Na de uitstekende nieuwe release van Voidsphere, is Mahr de tweede band uit het Prava Kollektiv die we onder de loep nemen. Deze (Russen?) brengen gelijktijdig twee EP’s uit waarop telkens één kolossale track van twintig minuten prijkt. Over debuut “Antelux” waren we vorig jaar zeer te spreken, dus keken we reikhalzend uit naar deze twee nieuwe worpen. We bijten de spits af met “Soulmare I” en meteen valt op dat het tempo een pak lager ligt vergeleken met het debuut. Geen ratelende drumsalvo’s hier, maar een band die zijn sonische terreur op een doomtempo de kosmos instuurt. Triomfantelijke keyboards en blazers doen de heroïsche en slepende muziek nog grootser klinken en de heldere gezangen, die we tussen de ijselijke screams door te horen krijgen, lijken wel door (gevallen) engelen ingezongen te zijn. Wie denkt dat het tempo later in het monumentale nummer opgeschroefd zal worden, is eraan voor de moeite (tijdens de eerste luisterbeurt had ik reeds een donkerbruin vermoeden dat het snelle werk dan wel voor de tweede EP gereserveerd zou zijn). Hoewel “Soulmare I” enkele pakkende passages bevat (o.a. het reeds besproken sacraal klinkende stuk met cleane zang en de epische melodie die rond de elfminutengrens ingezet wordt) worden de basisriffs net wat te lang uitgemolken om de gehele rit aan de boxen gekluisterd te blijven zitten. Meer afwisseling had welgekomen geweest (dit puntje van kritiek had ik ook voor het debuut) en stiekem bleef ik toch hopen op een snelheidsuitbarsting. Mijn eerder vermelde speculaties bleken gegrond te zijn want in “Soulmare II” wordt het gaspedaal wel regelmatig ingedrukt wat meteen resulteert in een exponentiële toename van de auditieve waanzin die we te horen krijgen. In dit nummer ligt de klemtoon meer op dynamiek (zoals op het debuut) in plaats van op de bezwerende repetitiviteit van “Soulmare I“. Ik kan me wel niet van de indruk ontdoen dat Mahr per se twee nummers van twintig minuten speeltijd wou neerpennen zodat beide EP’s een soort van coherent geheel zouden vormen. Deze aanpak – zoals ook Kollektiv-genoten Arkthinn toepassen – resulteert spijtig genoeg in twee songs die mij niet van start tot finish weten te boeien. Meer focus op het daadwerkelijk afleveren van een sterk nummer zou moeten primeren over songlengte jongens. De band zal dit waarschijnlijk wel contesteren en beweren dat ze steeds vanuit de opzet van een ‘song’ vertrekken, wat misschien ook wel een foute woordkeuze is voor dergelijke structuurloze en moeilijk behapbare brok muziek. Op deze EP’s resulteert dat – naast de adembenemende en overrompelende passages die er gelukkig nog steeds zijn – echter ook in overbodige vulling. De scores vallen dus net wat lager uit dan de ‘acht’ die “Antelux” te beurt viel.

JOKKE: Soulmare I: 77/100 – Soulmare II: 73/100

Mahr – Soulmare I & II (Prava Kollektiv/Amor Fati Productions 2019)
1. Soulmare I
2. Soulmare II