In 2017 leek de hoes van Black Cilice’s “Banished from time” wel het favoriete snoepje van menig Instagrammende lo-fi black metal worshipper te zijn. Zelf wist die plaat ons ook uitermate te bekoren. Benieuwd dus of “Transfixion of spirits” eenzelfde positieve indruk op onze gemoedstoestand zou nalaten.

De ruwheidsmeter gaat nog steeds compleet in het rooie maar de sound galmt toch wel een pak meer dan op de voorganger. Wie een poging doet doorheen de schelle productie heen te luisteren, zal wel een zekere melancholie en drang naar melodie vinden ook al zit ze nu nóg verder weggemoffeld onder een schijnbaar ondoordringbare laag van fatalistische en onderdrukkende black. In “Maze of spirits” moet je daar geen al te goed getraind oor voor hebben, maar door de band genomen moet je deze keer toch nog wat meer je best doen om een glimp van al het moois te ontdekken dat in dit hysterisch gejank (waar wel wat meer variatie in had mogen zitten), de jengelende repetitieve riffs en diens kelderblack-productie vervat zit. “Transfixion of spirits” zal ongetwijfeld weer veel op Instagram opduiken, maar of eenieder die de hoes post ook daadwerkelijk veel naar deze plaat luistert, betwijfel ik.

Ik hou het wel bij “Banished from time“. Op 12 oktober staat de band samen met Heinous en Häxenzijrkell in de P60 in Amstelveen geprogrammeerd. Benieuwd of het nieuwe werk me live meer zal weten te raken.

JOKKE: 70/100

Black Cilice – Transfixion of spirits (Iron Bonehead Productions 2019)
1. Darkness and fog
2. Maze of spirits
3. Outerbody incarnation
4. Revelations