Na drie pure black-/deathmetalalbums verrijkt de Spaanse band Balmog, afkomstig uit de vallei van Soutomaoir, zijn geluid op “EVE” en creëert alzo een enorme manifestatie van extreme metalmuziek. Deze nieuwe stap voorwaarts na de release van de geprezen EP “Pillars of salt” van vorig jaar, blijft de persoonlijke benadering van Balmog bevorderen. Black en death metal, post-punk, traditionele metal, psycho-rock… het komt allemaal samen op de nieuwe worp. We bespraken “EVE” en de voorgaande EP met zanger/gitarist Balc. (JOKKE)
The English version of this interview can be found here.
In 2020 brachten jullie de knappe EP “Pillars of salt” uit waarop jullie een breder spectrum aan muzikale invloeden lieten horen met elementen uit genres als dark rock, psycho/prog-rock, goth-rock, post-punk en traditionele heavy metal. In eerste instantie dacht ik dat dit een eenmalig experiment zou zijn, maar het lijkt erop dat deze release een soort van ‘nieuwe start’ was aangezien “EVE” verdergaat met dezelfde soort invloeden. Was de EP een soort test om te zien hoe deze nieuwe aanpak zou werken vooraleer aan een volgende full-length te beginnen?
Wat maar weinig mensen weten, is dat het schrijven van nummers voor “EVE” eigenlijk iets eerder begon dan het componeren van “Pillars of salt“. Als ik het me goed herinner, hadden we “Senreira“, “Desacougo” en enkele ideeën voor “Birth of feral” en “Slander“. Die nummers maakten de weg voorwaarts met veel nieuwe elementen al vrij snel duidelijk, maar om eerlijk te zijn zou het de rest van de “EVE“-nummers zijn die dit meer experimentele karakter kenmerken. Daarom hadden we toen we “Pillars of salt” begonnen te schrijven al ongeveer 50% van het album, maar het stopte een beetje zodra we begonnen met het vormgeven van het project dat uiteindelijk “Pillars of salt” zou worden genoemd.
De waarheid is dat je deels niet ongelijk hebt, die EP was deels een experiment: één enkel nummer, 18 minuten lang, veel muzikale experimenten … het was een echte uitdaging die een echte ramp had kunnen zijn (verspilling van tijd, geld en heel veel moeite), maar “Pillars of salt” pakte ongelooflijk goed uit. Dat gaf ons wel kracht, in die zin dat we vertrouwen in onszelf kregen in het idee dat we iets nieuws en riskant zouden kunnen doen met een goed resultaat. “Pillars of salt” is niet het uitgangspunt, maar we zouden kunnen zeggen dat het de benzine is die het vuur van “EVE” intenser heeft gemaakt. Gedeeltelijk hebben beide iets gemeen, die intentie om te innoveren, geen grenzen te stellen en het pad te bewandelen dat we willen; maar er zijn ook duidelijke verschillen. “Pillars of salt” was bedoeld om episch te zijn, terwijl “EVE” zich wil verdiepen in iets veel donkerder en claustrofobisch. Hoe dan ook, ik denk dat “EVE“, zelfs als een werk met een meer open visie, “zinnig” is binnen ons traject. Wanneer iemand naar ons eerste album luistert en dan naar “EVE“, zal die dat verbindingspunt waarschijnlijk niet vinden, maar als je onze werken chronologisch volgt, is het gemakkelijk om een link te vinden tussen onze nieuwste werken. Op de een of andere manier, hoewel “EVE” misschien gedeeltelijk een verrassing is, geloof ik oprecht dat het voorspelbaar zou kunnen zijn.
Op oudere releases maakten jullie het statement dat Balmog’s black metal is gemaakt volgens de principes van fundamentalisme en toewijding. Is jouw mening over het schrijven van muziek door de jaren heen veranderd?
