Tussen de vele bommen, raketten en geweerschoten die de Oekraïners spijtig genoeg nog steeds te beurt vallen, weten sommige bands toch nog nieuwe muzikale releases uit te brengen. Zo verscheen recent nieuw plaatwerk van White Ward en ook deze split tussen Ieschure en Moloch is zo Oekraïens als zonnebloemolie.

Ieschure is het muzikale vehikel van mevrouw Lilita Arndt die in 2017 debuteerde met haar debuut “The shadow” en sindsdien het pad van kleinere releases lijkt te bewandelen. Zo verschenen er ondermeer twee EP’s en een split met Promethean Gate. Nu opnieuw een split dus waarvoor Lilita vijf composities aanleverde waarvan de eerste en laatste instrumentaal zijn. De productie is heel erg dun, schel en scherp maar past wel bij de spookachtige en droevige atmosfeer die deze dame wilt neerzetten middels black metal die teruggrijpt naar de gouden jaren ’90. Lilita krijst de longen uit haar tengere lijf en vervormt haar stembanden om een groot scala aan heldere maar ook verwrongen keelklanken te produceren, steeds met een ongebreidelde passie. Er ligt duidelijk veel op haar lever en alle zwartgalligheid moet uit haar systeem. Soms doet ze me daarbij al eens denken aan Cadaveria van Opera IX of in de gesproken stukjes aan de vele gastzangeressen die in de jaren ’90 op menig symfonische blackmetalplaat opdoken. De composities hebben zo goed als niets om het lijf en het is echt zoeken naar de drums die wel héél ver in de mix weggemoffeld zijn, maar schitteren op een bepaalde manier toch wel door hun eenvoud. Ieschure wilt de gevoelige snaar raken en slaagt in haar missie.

Met Moloch hebben we toch wel een ander kaliber in onze handen. De éénpersoonsband van Sergiy Fjordsson draait al sinds 2002 mee en heeft in twee decennia tijd al tien full-lengths uitgebracht (waarvan het meest recente “Verwüstung” weliswaar alweer uit 2014 dateert) en een ware shitload aan kleine releases waarvoor ik zelfs geen goesting heb ze te beginnen tellen. Sinds “Verwüstung” alleen al verschenen er bijna twintig stuks. Moloch staat in de metalen archieven weggeschreven als blackmetal-/ambientband en dat laatste komt al meteen tot uiting in het door triestige en serene toetsen gedragen intro “A story of the old king” waarna het mistroostige “Lord of the dying sun” zich langzaamaan op doomtempo optrekt. De drums zijn door Gionata Potenti ingespeeld (daar is onze Italiaanse vriend weer), maar laten een totaal andere kant van zijn drumskills horen daar de als Omega gekende multi-instrumentalist hier heel basic en traag drumt. De vocalen van Sergiy klinken even gepassioneerd en maniakaal als die van Lilita en doordat ook de muzikale basis van Moloch heel bescheiden en beknopt klinkt, zijn dit dus de twee voornaamste raakvlakken tussen beide bands. “Afsluiter Eternal oblivion” vertelt zijn verhaal opnieuw bijna negen minuten lang op een orgel waar een allerminst vrolijk deuntje op gespeeld wordt.

Zwartgallige bedoening dus op deze split tussen Ieschure en Moloch die een aanrader is om na een avondlijke playlist vol drukke extreme metal op te zetten en alzo een zekere rust te laten instromen alvorens onder de wol te kruipen.

JOKKE: 73/100 (Ieschure: 76/100; Moloch: 70/100)

Ieschure/Moloch – Among the swamps and darkness (Hate & Murder Productions 2022)
1. Ieschure – Intro: Past that fades away
2. Ieschure – In circles of time
3. Ieschure – The medieval gallows
4. Ieschure – Among the swamps and darkness
5. Ieschure – The land of raging winter storms
6. Moloch – A story of the old king
7. Moloch – Lord of the dying sun
8. Moloch – Eternal oblivion