De fascinatie voor vampieren, en meer bepaald in het rauwe blackmetalgebeuren, is een wereldwijd fenomeen. Zo ook in het zonovergoten Ecuador. Dat bewijst Wampyric Rites, een geheimzinnig trio dat pas in 2019 de neuzen bij elkaar stak en in een relatief korte tijdspanne al een hele resem demo’s, splits en EP’s bijeen wist te schrijven. Oorspronkelijk uitte de band zich in het Spaans, maar enkele releases later werd naar het minder exotische Engels overgeschakeld. Wampyric Rites maakt samen met een aantal Chileense bands deel uit van de Valdivian Pure Raw Underground Black Metal Plague circle (een hele mond vol!) die we reeds vermeldden in de review van Gryftigæn’s niet onaardige “Graven til måneåpenbaringer” langspeler. Zowel het hoesontwerp, waarop een vervaarlijk uitziende bloeddorstige vleermuis prijkt, als het bandlogo ademen de fascinerende esthetiek van rauwe black metal uit. Zes nummers werden er geschreven die samen de eerste langspeler “The eternal melancholy of the wampyre” vormgeven.

Volgens de bijgeleverde biografie werd de plaat in één of andere desolate dungeon vastgelegd, maar wanneer “Ancient specters of the forlorn forest” na wat inleidend toetsenwerk uit de speakers knalt, overtreft de sound de doorsnee stoffige lo-fi kelderproductie toch ruimschoots. De riffs zijn snedig en verraden wat Marduk invloeden, maar in het daaropvolgende “As light is absorbed by darkness” laat Wampyric Rites zich al meteen van een totaal andere kant zien. Het eerste deel van deze bijna acht minuten durende song sleept zich immers repetitief traag voort alvorens de luisteraar ongeveer halfweg wakker te schudden middels bijtende tremoloriffs. De salpetervocalen zijn zo effectief dat ze gerust een oude vernislaag van houten meubilair kunnen schuren en gaan hier soms lekker over de rooie of slaan over in semi-cleane uithalen. In het heftige, uitbundige en opzwepende “Tyrant’s blood” schakelt de drummer een versnelling hoger en hakt hij alles wat op zijn weg komt old-school gewijs in mootjes. Toch weet Wampyric Rites het zaakje boeiend te houden door tussen het aanhoudende geweld ook een down tempo riff te steken. Dat het trio een voorliefde heeft voor al wat naar old-school metal ruikt, moge duidelijk wezen. Zo ook in het lange titelnummer dat met een heuse heavymetalsolo aftrapt en ons enigszins op het verkeerde been weet te zetten, want de zwartmetalen klanken die meteen daarna volgen zijn eerder slepend van aard. De zanger perst hier tevens wat diepere klanken uit zijn strot wat opnieuw een ander aspect van Wampyric Rites gevarieerde sound laat horen. In het vervolg van het titelnummer gaat het er een pak wilder aan toe. Met een songtitel als “Grim funeral inside the dusty dungeons of time” veronderstelde ik met een uit spookachtige dungeonsynthklanken opgetrokken compositie van doen te hebben, maar de toetsen blijven achterwege voor een overvloed aan intense en spannende rauwe black metal waarin opnieuw plaats is voor heel wat flitsend soleerwerk. De langste compositie werd voor het einde behouden want “Under an amethyst sky” klokt op meer dan twaalf minuten af. Een intrigerend repetitief gitaarriedeltje trekt positief de aandacht en luidt het startschot in van een overdonderende brok dynamisch uitgevoerd rauw zwartmetaal.

“The eternal melancholy of the wampyre” van Wampyric Rites is by far het beste wat ik al gehoord heb van de Valdivian Pure Raw Underground Black Metal Plague circle.

JOKKE: 82/100

Wampyric Rites – The eternal melancholy of the wampyre (Inferna Profundus Records 2021)
1. Ancient specters of the forlorn forest
2. As light is absorbed by darkness
3. Tyrant’s blood
4. The eternal melancholy of the wampyre
5. Grim funeral inside the dusty dungeons of time
6. Under an amethyst sky