Ik geloof oprecht dat de principes hetzelfde zijn. Het is dezelfde slang met een andere huid, maar nog steeds giftig en effectief. We blijven trouw aan die ideeën, tekstueel is er continuïteit (het toevoegen van bepaalde nieuwe elementen) en muzikaal, hoewel er duidelijke verschillen zijn, zijn we er vast van overtuigd dat we een blackmetalband blijven in geest en houding. Ik weet dat het misschien vreemd lijkt, en waarschijnlijk begrijpen sommige mensen het niet zo, maar het is hoe we ons voelen.
Om je vraag duidelijk te beantwoorden, ja, we zijn van mening dat de manier om black metal te benaderen anders is, maar we beschouwen Balmog nog steeds als een blackmetalband. Toen Mayhem “De mysteriis dom Sathanas” uitbracht, werd die beschouwd als een innovatief album binnen de blackmetalscene, toen Deathspell Omega met diens nieuwe visie begon, gebeurde hetzelfde… Ik weet dat het controversieel is, maar we zien het zo. Zijn Ved Buens Ende of Wagner Ödegård blackmetalbands? Ik heb het gevoel dat als ik ernaar luister, hoewel ik dat muzikaal weet, vooral met het album “Written in waters“, ze ver van blackmetalnormen kunnen zijn. In de loop van de tijd hebben we die huid veranderd en dat zal in de toekomst waarschijnlijk zo blijven, maar ik verzeker je dat de geest hetzelfde zal blijven. Eerlijk gezegd beschouwen we “EVE” als ons meest authentieke album, puur en met veel lef gemaakt.
Begrijp je dat sommige mensen black metal zo puur en traditioneel mogelijk willen zien zonder enige vorm van evolutie of progressie?
Absoluut!! Ik doe het ook, ik luister naar black metal in zijn meest primitieve vorm, en ik speel in bands die erg basaal zijn en omsloten binnenin de parameters van black metal. Ik begon met een nieuw project genaamd Third Nail en het kan worden gedefinieerd als pure black metal. Ik hou van whisky op zich, maar ik mix het ook graag met andere dingen… het is een beetje hetzelfde concept. Ik begrijp dat er mensen zijn die blijven denken als 20/25 jaar geleden toen black metal puur en onaantastbaar moest zijn. Ik was in die tijd zeer onverzettelijk, maar ik geloof dat er tegenwoordig dingen van King Crimson of Pink Floyd zijn die me dezelfde duisternis en een gevoel van verlatenheid geven als Mayhem, en we denken dat het interessant was om dat in Balmog op te nemen, omdat het muziek is waar we al sinds onze kinderjaren naar luisteren. Gedeeltelijk zou ik zeggen dat het als een “regressie” kan worden beschouwd.
Hoe ver denk je dat je jullie geluid kunt uitrekken met deze nieuwe invloeden? Blijft Balmog in de kern altijd een black/deathmetalband, of zie je de band steeds verder weg evolueren van extreme metal?
Zoals ik al zei, we gaan verder met het idee dat we een blackmetalband zijn, de essentie van Balmog, de muzikale, esthetische en conceptuele kanten zijn er nog steeds. Aan de andere kant is het duidelijk dat we deuren hebben geopend en dat betekent dat het geluid is veranderd en gemuteerd tot iets nieuws. Tot op de dag van vandaag zijn we niet van plan de band muzikale grenzen te stellen, we laten het gewoon stromen, maar dat idee om een geaarde ruggengraat te behouden in black/death metal is essentieel en dat zal niet veranderen. We weten niet hoe het nieuwe Balmog-materiaal eruit zal zien, we zijn begonnen met het componeren van nieuwe nummers, maar het is moeilijk te zeggen hoe het uiteindelijk zal klinken, maar het zal zeker als Balmog klinken, omdat ons hart nog steeds bij extreme metal ligt. Het plan van Balmog op dit moment is om geen plannen te hebben, we zijn op een punt beland waarop het ons niet uitmaakt wat mensen denken, we stellen geen grenzen aan onze creatieve visie en dat is verbazingwekkend. Eerlijk gezegd is dit vanuit alle gezichtspunten het beste moment voor Balmog, en dat zal leiden tot een aantal zeer interessante nieuwe dingen, maar we kunnen trouw blijven aan bepaalde principes die Balmog al een herkenbare band maken.
