Laat ik mezelf nog eens over een deathmetalplaat buigen dacht ik onlangs, want dat is weeral veel te lang geleden. De eerste in zijn soort die op mijn digitale deurmat viel, was “Realms of exquisite morbidity” van het Amerikaanse Malignant Altar. Het betreft een nog vrij jonge band met geboortejaar 2018 die voorafgaand aan deze eerste langspeler twee demo’s uitbracht. In de line-up treffen we muzikanten aan die er nevenactiviteiten op bijhouden/-hielden in een hele rits andere bands waarvan het zwartgeblakerde, maar fel overgewaardeerde Necrofier en het progressieve Oceans Of Slumber de meer bekend in de oren klinkende namen zijn, althans voor mij.

Maar goed, “Realm of exquisite morbidity” dus waarop zes tracks te vinden zijn die na een incubatieperiode van twee jaar, gedurende 33 minuten groen slijm, pus en andere lichaamssappen uit je speakers doen lekken. Kwaadaardige, etterende en verrotte riffs, een spervuur aan technisch, rusteloos en als een botte machete hakkend drumwerk en stinkende putgruntvocalen zijn de ingrediënten waarmee Malignant Altar je probeert te doen walgen. Het is fijn om me na al het blackmetalgeweld dat dagelijks de revue passeert, nog eens in dit dikke en terige moeras, bestaande uit vijf typische deathmetaltracks en het spectrale instrumentele intermezzo “Realms” onder te dompelen. De Texanen kunnen me dan ook bekoren, zeker wanneer ze meermaals een vernietigende groove inzetten (ondermeer in “Ceremonial decapitator” dat de nekspieren danig op de proef stelt en waarin bassist Mat Aleman, net als in de afsluiter, een grote rol heeft) of een chaotische solo ontketenen zoals in “Usurping the pantheon crown” en “Belial rebirth (Metempsychosis)“. Dit laatste nummer is zo wat de meest dynamische track op deze plaat waarbij zowel blastbeats, groovende rollende basdrums en log beukende en dreunende deathdoom voorbij komen. Ook de geïntegreerde onheil en rampspoed voorspellende kerkklokken in opener “Channeling impure apparations” en hekkensluiter “Rite of Krasue” zijn een leuke toevoeging aan het bandgeluid. De wat meer technische passages of daar waar drummer Dobber Beverly nogal bot rechtdoor hakt, doen me dan weer iets minder. Wilson P heeft een degelijk grunt, maar vertoont aan het einde van de rit net wat te weinig diepgang en dynamiek. Deze mocht gerust nog een tikkeltje vettiger klinken en wat extremer in hoogte en laagte gaan.

Al bij al een fijne deathmetalplaat dit “Realms of exqusite morbidity“. Niet té technisch naar mijn smaak, een goeie flow en dynamiek met enkele onverwachte breaks en met een organische sound die krachtig en verre van een sepulchrale brij klinkt (enkel de ontiegelijke snel rollende basdrums aan het begin van “Usurping the pantheon crown” klinken wat te digitaal). Aanrader!

JOKKE: 80/100

Malignant Altar – Realms of exquisite morbidity (Dark Descent Records 2021)
1. Channeling impure apparitions
2. Usurping the pantheon crown
3. Belial rebirth (Metempsychosis)
4. Realms
5. Ceremonial decapitator
6. Rite of Krasue