Daar waar de eerste twee albums van het Duitse Porta Nigra me wat te avantgardistisch klonken – dat is steeds een dubbeltje op zijn kant bij mij – neigt het duo O. (drums en zang) en Gilles de Rais (snaren, teksten en songwriting) op diens derde langspeler “Schöpfungswut” eerder naar straightforward, furieuze en monumentale black metal. Voor de gelegenheid werd dan ook Tongue, oprichter van Chaos Invocation (waar O. in het verleden bij drumde), erbij gehaald om het geheel in te zingen. Op veelvuldige theatrale heldere zangkoren of Duitse parlando partijen na, zoals in het cinematografische en bij momenten haast operesque “Die Augen des Basilisken” wordt op deze derde langspeler weinig buiten de lijntjes gekleurd en ook het eclecticisme dat het oude werk typeerde is ver te zoeken. Some will love it, some will hate it. Ik behoor tot de eerste groep. Porta Nigra besteedt veel aandacht aan het verhalend karakter van diens black metal wat resulteert in een gemiddelde speelduur van zo’n acht minuten. Er gebeurt heel wat in de dynamische songs zonder dat de overgangen abrupt of onnatuurlijk klinken en het geheel in het van het verleden gekende eclecticisme ontaard. Gilles de Rais zit er niet om verlegen om melodieuze leads in de composities te integreren als tegengewicht voor de de agressieve uitbarstingen waarin O. volle gas kan geven. Qua sound zit alles deze keer snor dankzij Markus Stock en zijn Klangschmiede Studio E waardoor de plaat knalt en de snelle blastpartijen ,zoals die van de afsluitende titeltrack, overzichtelijk blijven. Thematisch gezien kiest Porta Nigra op “Schöpfungswut“, wat zoveel betekent als “woede omtrent de Schepping“, zoals steeds voor aan Fin de Siècle-verbonden decadente onderwerpen. Ganz geil.

JOKKE: 81/100

Porta Nigra – Schöpfungswut (Soulseller Records 2019)
1. Die Kosmiker
2. Das Rad des Ixion
3. Die Augen des Basilisken
4. Die Entweihung von Freya
5. Unser Weg nach Elysium
6. Schöpfungswut