen menu heeft zijn tijd nodig. Voor een snelle hap moet je hier niet zijn. Inter Arma levert kwaliteit en met “Paradise gallows” wordt dat nogmaals onderstreept. Flp: 87/100.

Inter Arma – Paradise gallows (Relapse 2016)
1. Nomini
2. An archer in the emptiness
3. Transfiguration
4. Primordial wound
5. The summer drones
6. Potomac
7. The paradise gallows
8. Violent constellations
9. Where the earth meets the sky