Black metal heb je in alle maten en gewichten. Van extreem technisch, avant-garde, progressief en dissonant spul tot simplistische, rechtlijnige en ruwe ketelherrie. Het nieuwe Belgische Zwarte Dood – suffe bandnaam wel –  houdt niet zo van technische snufjes en complexe toestanden en richt zich tot de oerkrachten van het genre zoals dat zich begin jaren negentig manifesteerde. Na de verplichte ambient-intro, schiet de titeltrack van deze demo uit de startblokken waarbij ruw, haatvol en vernietigend de codewoorden zijn. Tussen de feedbackende gitaren en het gekraak van de punky galopperende drums, perst main man ZD haatdragende vocalen uit zijn salpeterstrot. Simpel maar effectief. “Ik roep de duisternis aan me te omarmen” is geen standaardnummer daar het eerder een collage van getormenteerde vocalen, penetrerende feedback en demonische noise behelst. Halfweg valt een trage drumbeat in die de song naar ongefilterde misantropische haat leidt. De duivels teringherrie van het ondergeproduceerde “Het naamloze pad” manifesteert zich opnieuw via punky, rockende riffs en tonnen gekraak, feedback en noise. Afsluiten doet Zwarte Dood met “Nacht en mist” een cover van het Ildjarn-Nidhogg-nummer “Natt og tåke” van diens “Norse” EP, dan weet je meteen ook waar de mosterd gehaald werd. Zwarte Dood brengt echter een nog r(a)uwere versie van het origineel. Dit is geen black voor tere zieltjes.

JOKKE: 72/100

Zwarte Dood – Van Kaïn’s zaad (Signal Rex 2018)
1. Aanvang 
2. Van Kaïn’s zaad
3. Ik roep de duisternis aan me te omarmen
4. Het naamloze pad
5. Nacht en mist