Heb je vrij recent genres als goth-rock, post-punk en prog-rock ontdekt of luister je er al jaren naar? Welke bands zijn enkele van je favorieten en kun je aanraden als startpunt voor fans van Balmog die niet per se bekend zijn met deze genres?
Sommige Fields of the Nephilim-platen die ik thuis heb, dateren uit het midden van de jaren negentig. Dus nee, ik zou liever zeggen dat het andersom is. Ik denk dat “EVE” ons heeft geholpen om opnieuw te connecteren met de muziek waar we als kind of tieners naar luisterden. Gelukkig kan ik me niet herinneren wanneer het de eerste keer was dat ik naar Pink Floyd luisterde aangezien ik nog een kind was en mijn ouders naar die muziek luisterden. Ik zal niet ontkennen dat er tijden zijn geweest dat ik veel van die muziek heb achtergelaten, vooral in mijn meest blackmetal-actige tijdperk, waarin ik vluchtte voor alles dat het woord “Goth” had.
Met dit album willen we ons verdiepen in het donkerste deel van de rock, maar dan in viscerale, vleselijke en gewelddadige zin, niet in de “romantische” en nostalgische zin die er in de jaren negentig had kunnen zijn en waarvoor velen van ons zo veel vluchten. Ik weet het niet, het is niet gemakkelijk uit te leggen, maar eigenlijk willen we met “EVE” een claustrofobische sfeer overbrengen, van horror begrepen als geweld en het vermogen om andere mensen écht kwaad te doen, niet als iets liefs en sentimenteels. In “EVE” zit iets van King Crimson, iets van Sisters of Mercy, Fields of the Nephilim of zelfs Joy Division. Ik veronderstel dat dat goede uitgangspunten zijn, maar ik wil ook niemand lessen geven. Ik denk gewoon dat geweld en duisternis in veel stijlen terug te vinden zijn buiten Mayhem of Morbid Angel, zonder deze bands natuurlijk op te geven. Een album dat voor ons ook een referentie is, is “Sister” van In Solitude, waarschijnlijk één van de beste darkrockalbums die de afgelopen 30 jaar zijn uitgebracht.
Op “EVE” gebruik je vaak je heldere zangstem. Moest je je stem trainen om op die manier te zingen? Heb je altijd al geweten dat je ook een goede cleane zangstem hebt, of had je een duwtje in de rug nodig van de andere bandleden om deze vaardigheden te ontwikkelen?
Eigenlijk was het allemaal vrij spontaan, dat wil zeggen, we waren altijd bezig met dat soort schonere stemmen, beetje bij beetje. Al op onze vorige albums hoor je wat cleane stemmen, maar we waren van mening dat het voor dit album nodig was om het te verbeteren omdat de nummers dichter bij deze vocalen aanvoelden. Tot op zekere hoogte waren het de nummers die de stemmen bepaalden, niet andersom, ik bedoel, er was geen eerdere visie van “we gaan meer zuivere stemmen opnemen”. Stap voor stap waren we nieuwe registers aan het toevoegen, we zagen dat ze werkten, en we bleven dat pad bewandelen. Ze zijn heel natuurlijk voor mijn stem, dus het was geen grote inspanning, misschien probeer ik in de toekomst iets meer complex te zoeken of gewoon op een meer rauwe manier te zingen … wie weet!
De rest van de band heeft me altijd aangemoedigd om te experimenteren en nieuwe dingen te zoeken, er waren er die niet werkten en werden weggegooid, maar over het algemeen was het een comfortabel en natuurlijk proces. Zonder twijfel denk ik dat dit een van de elementen is die duidelijk een nieuwe dimensie in Balmog markeert, maar we hebben ook geprobeerd een evenwicht te vinden met andere vuilere stemmen die we belangrijk vinden om te behouden. In feite hebben die stemmen die we black metal kunnen noemen, nu een veel dramatischer en dynamischer karakter waarvan ik denk dat ze ze ook heel interessant maken in tegenstelling tot de rest. Ik denk eerlijk gezegd dat de gevarieerde zang van “EVE” een origineler album maakt dat ons kan onderscheiden van andere bands, hoewel ik herhaal dat het niet met voorbedachte rade was.
