Nicklas Johan Lingvall, beter gekend als Sir N. heeft er een erg productief jaar op zitten. Met Grifteskymfning katapulteerde hij twee gesmaakte langspelers de kosmos in, met Reverorum Ib Malacht werd de experimentele kuitenbijter “Vad är inte sju huvud?” uitgebracht en verder debuteerde hij nog met een eersteling van Draug. Alsof dat allemaal nog niet genoeg was om een jaar lang de tanden in te zetten, presteert de Zweed het om tijdens de allerlaatste dagen van dit bizarre jaar nog twee releases uit te poepen, opnieuw onder de noemer Grifteskymfning. Enerzijds is er de “Malignant morningstar” langspeler die met 80 minuten speeltijd een erg vette kluif geworden is en als toetje is er nog deze “Satanic poltergeist” demo die op een half uur afklokt en dus ook waar voor zijn geld biedt. Maar zelfs als het een EP met slechts één van de vier nummers zou zijn, zou ik nog tot aanschaf overgaan want van deze muzikale uitspattingen worden we enorm blij. Het ding werd opgedragen aan Belial en de eigen geweldige “Likpsalm” demo (uit 2011 alweer), maar de productie is er wel op vooruit gegaan. Deze demo en de langspeler zijn trouwens de eerste releases waarop Engelstalige songtitels prijken. Sir J en Sir S zijn er ondertussen niet meer bij, maar Sir N word bijgestaan door Nohr die op de andere platen die dit jaar uitgebracht werden de vocalen, drums en basgitaar voor zijn rekening nam en waarmee de Zweed ook in Grav, Draug en Svartrit collaboreert. Op deze demo opereert hij als zanger/drummer en Sir N neemt alle snaren voor zijn rekening. “Supersonic demonic vortex” is al meteen een meer dan 10 minuten durende satanische hoogmis met snerpende, doch atmosferische black ondersteund door subtiel toetsenwerk, krachtig drumspel en frivole basloopjes, helse screams en sporadische heldere vocalen. Dit is hoe ik mijn zwartmetaal het liefst geserveerd krijg! De beginriff van het titelnummer klinkt wat meer verwrongen en heeft een folky insteek waarna Sir N. overschakelt op cleane gitaren om ons meteen daarna met een heerlijk slepende lead volledig in te pakken. Ook verderop in het nummer volgt nog heel wat melancholische en emotionele geladenheid. Het maakt van “Satanic poltergeist” een song met een totaal ander gezicht dan de opener, maar beide insteken kunnen hier op heel wat bijval rekenen. Enkel het einde is nogal abrupt. Het hieronder te beluisteren “Illumination of astral satanic bridges” komt opnieuw wat venijniger en sneller uit de hoek, maar al gauw ontpopt ook deze compositie zich tot een opus vol nocturnale majestueusheid met een beklijvende finale die nog lang nazindert. “Phantom of everdying fire” beschouwen de heren als een bonustrack, maar is van hetzelfde kaliber als de drie eerste songs. Groots en overrompelend en met een duistere aantrekingskracht! Boem paukeslag! Grifteskymfning katapulteert zich met “Satanic poltergeist” op de valreep nog in mijn eindejaarslijst.

JOKKE: 90/100

Grifteskymfning – Satanic poltergeist (Darker Than Black Records 2020)
1. Supersonic demonic vortex
2. Satanic poltergeist
3. Illumination of astral satanic bridges
4. Phantom of everdying fire