Onze Tsjechische gemaskerde vrienden van Cult Of Fire zitten duidelijk in een EP-fase, want na “Čtvrtá symfonie ohně” uit 2014 en”Life, sex & death” uit 2016 verschijnt er nu een derde EP op rij, alleen bleek de inspiratie ver te zoeken zijn als het op het verzinnen van titels aankwam, want zowel de EP als de twee songs die erin gegraveerd zijn, gaan naamloos door het leven. Op de vorige EP namen de symfonische aspecten zulke enorme proporties aan dat het extreme metal element wat in het hoekje geduwd werd, iets wat op de twee nieuwe nummers duidelijk niet het geval is. Het tempo ligt een pak hoger, de drums rossen als een bezetene en de gitaren scheuren, natuurlijk nog wel steeds met een keyboardklankentapijt, waarvoor buitenstaander Zdeněk Šikýř instond, dat doorheen de riffs gedrapeerd is. Cult Of Fire keert met andere woorden terug naar het geluid van de eerste twee langspelers. Hoewel de songs meer dan degelijk zijn, weet het zaakje me echter niet echt te pakken en lijkt het een beetje een haastklus te zijn geweest. Het majestueuze en triomfantelijke gevoel en de kippenvelfactor ontbreken. Het feit dat er zoals gezegd ook geen titels zijn, versterkt dat gevoel nog meer. De verpakking en het artwork van David Glomba (Teitan Arts), die onder andere ook al voor Ascension, Inferno en Death Karma prachtig werk afleverde, zijn echter zoals steeds om van te smullen, maar het muzikale blijft natuurlijk primeren. Als je de drie EP’s beluistert, wordt het duidelijk waarom deze songs apart uitgebracht werden want, hoewel het telkens overduidelijk om Cult Of Fire gaat, heeft elke release toch wel duidelijk zijn specifieke eigenheid. Van een identiteitscrisis zou ik met andere woorden niet durven spreken, alleen benieuwd welke koers er op een nieuwe langspeler gevaren zal worden.

JOKKE: 75/100

Cult Of Fire – EP (Beyond Eyes Productions 2017)
1. –
2. –