Het gebeurt niet vaak dat een nieuwe band bij mij een gevoel van nostalgie kan oproepen, maar van het Braziliaans black metal soloproject Ceress, geven mijn grijs gekrulde haren acht. Het is geheel per toeval dat ik deze band heb ontdekt, want er is namelijk weinig of niets online over te vinden en het maakte ook geen deel uit van de Addergebroed promopost. Het gaat hier om een digitale release in eigen beheer. Wat meteen opvalt is de rauwe, maar degelijke productie. Wie de heer F. Wolff ook moge zijn, hij heeft duidelijk verstand van hoe een dergelijke release hoort te klinken. Het eerste nummer vliegt er meteen in met een klassiek up-tempo black metal nummer dat ergens tussen Bathory en vroege Immortal zweeft. Daaropvolgend krijgen we twee instrumentale nummers die niet verbluffend zijn, maar wel sfeervol. Met “Lost world” duiken we terug de metal in. Dit keer wordt gas terug genomen en krijgen we een meer doomy nummer dat meer in de richting gaat van oude Katatonia, maar dan met een meer black metal einde. Een einde dat teruggrijpt naar de openingstrack en de rest van de plaat, qua stijl, aankondigt. En die rest is sfeervolle black metal met ambient intermezzos, welke deels worden gemaakt door het geweldige eighties new wave gitaarsologeluid. Aan het eind krijgen we een paar minuten stilte met een korte hidden track, een onnozelheid die de weemoed onderstreept. Het enige wat me stoort aan dit debuut is dat het me keihard doet denken aan een band waar ik echt niet op kan komen. Figuurlijk dan. Misschien zal niet iedereen even enthousiast zijn over deze plaat, gezien het feit dat het echt helemaal niks nieuws is, maar ik vind ‘em (zeker voor een solodebuut) alvast geweldig. De aandachtige lezer die even een kijkje gaat nemen naar de YouTube-link, zal zeker en vast ook de typfout merken in de albumtitel.

Xavier: 85/100

Ceress – Tragedy at dusk (Eigen beheer 2019)
1. The winged
2. Morbid rain
3. Sorry of angels
4. Lost world
5. Landscape from hell
6. The evil race
7. At war with the king
8. Tragedy at dusk