De teksten bevatten – zoals gebruikelijk – een religieuze en filosofische introspectie en lijken te gaan over onderwerpen als lijden en menselijke terreur. Kun je iets dieper ingaan op de behandelde thema’s?
“EVE” gaat over het vermogen om horror te creëren van menselijke wezens in tegenstelling tot de goddelijkheid, als een element van confrontatie en rebellie tegen de schepping. “EVE” blijft dat idee consolideren, dat al in eerdere albums werd gebruikt, van het bestaan van een entiteit die tegengesteld is aan de goddelijkheid waarvan ook de mens deel uitmaakt. Met dit album in het bijzonder proberen we ons te concentreren op die creatie van geweld en menselijke horror en de gevoelens die het kan oproepen. Het album begint met “Horror in Circuitu“, een nummer waarin we proberen die deur naar terreur te openen, later belichaamd in de geboorte van de wilde of “Birth of feral“. Door het hele album heen proberen we die gevoelens na te bootsen door middel van beelden en uiteraard de beklemmende toon van de nummers. Er zijn verwijzingen naar teksten zoals “Genesis” of de val van de goddelijkheid die in menselijke vorm is geïncarneerd, zoals in “Agnus Dei” of “Carrion heart“. De bedoeling is te proberen een gevoel van onbehagen bij de luisteraar te creëren dat leidt tot een bepaald zwaartegevoel.
Sommige teksten zijn gebaseerd op werken van de Portugese schrijver en dichter Fernando Pessoa. Welke van zijn werken vormden een bron van inspiratie en welke van zijn schrijfsels kun je aanbevelen?
Ik heb het geluk Portugees te begrijpen en Pessoa is een schrijver die ik begon te lezen toen ik een tiener was, omdat hij hier meestal wordt genoemd op scholen, ik denk vanwege de geografische nabijheid, dus mijn contact met zijn werk was relatief vroeg. Van Pessoa hebben we zijn existentialistische visie overgenomen waarin hij een gevoel van vitale leegte, de banaliteit van het menselijk bestaan en het gevoel van een weeshuis in het aangezicht van de schepping creëert. Dat pessimisme en de acceptatie ervan als nog een element van de mens leek ons interessant. Wat we met “EVE” proberen te doen, is dat gevoel van existentiële leegte weer te geven dat Pessoa in veel van zijn werk uitdrukt, in plaats van een diepe reflectie op zijn geschriften. Het is als een vernis waarmee we het concept van het album omringen. Pessoa schreef onder verschillende heteroniemen, iets vergelijkbaars met het concept van dubbelganger, ik zou “The book of disquiet“, “Message” of “Sheep’s vigil” aanbevelen, ook zijn poëtische werk is fascinerend. Ik denk dat het ook helpt om een bepaalde essentie van het Portugese volk te begrijpen.
Een andere schrijver die jullie heeft beïnvloed, is de minder gekende Galiciër Xose Maria Diaz Castro en zijn theosofische poëzie.
Correct, in het geval van Díaz Castro gebruikten we fragmenten van zijn poëtische werk, met name een boek genaamd “Nimbos“, waarin hij reflecteert op het idee van de mens als een verlengstuk van het goddelijke. We gebruiken zijn gedichten om ze om te draaien en te manipuleren onder het concept van het album dat ik eerder becommentarieerde, dat wil zeggen, de mens begrijpen als een levend wezen in opstand tegen de schepping.
Wat is het verhaal achter het intrigerende kunstwerk?
Er zijn twee delen waarvan ik denk dat ze van elkaar kunnen worden onderscheiden. Enerzijds hebben we de cover, gemaakt door Branca Studio. Het doel was iets eenvoudigs en enigszins controversieel en schokkends te vinden. Tot nu toe gebruikten we altijd covers onder de canons van black metal, maar voor dit album zochten we iets anders, we wilden een beetje breken met de vorige esthetiek en zelfs zoeken naar een zekere controverse binnen het tafereel. We weten dat veel mensen dit coverontwerp niet leuk zullen vinden daar het weggaat van die canons, maar het is iets met voorbedachten rade. We vinden het eerlijk gezegd een iconische en schokkende cover, maar het is duidelijk dat niet iedereen hem zal accepteren.
