De Canadese one-man blackmetalband Bašmu is een typisch voorbeeld van een act die de voorbije jaren op de trendy wave van lofi rauwe black mee surfte, maar ons nooit echt van onze sokken blies. Xülthys, het zich steevast onder een gewaad verstoppende heerschap achter de band (en tevens ook actief bij o.a. Flešš), schreef wel al een paar knappe nummers, maar de platen in hun geheel vallen dikwijls toch wat tegen. Met “Grand spell of illusion” is de Canadees, die zijn band naar een gehoornde slang met twee voorpoten en vleugels uit de Mesopotamische mythologie vernoemde, bij zijn zesde langspeler toegekomen. Benieuwd of we deze keer meer onder de indruk zijn van ’s mans visie op rauwe black.

Het titelnummer, dat op woeste golven en een trage gitaarmelodie komt aangedreven, belooft alvast veel goeds wanneer Xülthys plots een drumroffel inzet en we op opzwepende, met punk geïnfuseerde black getrakteerd worden. Spijtig genoeg glijdt het nummer nadien af naar mid-tempo saaie meuk. We zijn nog maar één nummer ver of het is al tijd voor een eerste intermezzo (en er zullen er nog meer volgen). Xülthys beschouwt deze als rustpauzes waarin hij korte instrumentale gitaarstukjes laat horen (soms akoestisch of clean vertolkt) die erg mooi en melodieus klinken en zo wat haaks op de reguliere blackmetaltracks staan. Dit grote contrast draagt bij tot een schizofrene plaat, want hoewel sommige intermezzi me wel kunnen bekoren, halen ze de vaart uit het geheel. Bovendien ben ik bij een rauwe blackmetalband als Bašmu niet echt op zoek naar dit soort zeemzoete gitaarleads. Daar bestaan andere bands voor.

Bašmu klinkt wat mij betreft op zijn best als er wat peper in de reet gestoken wordt, maar dat duurt al gauw weeral tot het swingende “Lair of ice” dat tussen twee ietwat atonale intermezzi verstopt zit. Tot aan dat punt zijn het met “Eternal fire from within” en “Cold moon sorcery” vooral slaapverwekkende mid-tempo tracks die nergens blijven plakken. “Arcane throne” moet het van zijn galopperende drumritme hebben, maar heeft verder veel te weinig om het lijf. In de staart van de plaat kan enkel “In the midst of darkness” ons bekoren. Het nummer start uptempo om vervolgens ruimte te maken voor een alleenheersende melodieuze doch atonale riff, waarna de drums terug invallen en we het beste mid-tempo werk van deze plaat horen.

De opnames werden duidelijk in het repetitiehok vastgelegd met een microfoon die boven het drumstel hangt te bengelen. Het geeft de nummers een eerlijke, organische sound mee en bewijst dat Xülthys geen meesterdrummer is. Vocaal gezien kan ik hier niet veel op aanmerken en er passeert wel al eens een leuke riff, maar er wordt doorgaans te weinig mee gedaan. De intermezzi hadden beter tot volwaardige songs uitgewerkt geweest, want nu klinkt “Grand spell of illusion” als een haastklus die onafgewerkt aanvoelt. De beste momenten beperken zich tot de songs waar er al eens wat gas gegeven wordt (ook al duurt het nooit lang), en dat zijn er veel te weinig op deze zesde langspeler die daardoor eerder als een “Grand spell of disillusion” klinkt.

JOKKE: 66/100

Bašmu – Grand spell of illusion (Eigen beheer 2021)
1. Grand spell of illusion
2. Interlude enchantment
3. Eternal fire from within
4. Cold moon sorcery
5. Interlude enchantment II
6. Lair of ice
7. Interlude enchantment III
8. Arcane throne
9. Out of the dust and ashes
10. In the midst of darkness
11. Mercury, sulphur, and salt