Het fantastische Fallen Empire Records verblijdde ons recent met een nieuwe worp aan talrijke interessante releases waaronder een nieuwe EP van Serpents Lair waarmee Denmark’s finest drie jaar – en met een heleboel technische vertragingen – na haar geweldige debuutlangspeler “Circumambulating the stillborn” nogmaals keihard toeslaat. De EP is een eerbetoon aan de fundamentele ontologische premisse voor al het leven (“We will all die with dry throats, in attempt to sate the thirst for life. Life is finite, the will to life is infinite” zo horen we in de titeltrack) en een hommage aan de grote pessimist en zijn volger en liefhebbende verrader: de dionysische optimist (zie Nietzsche). Doomier dan voorheen, maar nog steeds zo zwart als de nacht, bekruipt een onbehaaglijk gevoel je wanneer je deze EP tot jou neemt. IJslandse dissonantie, uiteenlopende vocalen (woest, clean, raspend), doomy beukwerk, snerpende solo’s en felle uitbarstingen passen voor het anonieme kwartet allemaal te rijmen binnen één en dezelfde song (zoals we horen in “Din afgrund, min frelse” of “Jouw afgrond, mijn redding” in het Nederlands) wat voor onvoorspelbare wendingen zorgt en het zaakje luisterbeurt na luisterbeurt pittig en interessant houdt. Zo worden in het overwegend snelle “Sepulchral visions” ook nog rituele gezangen en een ingetogen, maar dreigend klinkende, passage toegevoegd. Lekker, heel lekker! Oproep aan Throne Fest: probeer deze band te boeken!

JOKKE: 87/100

Serpents Lair – Perpetual hunger (Fallen Empire records 2018)
1. Perpetual hunger
2. Din afgrund, min frelse
3. Sepulchral visions