Conceptueel is het gebaseerd op een verhaal van een Galicische auteur genaamd Castelao, over een skelet dat eenmaal dood door een glazen oog kan kijken. Die brug tussen dood en menselijke horror door dit element leek ons heel interessant als dekmantel. Op de een of andere manier staat dat oog op het punt getuige te zijn van alle terreur die op het album aanbod zal komen.
Naast de cover bevat het boekje en artwork verschillende collages en foto’s die verschillende ideeën achter het hoofdconcept proberen weer te geven. Het merkwaardige is dat we hiervoor zeer nauwe culturele en geografische elementen hebben gebruikt, waarbij we vooral afbeeldingen van Galicië en zijn cultuur hebben gebruikt, zoals furze, afbeeldingen van oude riten die tot voor kort in onze landelijke zones bestonden en enkele oude foto’s van onze landschappen . Het idee was om bepaalde iconische elementen van de Bijbel, zoals de braamstruik, om te zetten in dichtere elementen zoals de Atlantische furze. Ik raad je echt aan om naar het artwork van het album te kijken, het gaat echt diep en is speciaal.
Black Seed Productions maakte van enkele van jullie releases een diehard-versie. Wiens idee was dit en wat zat er in deze speciale gelimiteerde versies?
Al die edities bevatten iets dat met onze eigen handen gemaakt is. Ze bevatten allemaal ons eigen bloed dat we uit ons lichaam halen en ook gebruiken in liveshows. In ons vorige album, “Vacvvm”, zat een envelop met grond die was weggenomen uit de begraafplaats van ons dorp, met name uit het gebied waar mensen die zelfmoord hebben gepleegd en atheïsten begraven liggen. Er waren ook menselijke botfragmenten en wormen. In “EVE” hebben we ons bloed weer opgenomen en ook een demo die we gebruikten als pre-productie van het album. Die is opgenomen in juli vorig jaar in onze oefenruimte, kort voordat we de studio in gingen en bevat iets andere en rauwere versies van de meeste nummers van het album. We vinden het leuk om altijd die beperktere versies op te nemen die op de een of andere manier door onze handen zijn gegaan. Het is veel werk, maar wij vinden het interessant.
Producer Javi Bastard, met wie jullie op eerdere albums reeds samenwerkten, is nu ook een vast lid van de band. Was het absoluut noodzakelijk om een tweede gitarist aan de band toe te voegen met het nieuwe geluid in gedachten?
Nou, hij speelde al een paar jaar live met Balmog, sterker nog, hij deed het toen we “Vacvvm” op het podium begonnen te spelen. De waarheid is dat de melodieën van Balmog reeds vanaf het eerste album zijn geschreven voor twee gitaren, maar tot dan toe werkte het als trio goed. Ik weet het niet, het gevoel dat een trio uitzendt vond ik altijd brutaal, het geeft een gewelddadiger en in your face gevoel, denk maar aan Motörhead, Sodom of Thin Lizzy… maar het is duidelijk dat twee gitaren meer dichtheid, kracht en diepte geven. Het leek ons dus een fundamentele stap om twee gitaren op het podium te hebben.We namen deze beslissing reeds lang gleden. We hadden met Javi samengewerkt in Moontower Studios, hij is een goede vriend van ons en heeft zijn grote solvabiliteit getoond in bands als Graveyard, Teitanblood of Apologoethia, dus we dachten dat het geweldig zou zijn om met hem te spelen. We zijn van mening dat we ons niet hebben vergist. Het was een van de beste beslissingen van de afgelopen jaren.
Balmog is een van de uitzonderingen in de extreme metalscene qua vaste line-up. De kern bestaande uit jou en drummer Virus en bassist Morg is er sinds de oprichting van de band in 2003. Wat maakt de band tussen alle leden zo sterk?
Ik heb geen idee. Ik denk dat het kan zijn dat we altijd afspraken hebben gemaakt over de te volgen richting. Het is duidelijk dat we op muzikaal vlak verschillende visies hebben, maar we zijn erin geslaagd om ontmoetingspunten te vinden en vooruitgang te boeken. Om eerlijk te zijn, we hebben de situatie nooit geforceerd, dat wil zeggen, ik kan me geen moment herinneren waarop een van ons zich niet op zijn plaats voelde of de band wilde verlaten. Naast een creatieve vraag, waarvan ik denk dat dit het belangrijkste element is, is het duidelijk dat Balmog ons op een bepaalde manier heeft verenigd en een ontmoetingspunt is geworden in plaats van een spanningspunt, wat in veel bands gebeurt. We zijn al jaren vrienden, dus dat hielp ook. Ik denk dat de eerste deathmetalshow die ik in mijn leven zag, er een was waar Unhallowed speelde, een deathmetalband waar Morg begin jaren negentig in speelde, haha. Ik denk dat ze meer dan eens ouders voor me zijn geweest, aangezien ik de jongste ben en ik de neiging heb om problemen op te zoeken.
Het erfgoed van Spanje op het gebied van black metal is eerder beperkt in vergelijking met andere mediterrane landen zoals Portugal en vooral Griekenland. Heb je hier een verklaring voor?
Verdomme, daar hebben we het vaak over…, maar ik denk dat het niet makkelijk is om een verklaring te vinden. Misschien heeft het iets te maken met het feit dat het land tot de jaren 80/90 op zichzelf erg gesloten was, je moet denken dat er tot bijna 1980 een dictatuur was, maar ik denk dat het een mengelmoes van vele factoren zal zijn, waaronder de economische, het gebrek aan contact met andere scenes, het lage Engelse niveau…. In de jaren ’80 waren er goede heavymetalbands (Barón Rojo, Ángeles del Infierno, Muro, Sobredosis…), in de jaren ’90 waren er coole deathmetalbands maar op een zeer underground niveau, maar black metal was er naast Primigenium praktisch niet aanwezig in de jaren ’90. Ik geloof oprecht dat de grote verandering 10/15 jaar geleden plaatsvond, toen het aantal bands, maar vooral de kwaliteit, de scene op een gegeven moment zelfs heeft doen opvallen, je hoeft alleen maar te denken aan Proclamation, Teitanblood, Graveyard of 13th Moon, bands met een enorme reputatie.
Er is zeker geen vergelijking met de Portugese en Griekse scenes uit het verleden, ze zijn altijd veel krachtiger geweest. Tegenwoordig denk ik wel dat we qua bands te vergelijken zijn met andere landen in Europa, maar het is duidelijk dat een traditie helpt. In het geval van Portugal, een klein land met bepaalde tekortkomingen, heeft het zich altijd onderscheiden in termen van festivals, undergroundactiviteit of verrassend met zeer interessante voorstellen. Ik denk dat op dit moment de Portugese rauwe blackmetalscene en festivals zoals Invicta Requiem Mass, Extreme Metal Attack of Steel Warriors Rebellion zeer opmerkelijk zijn. We wonen heel dicht bij Portugal, in feite spelen we meestal twee of drie keer per jaar in dat land, dus we hebben ons altijd erg verbonden gevoeld met die scene, en ze hebben ons altijd op een fantastische manier ontvangen, op de een of andere manier voelen we ons er ook onderdeel van. We hebben het geluk dat we ook wat Portugees verstaan en spreken, dus dat is fijn.
Als ik me niet vergis, heeft Balmog tot nu toe nog nooit op Belgische bodem gespeeld. Zijn er plannen om naar de Benelux te komen voor een optreden?
Ja natuurlijk! We hebben een zeer goede relatie met mensen uit België, in feite doe ik nu iets met Dorl Mathos van Heinous en Slaughter Messiah, en we ontmoeten meestal mensen van Possession… Ik weet zeker dat we België zullen bezoeken, we hebben daar inderdaad nog nooit gespeeld, dus we zullen het zo snel mogelijk proberen regelen!
Addergebroed 